Gisteren las je hier op GoodGirlsCompany in het blog Digitale kinderen deel 1 de reacties van Ella, Dennis en Astrid. Deze bloggende ouders maken de keuze om hun kinderen niet herkenbaar in beeld te brengen en niet met naam op hun blog te vermelden. Weloverwogen keuzes die ik als moeder begrijp. Uiteindelijk hebben mijn kinderen er ook niet voor gekozen om een bloggende moeder te hebben. Net zoals Astrid, wil ik ook mijn dochters de ruimte geven om hun eigen online keuzes te maken. Toch heb ik geen consequent fotobeleid. In dit blog ‘Digitale kinderen deel 2’ spreek ik met voorstanders. Desirée, Debbie, Joyce en Meilan zijn moeders die er geen moeite mee hebben om hun kinderen duidelijk in beeld te brengen of met naam en toenaam te noemen op hun blog of social mediakanalen. Zoals je zal lezen hebben ook zij er heel goed over nagedacht.
Noem het delen van kinderfoto’s op internet voyeuristisch of dat ouders hun kinderen gebruiken. Maar uit Brits onderzoek blijkt dat bijna 50 procent van de ouders van 60 jaar en ouder het jammer vindt dat er vroeger minder mogelijkheden waren om opgroeiende kinderen te fotograferen of filmen. Zo’n 60 procent van hen vindt het jammer dat ze niet meer foto’s en filmpjes van hun opgroeiende kinderen hebben.
Inhoud van dit blog
3 redenen om foto’s van kinderen online delen
- vrienden op de hoogte houden. In deze reden herken ik mij wel. Mijn familie woont niet in Nederland. Een digitaal fotoalbum op Flickr was de oplossing om de diverse baby milestones te delen. Voor sommige foto’s moesten familieleden inloggen met een bepaald wachtwoord. De overigen konden ze gewoon bekijken.
- het uiten van liefde voor het kind. Als ouders ben je natuurlijk trots op je kind. Dat mag de hele wereld weten. We delen dat graag. Misschien niet openbaar op een blog of Facebookgroep, maar wel op onze persoonlijke Facebook.
- een herinneringen opslaan. De kinderjaren vliegen voorbij. Voor mijn gevoel ben ik geen dag ouder geworden maar over 3 jaar gaat mijn oudste al naar de middelbare school! Juist daarom wil ik foto’s maken, herinneringen opslaan. Grappige uitspraken opschrijven zodat ik het met ze kan delen en het mij bijblijft.
Via social media vroeg ik andere bloggende moeders naar hun motivatie en keuzes. Hieronder stellen zij zich voor en lees je hun antwoorden.
De Voorstanders
Debbie (33 jaar, samenwonend) blogt op Day-Dreamer.nl “Ik ben mama van Daan onze mooie zoon. Hij is geboren met een hartafwijking, klompvoetjes en het syndroom van down. Het is echt een prachtkind en zou hem voor geen goud meer willen missen.”
Meilan, (32 jaar, getrouwd met een Schot en moeder van een dochter van 5.) blogt op Meilans.be. “Ik ben een reisblogger. Ik schrijf over onze reiservaring met en zonder kinderen. De focus ligt uiteraard wel op gezinnen die iets anders reizen dan naar campings en all in resorts.”
Desirée (getrouwd met Paul en moeder van dochter Shae (net 1 jaar)). “Mijn website, Curvacious bestaat nu zo’n 5 jaar en is een persoonlijke feel good blog over beauty, lifestyle, plussize fashion en het leven van mij als ondernemende moeder.”
Joyce, (26 jaar, moeder van Luuk). “Ik blog op MamaKletst over mijn leven als mama. En over de ontwikkelingen van mijn zoon.”
“Ik ben een mama van een overleden kindje, en ik ben heel open in het delen over mijn zoon.”
Debbie “Ik ben een mama van een overleden kindje, en ik ben heel open in het delen over mijn zoon.”
Joyce “Ja hij is herkenbaar in beeld. Soms lijkt het misschien of ik er niet zo over nadenk, maar dat doe ik wel degelijk. Ik ben van mening dat het Luuk niet in de weg zal staan later dat ik foto’s en verhaaltjes over hem deel. Ik plaats geen foto’s online die schadelijk of verkeerd zijn. Ze zijn niet te bloot, geslachtsdelen en billen komen sowieso niet in beeld. Ik ben mega trots op mijn zoon en vind dat iedereen hem mag zien. Mocht hij ouder zijn en het niet meer willen, dan heb ik daar natuurlijk alle respect voor.”
Meilan “Mijn dochter is duidelijk herkenbaar. Daar ik onder andere blog over reizen met kinderen lijkt het me meer dan normaal dat het ook duidelijk is dat mijn dochter deze ervaringen meemaakt. Ikzelf vind het zeer raar om dergelijke blogs te lezen zonder dat je ook maar een kind ergens kan bespeuren.”
Desirée “Ik neem Shae heel bewust mee in artikelen en op social media. Mensen die mij volgen weten haar naam en hoe ze eruit ziet. Wel denk ik er natuurlijk bij na dat het geen overkill wordt en dat het geen beschamende foto’s zijn waar ik later spijt van zal krijgen of die Shae als ze ouder is echt niet terug zou willen zien op internet. Ik denk bij de foto’s altijd “Zou ik het erg vinden als zo’n foto of filmpje van mìj geplaatst zou worden?”. Is het ‘ja’ of ‘mwah’ dan plaats ik het al niet meer.”
“Ik gebruik zijn naam en zijn foto’s want ik wil hem graag levend houden hierdoor.”
Meilan “Ik noem ons kind enkel met haar initiaal Z. Nergens staat haar volledige naam, of waar ze naar school gaat of wat haar hobby’s zijn. Enkel de reisrelevante zaken verschijnen op de blog.”
Debbie “Ik gebruik zijn naam en zijn foto’s. Er is maar van een korte tijd aan hem te delen, maar omdat ik zo trots ben op hem dat hij mij mama maakte wil ik zijn naam altijd blijven noemen. Dus ja heel vaak komt zijn naam voorbij op mijn blog. En nog altijd komen er foto’s van hem voorbij. Wil hem graag levend houden hierdoor.”
Joyce “Ja ik noem hem bij zijn voornaam. Maar als mensen een beetje zoeken denk ik dat ze ook al heel snel zijn achternaam zullen weten. We vinden zijn naam mooi en ik zou eigenlijk niet weten waarom we het niet zouden delen. Het is vast niet zo dat er bij een sollicitatie later wordt gezegd; “Nee, jou nemen we niet in dienst, want jouw moeder heeft vroeger geschreven over hoe jij was als baby”. Het kan in mijn ogen absoluut geen kwaad.”
“Ik heb nooit ongewenste reacties gehad. Dat komt denk ik omdat ik niet de hele dag door foto’s van hem deel.”
Joyce “Nee, ik heb nooit ongewenste reacties gehad. Dat komt denk ik omdat ik niet de hele dag door foto’s van hem deel. “
Desirée “Ik heb nog nooit een ongewenste reactie gehad op het plaatsen van Shae op mijn site of social media, eigenlijk juist erg positieve reacties!”
Meilan “Tot nu toe heb ik nog geen goede of slechte reacties hierop gehad, dus hierover kan ik geen ervaringen delen.”
“Ikzelf vind het zeer raar om reisblogs over reizen met kinderen te lezen zonder dat je ook maar een kind ergens kan bespeuren.”
Of (bloggende) ouders nu wel of niet foto’s van hun kinderen online delen ze denken er allemaal over na. Het is niet zo dat ouders hun kinderen spammen omdat ze het over niks anders kunnen hebben. We zijn trots op onze kinderen, willen herinneringen levend houden en delen graag mijlpalen met familie en vrienden. Mijn zoektocht gaf mij ook meer inzicht in mijn eigen keuzes. Van in mijn ogen inconsequent beleid, besef ik nu dat ik wel degelijk regels heb. Ze stonden misschien niet zwart op wit, maar toen ik het lijstje van Noah Jade las besefte ik dat ik mij best in veel van deze regels kan vinden. Mijn 6 social sharing rules met kids zijn als volgt:
- Ik noem mijn kinderen niet met hun roepnaam op mijn blog of openbare social mediakanalen. Beide dochters zullen door het leven gaan als miss G en Miss B.
- Ik plaats alleen foto’s van mijn kinderen als het een toegevoegde waarde heeft. Dat kan zijn tijdens reviews, modefoto’s of eventueel persoonlijke blogs.
- Mijn kinderen zijn alleen duidelijk in beeld wanneer foto’s voorzien zijn van een watermerk of tekstje over de foto’s heen.
- Ik plaats geen beschamende of ongemakkelijke foto’s van mijn kinderen. Nu misschien schattig, straks denken zij daar anders over
- Ik vraag ze vooraf of ik een foto mag plaatsen op mijn blog of social mediakanaal. Daarin respecteer ik hun mening. En ook als ze bepaalde foto’s in de toekomst toch verwijderd willen hebben.
- Ik deel geen foto’s van derden online. Dus niet van vriendjes, vriendinnetjes, neefjes of nichtjes tenzij de ouders mij hier toestemming voor geven. Omgekeerd hoop ik ook dat anderen dit naar mij toe respecteren.
2 Comments
Debbie
24 maart 2015 at 10:19Wat mooi om te lezen. Ook hoe anderen hierover denken. Heb het eerste deel ook gelezen en kan me ook zeker vinden in hun.
Een wow gevoel als je mijn citaten tussendoor leest.
Josan
28 maart 2015 at 09:35Dank je voor het meewerken. Ik vond jouw verhaal ook heel mooi er tussen.