Het eerste trimester op de middelbare school verliep anders

Miss G’s eerste trimester op de middelbare school zit er op. Vorige week had ik samen met haar vader en mentor mijn eerste echte gesprek. Deze verliep anders dan ik verwacht had.

In de afgelopen maanden, raakte ik langzaam maar zeker steeds meer gewend aan het hebben van een kind op de middelbare school. Ik hoef haar niet (meer) naar school te brengen. Heb geen idee wie haar docenten zijn. En ik ken amper namen van klasgenootjes. Ook heb ik steeds meer mijn weg gevonden in de nieuwe co-ouderschapsregeling.

Ik was geen fan

Voor Miss G stond het al snel vast: ze wilde naar het plaatselijke gymnasium. Natuurlijk is het leuk dat ze goed leren kan, maar zelf was ik niet meteen fan. Dat had overigens niks met de school te maken. Het plaatselijke gymnasium is klein en persoonlijk. Ook de sfeer op de school is prettig. Ik had een aantal andere redenen.

1. Ik maakte me vooral zorgen over de studiebelasting. 12 vakken in het eerste jaar vind ik heftig. Veel kinderen moeten toch wennen als ze van de basisschool af komen. Alle nieuwe indrukken kosten nou eenmaal energie. Ik zag er als een berg tegenop dat we echt elke middag in discussie moesten over huiswerk maken.
2. De weinige ervaringen met huiswerk maken op de basisschool hadden me geleerd dat dochter soms nogal last minute is. Ook heb ik wel eens huiswerk bij haar vader opgehaald omdat ze het vergeten was en de overhoring al morgen was. Terwijl ik altijd beweert heb dat ze dan maar op de blaren moet zitten. Maar ja het blijft je kind.
3. Naast nieuwe school zou ze ook moeten wennen aan een nieuwe ouderschapsregeling. In principe is mijn oudste dochter veel gevoeliger dan haar zusje dus ik wist niet precies hoe dit zou uitpakken.
4. Als laatste speelde mee dat ik scholengemeenschap gewoon een prettiger idee vond dan klassiek gymnasium. Mocht ze dan een niveau terug moeten (wat het eerste jaar gebeuren kan) dan kan ze tenminste op dezelfde school blijven. De hele zoektocht naar de perfecte middelbare school wilde ik liever niet overnieuw doen.

Kortom genoeg redenen voor mij om niet meteen een gat in de lucht te springen.

Huiswerk maken en proefwerken

Als ik nu terugkijk, blijken veel van de hierboven genoemde redenen in de praktijk mee te vallen. Het grootste gedeelte van het huiswerk maken vindt niet bij mij thuis plaats maar bij haar vader. Dochter heeft daarin zelf haar weg gevonden. Waar ze het op de basisschool nog wel eens vergat, is ze er nu heel stipt in. Elke dag maakt ze gedisciplineerd haar huiswerk. Vaak samen met haar beste vriendin. Zo houden ze elkaar scherp. Deze vorm lijkt voor haar goed te werken.

In trimester 2 wordt er aandacht besteed aan ‘leren leren’. Ook kinderen die zo op het eerste gezicht door de lesstof heen vliegen hebben namelijk de nodige uitdagingen. Plannen is er daar bijvoorbeeld een van. Tot nu toe werden er op alle proefwerken goede cijfers gehaald. Ook is het leuk om te zien dat ze door dingen anders aan te pakken daar nu al de vruchten van plukt. Zo haalde ze voor haar eerste Latijn proefwerk een  6,8 en voor wiskunde een 6,5. Inmiddels heb ik voor wiskunde ook al een 8 voorbij zien komen en voor Latijn haalde ze vorige week een 9,4.

Meer dan goede cijfers

Toen ik vorige week met haar vader bij haar mentor aan tafel zat was ik verrast. Dochter hield haar eigen presentatie over wie zij als persoon is en wat haar leerdoelen voor het komende jaar zijn. Verbeterpunten had ze niet. Beter nog: haar leraar ook niet. Ze doet het uitstekend op school en heeft echt haar plek gevonden. Als extra vakken heeft ze inmiddels een module Spaans gekozen, stijldansen en hardlopen. Om haar creatieve ei kwijt te kunnen is ze lid geworden van het schoolorkest (dat moedigt haar viool juffrouw ook erg aan).

Eerste trimester op middelbare school verliep anders

Ik ben ook gegroeid. Eerst voelde ik me ongemakkelijk bij alle vooroordelen die kleven aan een kind dat op het gymnasium zit. Maar inmiddels ben ik heel trots op mijn dochter. En dat heeft niks met uitstekende cijfers te maken. Maar terwijl ze haar presentatie hield, besefte ik dat ze gegroeid is. Wie Miss G een beetje kent, weet dat ze rustig en verlegen is. Dat is ze eigenlijk altijd al geweest. Toen ze nog een kind was stak ik veel energie in weerbaarheid en zelfvertrouwen vergroten. Maar nog steeds: ze is bescheiden. Basisschooldocenten die het genoegen hadden haar les te geven, omschreven haar allemaal als lief.

Maar lief zijn, kan ook een valkuil zijn. Ik heb er op mijn blog nooit over verteld. Miss G had als schooladvies VWO en kon dus moeiteloos naar het gymnasium. Toch wilde haar leraar dat niet meteen adviseren. Waarom niet? Omdat ze heel verlegen is en hij eraan twijfelde of ze het zou redden. Haar cijfers zouden het probleem niet zijn. Maar zou ze zich staande kunnen houden tussen al die kritische leergierige kinderen. Genoeg voor zichzelf op kunnen komen? Tijdens haar presentatie besefte ik dat al die zorgen voor niks waren. Daarmee is het eerste trimester op de middelbare school totaal anders gelopen dan ik verwacht had. Gelukkig maar! Het is ontzettend fijn om te zien dat je kind zich op haar plek voelt en zich kan ontwikkelen.

Ook leuk om te lezen”

• Gymnasium? Je zal wel trots zijn!
• De nieuwe ouderschapsregeling
  

Volg jij mij ook al via Google+, Bloglovin’, Twitter,Instagram,Facebook of YouTube?