Mijn ervaring bevallen met doula, zo kijk ik er op terug.

Gisteravond, een jaar geleden braken de vliezen. Toen wist ik nog niet dat ik pas op vrijdagochtend zou bevallen van een zoon. Nu een jaar later blik ik terug op hoe het wat om met een doula te bevallen. In dit blog vertel ik over mijn ervaringen met het bevallen met een doula.

Ondanks dat mijn laatste bevalling dus erg lang duurde, kijk ik er ontzettend positief op terug. Er is geen bevalling geweest waarbij mijn herstel zo snel ging en de kraamweek zo soepel verliep. En dat alles heeft toch echt wel te maken met de bevalling zelf. Hoe deze verlopen is en mijn positieve ervaringen met bevallen met een doula.

Lees ook: Wat is een doula en hoeveel kost het?

Wat is een doula?

De aanwezigheid van een doula bij de bevalling is bezig aan een opmars. Logisch want het voorziet in een behoefte waar het systeem van de huidige Nederlandse geboortezorg ernstig in te kort schiet. Zeker nu we middenin een pandemie zitten. Doula is afkomstig uit het Grieks en betekent ‘dienende vrouw’ wat je in het Nederlands vertalen kunt met een geboortecoach. Ze heeft geen medische taak. Maar ze is er puur om de aanstaande moeder te ondersteunen tijdens de zwangerschap, bevalling en periode na de geboorte. Niet voor het medische handelen. Het grote voordeel daarvan is dat je voor een langere tijd een vast gezicht en aanspreekpunt hebt.

Redenen waarom vrouwen willen bevallen met een doula

Deze vertrouwdheid en dat je ook echt een band opbouwt met je doula, heeft een positieve invloed op het geboorteproces. Zwangere vrouwen kiezen voor een doula omdat:

• ze erg opzien tegen de bevalling of last hebben van angst- en paniekklachten
• ze op zoek zijn naar steun
• vertrouwd persoon die willen die continu aanwezig is.
• eerdere bevallingen traumatisch waren en je het deze keer anders wilt
• je geen partner of familie hebt die bij de bevalling aanwezig kan zijn
• je een specifieke zorgvraag of geboortewensen hebt die buiten de reguliere zorg valt
• er een medische indicatie is
• je eerder met keizersnede bevallen bent en nu graag vaginaal bevallen wilt
• je een hands-off bevalling wilt en het liefst zonder pijnbestrijding wil bevallen

Waarom een doula bij je bevalling een goed idee is

Ervaringen laten zien dat vrouwen die met een doula bevallen, minder opzien tegen de bevalling en minder pijn ervaren tijdens het bevallen. Daarnaast zijn er ook nog andere voordelen waarom een doula bij je bevalling een goed idee is:

• Kortere bevallingen (25 %)
• Minder keizersneden (50%)
• Betere APGAR scores van de pasgeborene
• Minder verzoek om pijnstilling, o.a. ruggenprik (60%)
• Hogere tevredenheid over de bevalling
• Minder weeën opwekkende middelen nodig (o.a. inleiden) (50%)
• Sneller herstel van de vrouw
• Minder kunstverlossingen (tang, vacuüm)

De nadelen van een ziekenhuisbevalling

Vanwege mijn sikkelcelziekte zijn mijn bevallingen altijd een heel medisch proces geweest. Een bevalling in de rust en vertrouwdheid van je eigen huis, had ik nog nooit meegemaakt. Meestal begon ik thuis en eindigde het in het ziekenhuis. Tot steeds meer ongenoegen van mijzelf. In Nederland wordt gedaan alsof een ziekenhuisbevalling zoveel veiliger en daardoor ook beter is dan een thuisbevalling. Dat je in een verloskamer, met op loopafstand een medisch team, in goede handen bent. Er wordt kritische gekeken naar oerbevallingen met zoutlampen die onder invloed van momfluencers nu helemaal hip zijn.

Uiteraard door gynaecologen natuurlijk. Want zoals bij wel meer onderwerpen die vrouwen aangaan, voeren mannen het hoogste woord. Na 3 ziekenhuisbevallingen wegens medische indicatie kan ik daar redelijk over meepraten. In de praktijk vallen ziekenhuisbevallingen vies tegen en heb ik die ervaring niet. Daarnaast komt een ziekenhuisbevalling vaak neer op:

• dat je samen met je partner groot deel van de tijd alleen doorbrengt in de verloskamer (Zie bevallingsverhaal Grace, waarbij we zelf op een knop moesten drukken omdat het hoofdje al kwam en er geen medisch personeel aanwezig was)
• je te maken krijgt met veel wisselende gezichten
• onnodig ingrijpen en medicaliseren van een bevalling (Zie bevallingsverhaal Bailey waarbij het ongevraagd hardhandig naar buiten trekken van de placenta en voor zorgde dat ik onnodig geopereerd moest worden)
• het moment van pijnbestrijding toedienen zo lang mogelijk rekken. (Zie bevallingsverhaal Chloé waarin ik uiteindelijk zonder beviel omdat men er anderhalf uur over deed. Terwijl ze op de opendag van het ziekenhuis beweren dat je het in 30 minuten)

Bovendien viel de kennis over mijn complicatie ook enorm tegen. Daarom deed ik er dit keer alles aan om uit het ziekenhuis te blijven. Via de geboortebewging leerde ik namelijk ook dat je niet verplicht kan worden om in het ziekenhuis te bevallen. Ook al moet je zogenaamd. Met deze kennis over wat mijn rechten waren, voelde ik me gesterkt om er alles aan te doen om thuis te bevallen. Medische indicatie of niet.

De voorbereidingen samen met mijn doula

Samen met mijn doula Vivienne Schenk stelde ik een geboorteplan op. Waarin ik één wens had: help mij door de laatste pijnlijke centimeters van de ontsluitingsfase heen. Ja, zelfs als ik het niet meer zag zitten, mopperde, schold en tierde dat ik naar het ziekenhuis wilde. Ik wist namelijk zeker: als me dat zou lukken, kon ik zelf thuis van mijn baby bevallen. Tot zover de theorie, in de praktijk moest maar blijken of ik het goedbedoelde advies zou opvolgen. En haar niet zo aanvliegen als ze zou zeggen: “Je doet het goed, houd vol nog eventjes”

Met een bevalling playlist op Spotify en positieve affirmatie kaarten vanuit de hypnobirthing op zak, ging ik de bevalling in. Die zich ruim tweeënhalf week eerder aandiende dan de uitgerekende datum. Maar ik ken mijn lichaam en had al tegen de verloskundige gezegd dat het de woensdag zou gebeuren. Waarom? Omdat mijn oudste dochters een lang weekend weg waren en het ALTIJD op dat moment gebeurt. Waar 90% van de bevallingen niet met gebroken vliezen begint, bewees ik voor de vierde keer op rij dat ik tot de overige 10% behoor.

Mijn geboortewens

Ze zeggen wel eens be careful what you wish for. Mijn wens om het dit keer helemaal zelf thuis te doen zonder interventie van ziekenhuis, werd dan ook tot het uiterste getest. Op woensdagavond braken de vliezen. De hele nacht gebeurde er niks. Donderdag ook niet. Ik had wel weeën, maar deze waren onregelmatig en hadden niet het gewenste effect op de ontsluiting.  Bovendien: ik had ook al die tijd niet geslapen. Kort samengevat: het werd een race tegen de klok. Er bestond een zeer grote kans dat het zou eindigen in een ziekenhuisbevalling. Allereerst omdat ik steeds vermoeider werd. En als laatste vanwege de veiligheid van de baby en omdat de vliezen al uren gebroken waren.

Als ik er op terugkijk, was ik het hele proces ontzettend rustig en positief. Dit kwam niet alleen doordat dit mijn vierde bevalling was. Ook de positieve affirmatie kaarten van Vivienne speelden een rol. Een in het bijzonder gaf rust; mijn baby zou komen als hij daar klaar voor was. En als laatste was het ook gewoon ontzettend fijn om omringd te zijn met de energie van een vrouw die er in geloofde dat ook ik dit ondanks mijn medische geschiedenis zelf kon. Die sfeer had ik nooit in het ziekenhuis gevoeld.

De ontsluiting die niet vorderde

Helaas waren de weeën niet voldoende. Ik had er alles aan gedaan maar het was niet voldoende en er stond al een afspraak gepland in het ziekenhuis om Novan de volgende ochtend daar geboren te laten worden. Vivienne was degene die op donderdagavond een drukpuntmassage op mijn voeten uitoefende. De stickers voor de geboorteTENS op mijn rug plakte. Hierna ging ze naar huis. Hoewel ik volgens de protocollen niet meer thuis mocht bevallen, had mijn verloskundige Ellen laten weten dat als er voor 24:00 uur of om 1.00 uur iets gebeurde ik haar alsnog mocht bellen.

Ik was kapot en ging slapen, maar de weeën werden erger. Daarom ging ik timen. Helaas waren de weeën nog steeds niet zo regelmatig dat ik volgens de procedures de verloskundige moest bellen. Toch liet ik man de doula en verloskundige bellen. Terwijl zij beneden het bevalbad klaarzetten, bleef ik boven op mijn slaapkamer. Het probleem van onregelmatige weeën is dat je niet in dat ritme terecht komt waar iedereen het altijd over heeft. Elke wee voelt alsof je opnieuw moet beginnen. Je weet niet hoe lang hij duurt en wanneer de volgende komt. En dat doet iets met je. Zowel lichamelijk als geestelijk. Ik voelde me best schuldig over dat ik zoveel tijd van iedereen in beslag nam. Tegelijkertijd deden alle betrokkenen zo hun best om mijn droombevalling mogelijk te maken.

Om 3 uur stapte ik in het bevallingsbad. Ik zat zo rond de 6 centimeter ontsluiting en om 05:37 uur is Novan geboren. Thuis zoals ik wilde zonder medische interventie.

Deze rol speelde mijn doula

Wat ik zo fijn vond aan mijn doula Vivienne is dat ze ook echt heel goed die dienende en ondersteunende rol op zich nam. Ze was mijn vaste gezicht tijdens deze bevallig die 2 dagen duurde. Ze bleef in mijn buurt terwijl de verloskundige bijvoorbeeld overleg voerde met de poliklinische afdeling van het ziekenhuis. Zag er op toe dat ik zo min mogelijk getoucheerd werd zoals ik ook in ons samen opgestelde geboorteplan omschreven had. Sprak moed in op de momenten dat ik dat dreigde kwijt te raken. Zocht naar alternatieven en droeg oplossingen aan.

Nu klinkt dat natuurlijk allemaal leuk en aangenaam. Maar Vivienne heeft ook emmers aangereikt toen ik moest spugen en deze geleegd. Ze heeft er na de bevalling op toegezien dat ik me weer fris voelde. Ze heeft foto’s gemaakt tijdens de bevalling en vlak daarna.

Mijn ervaringen met een doula bij een bevalling

Ik denk dat zonder de drukpunt voetenmassage Novan niet thuis maar de volgende ochtend in het ziekenhuis geboren zou zijn. Dit was het moment waarop de weeën echt krachtig opkwamen. Nog steeds onregelmatig maar mijn ervaring is dat je ook met onregelmatige weeën een kind op de wereld kunt zetten. Maar waar ik het meest positief op terugkijk is dat ik na 3 medische bevallingen een thuisbevalling heb kunnen doen met zo min mogelijk interventie.

Dit heb ik aan mijn doula te danken

Ik ben maar 3 keer getoucheerd. Zoals ik wilde. Wat er aan de andere kant ook in resulteerde, dat toen ik aan het persen begon ook niet precies wist of ik nu werkelijk op die 10 centimeter zat. Dat zorgde echt wel voor een paniekmoment in mijn hoofd. Ik was echt bang uit te scheuren. Maar zodra ik het vertrouwen in mijn lichaam weer terugkreeg, leek ik het ook soort van aan te voelen. Echt persen heb ik ook niet eens gedaan. Het was meer meebewegen met mijn lichaam. Het meest belangrijke wat Vivienne gedaan heeft, is mij mijn regie teruggeven over mijn bevalling. En het vertrouwen in mijn lichaam te herstellen. Anders naar mijzelf te kijken dan dat ik alleen maar een ‘medisch geval’ ben.

Er is geen enkele bevalling waar ik zo positief op terugkijk. Waar het herstel zo snel was. Ondanks dat het lang duurde, voelde het minder pijnlijk dan al die andere keren. Het herstel ging super snel. Na 5 dagen liep ik alweer buiten een rondje door de buurt. Maakte ik een vlog en straalde ik van geluk en mommy glow.

• Vivienne werkt bij De Doula’s
• Vind hier een doula bij jou in de buurt

Ook leuk om te lezen:

• Bevallingsverhaal van Novan | een thuisbevalling in bad
• Lieve baby, ik had me je eerste levensjaar zo anders voorgesteld
• Een doula bij de bevalling? Om deze redenen kies ik voor een geboortecoach

Volg jij mij ook al via Google+, Bloglovin’, Twitter,Instagram,Facebook of YouTube?