Bakfietsmoeders. Je houdt er van of je haat ze. En ik haat ze. Vooral degenen die (g) een kind in de bak hebben, een zwabberend kind op een fietsje naast zich hebben en met dat lompe gevaarte zoveel ruimte innemen op de weg zodat jij als automobilist er niet eens meer fatsoenlijk langs kan.
Inhoud van dit blog
Bakfietsmoeders
Van de een op de andere dag waren ze daar. Bakfietsmoeders. Handig joh! Kan je lekker alles meenemen. Er passen wel 2 kinderen een buggy en boodschappen in mocht dat nodig zijn. Meestal werden ze aangestoken door iemand uit hun omgeving want zo gaat dat meestal met vrouwen. Als iemand die ze vaag kennen er een heeft, moeten zij ook. Dus daar waar ze eerst massaal aan de mamafiets of fiets met fietskar gingen, ruilden ze die in voor een fiets met een groot houten gevaarte aan de voorkant. Super handig. Kunnen ze lekker zwabberen en veel ruimte innemen op weg, fietsstrook en fietspad.
En erger; ook fabrikanten gingen hier op inspelen. Was een bakfiets eerst voor moeders op vlakke wegen, tegenwoordig is de kans groot dat je heuvel op je wordt ingehaald door een bakfietsmoeder. Sinds die krengen er ook als elektrische variant zijn, weten ze allemaal massaal de weg naar boven en de vrije natuur te vinden.
Zelluf doen !
Ook in het leven van een bakfietsmoeder komt er een fase dat haar kind het zelluf wil doen. Op een gegeven moment schaamt zo’n kind zich natuurlijk ook gewoon dood dat het nog steeds potsierlijk rechtop in zo’n fietsbak zit. Einde van een tijdperk, nieuwe fase? Nee hoor! Niet voor de trouwe bakfietsmoeders. Ook al zit er dan nog maar 1 kind in of geen dat maakt een echte bakfietsmoeder niets uit. Bakfietsmoeder ben je niet even zomaar even. Bakfietsmoeder zijn is een permanente afwijking way of life.
Bakfietsmoeders 4 life
Ook al kan je eigen kind door al die jaren passief voorin zitten amper fietsen. Je zet haar op een eigen fietsje. Lekker zelluf doen. Zelf blijf je op je gevaarte rijden. Zo neem je nog meer ruimte in op de weg en kan iedereen goed zien wat voor een lelijke mooie robuuste fiets je hebt. Bovendien je handtas moet je toch ook gewoon ergens kwijt? Het liefst laat je je zwabberende kindje aan de buitenkant rijden of voor je. En dan ga je er breed achter fietsen. Zie daar als moeder die haar kinderen in de auto naar school brengt en er ook gewoon even langs gewild had, maar langs te komen.
Heuvel op
Helemaal erg is het wanneer je kinderen zoals in mijn geval heuvel opwaarts moeten richting school. Zo’n zwabberend kindje heeft amper de kracht om naar boven te rijden. Rijdt zowat de spiegels eraf van de auto’s die aan de zijkant geparkeerd staan. En die moeder daar maar met knalrode kop achter zwoegen terwijl ze zowat haar eigen kind aanrijdt. Dit maak ik dus dagelijks mee als ik mijn kinderen naar school breng.
Afgelopen schooljaar was het bij sommige moeders nog 1 zwabberend kind. Maar nu enkele maanden later zijn het er al 2. En ze blijven maar stevig op het zadel zitten van dat lelijke ding. Alsof ze er mee vergroeid zijn.
Schoolregels
Onze school heeft een aantal ongeschreven schoolregels. Zo word je vriendelijk verzocht om, wanneer je in de buurt woont, je kind te voet naar school te brengen. Niet met fiets of auto. Woon je net zoals ik aan de andere kant van de stad, dan kies je waarschijnlijk de auto, maar dan ook gelden er regels voor het parkeren van je auto om en nabij school. Zoveel meter van het zebrapad en houd opritten van andere huizen vrij. Zo maken we met zijn allen het ophalen en naar school brengen van onze kinderen een stuk veiliger.
Maar voor bakfietsmoeders lijken deze regels niet te gelden. Zij lijken zich niet te realiseren dat ze met zo’n groot gevaarte en zwabberende kinderen naast zich voor onveilige situaties zorgen. Het is een kwestie van tijd voordat dit echt een keer goed fout gaat. Dus lieve bakfietsmoeders, zullen we afspreken dat tegen de tijd dat je het aantal kinderen ook gewoon achterop je fiets kwijt kan, je dat lelijk ding inruilt en weer gewoon gaat fietsen? Zodat een wendbaarder bent en je eigen kinderen wel gewoon veilig naast je kunnen fietsen?
Volg jij mij ook al via Google+, Bloglovin’, Twitter,Instagram,Facebook of YouTube?
Foto Pixabay.
20 Comments
lisa
20 november 2017 at 12:49Wij sparen voor 1, vriend zit te overwegen zelf 1 in elkaar te lassen! Kunnen we onze canvas en spielatten ook in kwijt + ons lieve kindje. Ik wil hem juist graag om mijn kind eerst veilig te vervoeren. En voor de kunst! We leven voor de kunst!
Jacqueline
25 september 2016 at 21:07Haha, ik was ook ooit een bakfietsmoeder. Maar had een aanhangstang toen de oudste zelf ging fietsen. Vond het heerlijk om zo samen op pad te zijn en wat een hoop zooi kon er in die bak! We hebben er een hoop plezier mee gehad, tot het fietsen bij mij niet meer ging. En nu heb ik een driewielligfiets waar ik vast ook menig weggebruiker mee irriteer, want mijn gemiddelde snelheid is ook nog eens 11 km per uur. 😉
Tine
24 september 2016 at 23:09Hilarisch artikel ?
Josan
25 september 2016 at 20:32Dank je wel. Fijn dat je er om hebt kunnen lachen.
Sonja
24 september 2016 at 22:30Haha..hier is ze.. de bakfiets moeder! Maar hey, ik heb er twee van twee, dus we houden hem nog voorlopig heerlijk aan!
Josan
25 september 2016 at 20:33Hahaha ja ik last gisteren ook een blog van een tweelingmoeder…en geloof me ondanks mijn afkeer kon ik het begrijpen.
Sofie van mamaABC
24 september 2016 at 21:42haha heerlijk
Ik heb een bakfiets en ik weiger mijn oudste kind zelf te laten fietsen als mijn man ook niet mee kan fietsen.
Dus met als gevolg dat mijn bak afgeladen zit met 4 kinderen in de bak EN nog eentje achterop.
Ik kijk eerlijk gezegd wel uit naar de tijd dat ik afscheid kan nemen van mijn bakfiets, maar dat zal wel nog enkele jaren zijn denk ik.
Josan
25 september 2016 at 20:34Ik had lange tijd zo’n soort tandem ding dat je er aan vast kon maken. Hadden ze toch nog niet helemaal zelf de controle.
Suzanna
24 september 2016 at 12:02Zelfs als fietsende moeder, stoor ik mij soms aan de bakfietsmoeders… inderdaad met van die zwabberende kindjes om hen heen. Meestal zit er echter wel nog een kind ín de bakfiets waardoor ik nog wel wat begrip kan opbrengen. Maar gevaarlijk is het zeker!
Mag ik een nog grotere irritatie op de weg opnoemen? fietsende pubers, in groepen, naast elkaar, mét telefoontjes in de aanslag waarop ze ook nog aan het appen zijn.
Of vaders en moeders met kindjes op de fiets naast zich en achterop, die met hun telefoon in de weer zijn en midden op de weg fietsen. Ik ben te beleefd om te vloeken, maar dit is wel een situatie waarin ik in de verleiding kom.
Of auto’s die te dicht langs je rijden terwijl je een wiebelend kind (met ASS) achterop hebt en die rustig probeert te houden. Of auto’s die met 15 km per uur midden op de weg vóór je blijven rijden en jij er niet langs durft/wilt omdat ze natuurlijk, als je dat probeert, ineens gas geven.
Kan nog wel uren doorgaan… ik breng mijn jongste dochter naar school (8 km verder) en moet dwars door Leiden heen. En dat is een stad met héééééél veel fietsers en automobilisten…
Josan
25 september 2016 at 20:40Oei dat zijn ook echt hele erge irritaties. Ja fietsende pubers is een slag apart. Ik las van de week ergens dat een brugklasser een grotere kans heeft om te overlijden. 1 omdat ze de weg (nog) niet kennen, 2 omdat ze met zijn drieeen naast elkaar fietsen en 3 dat telefoontje. Druk mijn dochter nu altijd al met klem op het hart om op den duur niet te appen. Elke keer als ik een fietsende puber zie die druk in de weer is met telefoon maak ik haar daarop attent. Tot irritandheids toe. Maar ik hoop dat ze nu ze in de auto zit en ziet hoe gevaarlijk dat is het op den duur uit haar hoofd laat.
Bakfietsmoeder
24 september 2016 at 11:05Haha, je bent gewoon jaloers! Jij wilt natuurlijk ook graag zo’n coole bakfiets met elektrische ondersteuning 😉 😉
Josan
25 september 2016 at 20:35hahaha ja vooral dat. Nou niet voor naar school hoor ik woon er te ver af en we hebben te maken met te veel heuvels.
Grace
24 september 2016 at 10:09Ik moest er erg om lachen! Helaas ben ik ook een “bakfietsloeder”. Al voeg mijzelf niet bij een groep. In de stad Utrecht is het soms fijn dat automobilisten die te laat van huis gaan en even snel overal doorheen drukken mij niet omver kunnen duwen. En ben er van overtuigd dat het al vaak mijn en van mijn dochter een ziekenhuisbezoekje gescheeld heeft. Makeup , WhatsAppen, ontbijten etc doe je normaal thuis en niet in de auto. Maar moet toegeven je heb zeker gelijk en brengt het grappig!
Josan
25 september 2016 at 20:36Helemaal mee eens! Ik vind het soms echt levensgevaarlijk hoor wat ik naast mij in andere auto’s aantref.
Liess
24 september 2016 at 08:17Hilarisch!wat kan je dingen weer heerlijk omschrijven
Jess
23 september 2016 at 22:31Haha Josan , Ik kijk er wel naar uit om te vergroeien met mijn bakfiets (grapje e)
Maar ik begrijp het, als je geen kinderen meet hebt die niet kunnen fietsen, ruil dan je bakfiets in.
Van Gaans
23 september 2016 at 22:21Geweldig geschreven weer! Ik heb enorm gelachen!
Samarinda
23 september 2016 at 20:50Heerlijk stuk. Vooral bij de ‘permanente afwijking’ heb ik zo hard moeten lachen ♥
Mama Lifestyle Blog
23 september 2016 at 20:05Zo had ik het eigenlijk nooit bekeken Josan (qua zwabberen). Maar volgens mij heb je wel gelijk. Ik vind het in ieder geval een minpunt dat “bakfietskinderen” meestal pas heel laat leren fietsen. Het is immers zo makkelijk om al je kinderen in de bak te stoppen. Als wij ’s morgens middelbare scholieren zien fietsen en met name zien hóe ze fietsen (heel gevaarlijk, geen oog voor het andere verkeer hebben) dan zegt mijn dochter “die hebben zeker altijd in de bakfiets gezeten”.
Cassandra
23 september 2016 at 19:10oke ik pis in mijn broek van het lachen. Josan hoe doe je dat toch?! Heerlijk vermakelijk artikel. Ik heb mij persoonlijk nog nooit echt gestoord aan bakfietsmoeke’s maar misschien komt dat omdat ik geen auto rijd.