We gingen met zijn vijven naar Kroatië en kwamen terug met zijn zessen. Niemand wist het, en ook voor ons was het een blijde verrassing. Inmiddels is ze er niet meer. Ik kreeg een miskraam. Pas toen ik zelf de hoogte en dieptepunten meemaakte van de achtbaan waar je dan in terecht komt, besefte ik dat we er eigenlijk veel te weinig over praten.

Oplettende lezers is het misschien wel opgevallen dat ik nog steeds niet alles van onze vakantie in Kroatië online gezet heb. Het is een combinatie van tijdgebrek, maar ook van dat ik mijzelf er niet toe kan zetten. Nog steeds heb ik er moeite mee om foto’s van mijzelf terug te zien van toen ik zwanger was. Dus doe ik het gedoseerd. Net zoals het vertellen ervan. Ergens in augustus vertelde ik het op Instagram Stories, maar dat wordt na 24 uur gedelete.

Voor mijn blog twijfelde ik. Ik wist nog niet of ik het wilde vertellen als ik het verwerkt had, als het eventueel wel gelukt was, of dat ik het hoofdstuk gezinsuitbreiding definitief afgesloten had. Maar vandaag is het weer zo’n dag. Zo’n dag waarom gewoon niks deugdt. Terwijl er in principe geen vuiltje aan de lucht is. Buiten schijnt de heerlijke warme herfstzon, ik heb vrij en ik hoef niet eens te koken en toch het komt niet binnen… . Het enige wat ik voel is leegte.

Dingen die ik niet wist, totdat ik een miskraam kreeg

Dat het niet uitmaakt hoe ver je bent

Wanneer je een vroege miskraam hebt, kan je dat al snel gaan rationaliseren. Als je al veel verder bent en het mensen verteld hebt, dat leek me erger. Maar voor het verdriet hoeft het niet altijd wat uit te maken. Ook al wist niemand van onze zwangerschap. Ik was moeder zodra ik een positieve test vasthield. Tenminste zo heb ik dat wel ervaren. Ik was het al, maar om dan weer een positieve test vast te mogen houden, is ontzettend bijzonder. Stiekem rekende ik al uit wanneer de nieuwe baby geboren zou worden. Fantaseerde ik over hoe leuk het voor Miss C zou zijn om een broertje of zusje te hebben waarmee ze niet zo veel zou schelen.

Je kan ook een miskraam hebben zonder erge krampen

Ik voelde wel dat er iets aan de hand was. Ik had een soort zeurende buikpijn gecombineerd met rugpijn. Maar de pijn was minder noemenswaardig dan bij een menstruatie. Vergeleken de horror menstruaties uit mijn jeugd stelde het zelfs helemaal niks voor. Maar voor mijn gevoel klopte het niet. Tijdens de daaropvolgende uren verloor ik eerst roze bloed, wat toen helder rood werd. Kon natuurlijk nog een innestelingsbloeding zijn maar dat had ik nog nooit eerder gehad. Ik werd een beetje heen en weer geslingerd tussen stilletjes hoop houden of gewoon de harde werkelijkheid onder ogen zien. Toen ik de volgende dag stolsels verloor, wist ik wel dat dit niet meer goed zou komen.

Je naar je huisarts moet als je nog geen verloskundige hebt

Vanwege mijn sikkelcelziekte is een zwangerschap altijd een medische aangelegenheid. Onbezorgd genieten is er niet bij. Om het getouwtrek tussen verloskundige, gynaecoloog en huisarts dit keer voor te zijn, had ik mij al meteen gemeld voor een preventief consult. Ik maakte op vrijdagochtend een afspraak om de daaropvolgende dinsdag langs te komen. Enkele uren later kreeg ik een miskraam. Er zat een heel weekend tussen en ik zag er zo tegenop! Ik kon me niet voorstellen dat ik het kon vertellen zonder onverstaanbaar in huilen uit te barsten. Ik was zwanger geweest, dat wist ik maar om het tegen iemand anders uit te spreken dan mijn man, voelde ook alsof ze tot leven kwam. Ze had bestaan en ze was er niet meer.

Het bloeden duurt wel een paar dagen

Het bloedverlies was heftiger in vergelijking met een menstruatie. Gelukkig gebeurde het tijdens de zomervakantie. De eerste dag liepen we rond in een pretpark. Gelukkig had ik iets bij me. Zodra we thuis waren, kroop ik in bed. De daaropvolgende dagen ging het leven gewoon door. Hoe leg je het kinderen uit? Ik liep ik zo onopvallend mogelijk regelmatig even naar het toilet. Na 7 dagen was het gelukkig over maar het bloeden kan ook langer duren.

Na een miskraam kan je last hebben van zwangerschapskwaaltjes

Zwangerschapskwaaltjes terwijl je niet (meer) zwanger hebt. Ik vond het vreselijk en vooral erg zinloos. Normaliter sla ik mij er kranig doorheen, want ik krijg er iets moois voor terug. Maar om na mijn miskraam nog vermoeid en misselijk te zijn ontging me elke logica van. Het voelde als een soort van turbo ontzwangeren met hormonen en emoties die alle kanten opgaan. Ook mijn ijzergebrek ging weer alle kanten op. Weken er na had ik nog last van duizeligheid, vermoeidheid en ging ik maar aan de Floradix.

Dat je 2 weken na je miskraam op controle moet

Voor mij was het wel duidelijk: het is over. De huisarts vermoedde op basis van mijn beschrijving ook dat ik een miskraam gehad had. Om er zeker van te zijn dat alles weg was, maakte ze ook alvast een afspraak in het ziekenhuis voor een echo bij de gynaecoloog. Stel dat er toch nog wat zat, dan zou ik eventueel een curettage moeten ondergaan. Daar had ik helemaal niet bij stil gestaan en zat ik ook totaal niet op te wachten. Ik wilde er zo snel mogelijk vanaf zijn en het af kunnen sluiten. Toen de gynaecoloog de echo maakte kon hij zien dat er een eitje aanwezig was en ik binnen 1 of 2 dagen mijn eisprong kon krijgen.

Dat mensen de stomste dingen zeggen

We praten niet over miskramen. Vrouwen maken de eerste spannende weken van hun zwangerschap vaak alleen door. We vertellen het pas bij 13 weken aan anderen want dan neemt de kans dat het mis kan gaan ook af. Het is moeilijk om er over te praten zeker als je persoonlijke verdrietige verhaal beantwoord wordt met “Maar gelukkig heb je al 3 gezonde kinderen”, “Als het zo vroeg fout gaat, is zo’n baby toch niet gezond”, “Misschien is het maar beter zo”,“Je bent nog jong, je kan het altijd opnieuw proberen” “Oh, je weet in elk geval dat alles nog werkt” “Het is toch nog geen echt kindje”. Waarom is naar iemand luisteren zo moeilijk? Voelen we ons daar ongemakkelijk bij om echt naar iemands verdriet te luisteren? Te erkennen dat we niet weten wat we zeggen moeten? Omdat we er geen woorden voor hebben en het waarschijnlijk ook niet zullen begrijpen wat die ander doormaakt? Maar als ze willen praten dat we er voor ze zijn?

Dat het verdriet je ook daarna nog kan blijven overvallen

Het zo snel mogelijk afsluiten, dat is wat ik wilde. In elk geval nadat ik van de gynaecoloog te horen gekregen had dat alles okay was. De dokter waarschuwde al dat het verdriet zelfs als het al wat gesleten is je nog kan overvallen. Getriggerd kan worden door het zien van een baby, of omdat het misschien wel de dag is waarop je uitgerekend zou zijn. En soms ook gewoon zonder reden.

Veel vrouwen krijgen een miskraam, maar er wordt weinig over gesproken

Ooit las ik dat 1 op de 10 vrouwen een miskraam krijgt. Dat wil zeggen van de vastgestelde zwangerschappen. Een groot deel van de vrouwen heeft er misschien ook wel een zonder dat te weten. Omdat ze nog niet wist dat ze zwanger was en het gewoon met een menstruatie mee gaat. Maar er wordt niet zoveel over gesproken.

Dat zwanger worden daarna nooit meer zo heel vanzelfsprekend zal zijn

Toen de gynaecoloog de echo maakte kon hij zien dat er een eitje aanwezig was. Ik zou binnen 1 of 2 dagen mijn eisprong kunnen krijgen en het opnieuw kunnen proberen zei hij veelbetekenend. Niks stond mij in de weg. Mijn sikkelcelziekte was ook geen reden om er vanaf te zien. Heel positief, maar toch…het gevoel dat het weer fout kan gaan blijft me achtervolgen en momenteel een nieuwe poging overschaduwen. Tot nu toe was het mij altijd makkelijk komen aanwaaien. Die onbezorgdheid is over.

Een miskraam raakt ook mannen

We staan er vaak niet bij stil, maar een miskraam raakt ook mannen. In 2015 pleitte Mark Zuckerberg voor meer openheid rondom een miskraam. Na 3 miskramen was zijn vrouw zwanger van hun eerste dochtertje. In een ontroerende persoonlijke brief deelde de Facebook oprichter hoe hij en zijn vrouw Priscilla mooie plannen en dromen hadden voor hun toekomstig kind. Hoe deze in duigen vielen en hoe alleen ze zich voelde in de periode erna. De vrouw van Jonathan Rhys Myers deelde begin deze maand hoe de acteur weer teruggevallen was in een alcoholverslaving na de miskraam van hun tweede kind. Mijn man had ook behoefte om erover te praten. Met mij maar ook vrienden om het een plek te kunnen geven en te verwerken.

ook interessant om te lezen:

• Wanneer word je weer ongesteld na je zwangerschap?
• Zo klonk mijn miskraam (Leonie)
• Ontzwangeren, zo herstelt je lijf zich

Volg jij mij ook al via Google+, Bloglovin’, Twitter,Instagram,Facebook

Uitgelichte afbeelding en Foto via Shutterstock