De scholen weer open | Zo gaat dat er voor mijn kinderen uitzien

1 mei 2020

Vanaf 11 mei gaan de scholen weer open. Zo komt er een einde aan de weken waarin mijn kinderen noodgedwongen thuis onderwijs op afstand volgden. Zowel Bailey als Chloe zullen vanaf die datum weer gewoon fysiek onderwijs volgen. Alleen Grace blijft nog thuis omdat zij op het middelbaar onderwijs zit. In dit blog vertel ik wat meer over hoe onze schoolweek er vanaf 11 mei uit gaat zien. Maar ook wat ik er van vindt.Volgens de feiten hebben we nu officieel meivakantie. Maar nu de kinderen alweer weken thuis zijn, voelt het niet zo erg anders. Het enige verschil? Voor deze meivakantie volgden de oudsten meiden elke dag verplichte videolessen. Nu hebben ze zeeën van tijd over. Het is me al duidelijk dat als ik ze niet elke dag een to-do list laat maken, ze weinig productiefs doen.

Inhoud van dit blog

1 Onze schoolweek
- 1.1 Bailey’s school
- 1.2 Chloé’s school
2 Zwalkend Coronabeleid
3 Ik vind er wat van
4 Het nieuwe normaal

Onze schoolweek

Omdat mijn dochters op twee verschillende scholen zitten was ik even bang dat het een hoop gedoe zou geven. Normaliter was het voor mij altijd een race tegen de klok om twee kinderen op tijd op twee verschillende scholen onder te brengen. Maar als de scholen naar de meivakantie weer opstarten, scheelt het voor mij dat de schooldagen van Bailey en Chloé elkaar niet overlappen. Bailey moet op de dinsdag en donderdag naar school. Chloé op de maandag en donderdag. Aangezien we co-ouderschap hebben en Bailey vanaf woensdag bij haar vader is, heb ik er dus geen omkijken naar.

Bailey’s school

Op Bailey’s school is er een hele indeling gemaakt zodat de helft van de klas op de ene dag naar school kan. Er staat overzichtelijk aangegeven via welke ingangen de kinderen in de klas komen. Zodat er zo min mogelijk contact en besmettingsgevaar is. Aangezien Bailey al ouder is, zal ik haar gewoon bij de Kiss & Ride strook eruit zetten. Dat komt wel goed.

Chloé’s school

Op Chloé’s school is het wat bewerkelijker aangezien ze op een bredeschool zit. In het schoolgebouw zitten 3 verschillende scholen. Dus is er voor gekozen dat elke school op zijn eigen tijd begint. Verder is er gekozen voor het Hoorns model als schooltijdmodel. Wat inhoudt dat de lestijd in de onder– en bovenbouw wordt gelijk getrokken tot minimaal 940 lesuren per jaar. Dat is de theoretische kant. In de praktijk breng ik haar tot aan het schoolplein waarna ze zelfstandig naar haar leraar moet lopen die op een vaste plek op je plein staat. Op de dagen waarop ze geen les heeft, is het de bedoeling dat ze in een virtuele leeromgeving zelfstandig aan haar huiswerk of weektaken werkt. Op woensdag is er ruimte om vragen te stellen aan de docent.

Zwalkend Coronabeleid

Dat scholen naar aanleiding van het nieuwe kabinetsbesluit weer opengaan snap ik. Ook heb ik geen uitgesproken voorkeur in de aanpak van een van de scholen van mijn dochters. Ik ga er vanuit dat het voor schooldirecteuren en docenten net zo spannend is als voor ons. Dat er de nodige maatregelen genomen worden. En dat de anderhalvemetersamenleving uitoefenen voor hen ook een uitdaging is. Ik begrijp dat zij ook maar uitvoeren wat hen is opgedragen. Maar toch vind ik er wat van.

Het hele Coronabeleid vond ik vooral zwalkend. Ik heb het zien ontwikkelen van ergerlijk laconiek tot aan dat we doorkregen dat het wel iets meer was dan een griepje. Dat we serieus actie moesten gaan ondernemen anders zouden we Italiaanse en Spaanse toestanden krijgen. Ik ben geen Corona-expert, maar soms denk ik wel eens wat zou er gebeurd zijn als we eerder gehandeld hadden? Kijk hoe deskundig Nieuw-Zeeland het heeft aangepakt. Waar het aantal doden een stuk minder is. Misschien doordat het afgelegen ligt. Maar ook omdat ze het vanaf een vroeg stadium in de kiem smoorden. Engeland is namelijk ook een eiland. Die dacht de dans te ontspringen en reageerde daarom pas heel laat. En daar zie je ook duidelijk dat het zijn van een eiland geen bescherming biedt mits je geen harde maatregelen neemt.

Ik ga het ook geen genderdiscussie maken. Maar het is een feit dat in landen waar de minste doden vielen er vrouwen aan de macht zijn. En als laatste de enige reden dat in Nederland de scholen dicht gingen, was omdat ouders zich zorgen maakten. Er werd hier al geroepen dat kinderen het niet konden krijgen voordat er ook maar serieus onderzoek naar gedaan was.

Ik vind er wat van

Inmiddels is dat onderzoek gedaan en laten resultaten zien dat de scholen weer open kunnen. Kinderen worden niet ziek en kunnen anderen niet besmetten. Of zo iets. Ik zal vast niet de enige mama zijn die daar zo haar vraagtekens bij plaatst. Helemaal als je dan leest dat Duitse topviroloog Christian Drosten juist waarschuwt tegen volledige opening van scholen en kinderdagverblijven. Of leest dat er nu mogelijke een nieuw kinderziekte de kop opsteekt.Er is nog geen medisch bewijs dat het aan het Coronavirus kan liggen. Maar ook in dit bericht lees je dat het nog veel te vroeg om daarvan te kunnen spreken.

Verband of geen verband. Ik blijf het frappant vinden de keuzes die er nu gemaakt worden. Nieuw Zeeland is een van de weinige landen die het virus heeft uitgeroeid. En zelfs zij besluiten om de volledige lockdown voorlopig nog te handhaven. Er wordt een tandje teruggeschakeld, maar toch is het nog streng genoeg. In Nederland ligt nog een schrikbarend hoog aantal patiënten op IC’s. Lukt het hopelijk binnenkort om voor mensen in de zorg van beschermende kleding te voorzien. Maar desondanks maken we al bepaalde keuzes. En ben je als ouder ook nog verplicht om je kind proefkonijn te laten zijn van die probeersels. Onder de noemer van leerplicht.

Het nieuwe normaal

De hele Coronacrisis heeft een aantal nieuwe woorden aan ons taalgebruik toegevoegd. Woorden zoals anderhalvemetersamenleving, maar ook het abstracte begrip ‘het nieuwe normaal’. Dat laatste geeft aan dat we waarschijnlijk nooit meer terug gaan naar wat we kenden. Het oude moeten we achter ons laten om de nieuwe realiteit te kunnen omarmen. Inclusief alle veranderingen die daarbij horen.

Maar als het op onderwijs aankomen, willen we wel weer terug naar wat we voorheen hadden. Argumenten als gezondheid of veiligheid hoor ik maar vrij weinig in de huidige afweging om de scholen weer te openen. In plaats daarvan gaat het om ‘achterstanden bij leerlingen’. In de nieuwe anderhalvemetermaatschappij kunnen we het blijkbaar niet omgaan met de realiteit dat er kinderen zijn die een achterstand hebben. Kunnen we die realiteit niet accepteren maar noemen we het onwenselijk. Wat ik ergens ook wel weer erg naïef vind.

Je hoeft echt geen deskundige te zijn om in te zien, dat een schoolklas nooit een groep was waar alle kinderen op hetzelfde niveau zaten. Aan het eind van een schooljaar zijn er altijd wel kinderen te benoemen die voorop lopen. Maar ook kinderen die netjes op de curve zitten. En als laatste kinderen die achterlopen op de rest en bij wie het de vraag is of je ze over laat gaan of nog een extra jaartje laat overdoen. Dat was in mijn tijd ook al zo. Maar toen spraken we niet van achterstanden bij leerlingen of onwenselijke situaties. Dat was gewoon de realiteit.

Kortom: ik heb zo mijn bedenkingen. Zeker met het oog op dat het nog maar enkele weken is tot aan de zomervakantie. Tegen de tijd dat mijn oudste weer naar school kan is het praktisch al vakantie.

Wat vind jij er van dat de scholen weer open gaan? Welke twijfels heb jij?

Ook leuk om te lezen: