Baby Moeder & Kind Opvoeding Peuter

Niet meer naar het consternatiebureau | Hoe bevalt dat?

22 september 2017
consternatiebureau

In april stopte ik met met het consultatiebureau. Hoe is mijn keuze om niet meer naar het consternatiebureau te gaan mij bevallen? En hoe doe ik dat nu met de vaccinaties van het RIVM?

Begin dit jaar had ik een aantal incidenten met het consternatiebureau mee gemaakt. Hier was ik erg ontevreden over. Daarom besloot ik om niet langer naar het consultatuebureau te gaan. Het verschuiven van gemaakte afspraken wegens onderbezetting was de spreekwoordelijke druppel. Ze bleven de inentingen uit het Rijksvaccinatieprogramma voor mijn kind maar uitstellen. Nu vind ik een alternatief vaccinatieschema helemaal niet erg. Maar dit alles graag in overleg.

Niet meer naar het consternatiebureau

Het betreft namelijk wel de gezondheid van mijn kind. Door het dalen van de vaccinatiegraad in Nederland, vind ik het belangrijk dat mijn kind op tijd haar inentingen krijgt. Haar zusje heeft ooit meningokokken gehad. Geloof me: dat is geen pretje. Juist daarom ben ik er extra alert op dat ze al haar vaccinaties als kind krijgt. En als het even niet kan, verwacht ik een GGD die met mij als jonge moeder meedenkt. Mijn wijk heeft echt niet het enige consternatiebureau in de gemeente. Nood breekt wet: dus dan vind ik ook dat ik in een andere wijk terecht moet kunnen. Vooral als de doffe ellende al 6 maanden duurt. En er geen einde lijkt te komen aan de wanorde op de afdelingen afspraak inplannen.

Bye Bye consternatiebureau

Het enige alternatief dat het consternatiebureau had, was dat ik op dagen met een afspraak dan maar even vrij moest nemen. Nu heb ik dat in aanloop hier naar toe al vaak genoeg gedaan. Maar op een gegeven moment is de rek daar een beetje uit. Ik hield mijn poot stijf. In de kraamweek had ik al mijn voorkeursdag aangegeven, tijd om die te handhaven. Dat geschuif in mijn agenda was ik zat. Zo interessant waren de verplichte bezoekjes aan het consternatiebureau niet. Niet zo dat ik daar mijn (zorg)verlofuren aan op wilde maken. In Nederland is een consultatuebureau niet verplicht. Als je wilt stoppen krijg je echt niet meteen Jeugdzorg over de vloer. Mijn keuze was snel gemaakt: toedeloe!

Het voelt een beetje onzeker

Het consternatiebureau volgt de ontwikkelingen van je kind op de voet vanaf de eerste maand. In de kraamweek hebben verpleegsters al de gehoortest en de hielprik bij je kind afgenomen. Vanaf dat moment ga je regelmatig op controle bij het consternatiebureau. Het voelde de eerste weken dus een beetje onzeker. Hoe weet ik nu zeker dat de lichamelijk en mentale ontwikkeling van mijn kind goed gaat?

De laatste paar keren hadden de bezoekjes aan het consternatiebureau weinig om het lijf. Maar die toch boden die regelmatige check ups een soort van bepaalde schijnveiligheid. Stel dat mijn kind nu een taalachterstand heeft? En als ik de ogentest voor peuters op het consultatiebureau  oversla, hoe weet ik dan of ze goed ziet? Aan de buitenkant ben ik wel stoer van elk kind is anders met haar ontwikkeling. Maar als puntje bij paaltje komt, wil je stiekem ook niet dat je kind teveel afwijkt van  gemiddelde.

Afwijken van de groeicurve

Dat mijn kind teveel afweek van de groeicurve heb ik met Miss G al mee gemaakt. Zij is erg lang, maar ook erg tenger. Dus dat levert je extra bezoekjes aan de jeugdarts van de GGD op. En dat jarenlang. Denk je dat 3 ½ jaar consternatiebureau lang en zinloos is? Dan heb je nog nooit het vervolgtraject van jeugdgezondheidszorg doorlopen. Dat hangt ruim 3 jaar lang aan elkaar van  zinloze gesprekjes, groeidiagrammen en natuurlijk de beruchte groeicurve. Waar mijn dochter na alle gesprekken en begeleiding nog steeds van afweek.

Maar na enkele weken consternatiebureau-loos door het leven te zijn gegaan, won mijn nuchterheid het van de onzekerheid. Miss C is mijn derde kind. Ik ken het riedeltje inmiddels wel. We wonen in Nederland. Niet op een onbewoond eiland. Miss C gaat wekelijks een aantal dagen naar het kinderdagverblijf. Via een toestemmingsformulier heb ik het kdv gemachtigd om bij ontwikkelingsstoornissen contact op te nemen met de GGD. Als mijn dochter echt heel erg achterliep, zouden ze het daar als eerste door hebben. En maatregelen nemen. En als ik de situatie niet vertrouw, dan bel ik mijn huisarts. Ik vaar blindelings op mijn moederinstinct. En vertrouw erop dat als ik aan de bel trek bij de juist instanties en personen ik op de goede plek terecht kom.  e

Vaccinaties als je gestopt bent met het consultatiebureau

Zodra het tijd is voor vaccinaties, ontvang ik een oproep van de GGD. Daarin staat de datum waarop ik verwacht word. Dat ik het Groeiboekje en vaccinatiekaarten mee moet nemen. Als ik op de genoemde datum naar het consultatiebureau kan, laat ik het zo. Tegenwoordig ontvang je ook een reminder per sms. Kan ik niet? Dan bel ik even en plannen ze een andere afspraak in. Mijn onzekerheid over het stoppen met het consultatiebureau, heeft inmiddels ruimte gemaakt voor lekker veel vrijheid. Dat voelt goed. Doordat andere jonge moeders wel naar het consultatiebureau gaan, word ik er weer aan herinnerd dat het nog bestaat. Anders zou ik er niet eens bij stilstaan… .

Loop jij nog bij het consternatiebureau of ben je er mee gestopt?

Nog meer blogs over het consultatiebureau:

Liefs Josan

Volg jij mij ook al via Google+Bloglovin’Twitter,Instagram,Facebook

  • Reply
    Rollie
    25 september 2017 at 16:49

    Mijn jongste dochter is nu 5 maanden en ik ben 1 x met haar naar het consultatie bureau geweest. Toen ze vroeg wanneer ik de volgende afspraak wilde plannen zei ik: “nou..eh..eigenlijk niet meer” Er werd wel een wenkbrauw opgetrokken bij de arts maar verder dan “ohw” en “je kan altijd weer langskomen als je daar behoefte aan hebt” kwam het niet. Het verbaasde me eigenlijk hoe soepel het ging.

    Met mijn oudste zoon ben ik braaf iedere afspraak geweest, want dat hoorde toch zo? De adviezen die ik kreeg sloten totaal niet aan in waar ik achtersta (op schema voeden bij borstvoeding bijvoorbeeld) Hij werd altijd te zwaar bevonden en dan moest ik keer op keer uitleggen dat hij borstvoeding kreeg en al met een flink geboortegewicht begon. Dan was het ineens wel goed want daar gelden andere curves voor.
    Met 3 jaar zeiden ze op het cb dat zijn spraak prima was maar op de psz zeiden ze juist van niet. De logopedist bevestigde wat de psz had gezegd.

    Mijn jongste zoon begon ook met flink geboortegewicht (9 pond) en kreeg ook borstvoeding dus dat was net als zn broer een flinke mollige baby. Te zwaar volgens het cb. Toen hij 1 jaar was uitte ik mijn zorgen over zijn eczeem( cb: oh dat hebben zoveel baby s groeien ze overheen hoor. Ben je al naar de huisarts geweest voor een zalfje?), het slechte eten (cb: ja ze moeten het leren he, ieder kind heeft een ander eetpatroon maar gewoon blijven aanbieden), vaak ziek zijn (cb: hij is nog jong hij moet zn weerstand nog opbouwen) en dat ik het idee had dat hij maar weinig gegroeit was de afgelopen maanden. Toen keken we samen naar zijn gewicht en dat was nagenoeg bijna hetzelfde als de laatste keer dat ik bij het cb was. Ik schrok er een beetje van want dat was maanden geleden. Maar de arts stelde me gerust hij was dan wel niet aangekomen maar ook niet afgevallen en zo zat hij wel weer op de gemiddelde lijn en niet meer op de bovenste. Daar kon ik het mee doen en nam het aan maar t zat me niet helemaal lekker.
    Pas maanden later las ik per toeval over voedselallergieen en de symptomen die mijn zoontje had kwamen wel erg overeen. Via de huisarts bloed laten prikken en de arts belde zelf na een paar dagen al op dat hij ernstige voedselallergie had en dat we meteen door werden verwezen naar een kinderarts en kinderdietiste.
    Soja, melk,tarwe,ei, vis, selderij, tomaat, peulvruchten(alle boonsoorten, erwten pinda s ) noten, kokosnoot, boomfruit, aardbeien, spelt en zelfs haver resulteerde in een eczeem, diaree of benauwdheids aanval. Geen wonder dat het mannetje voornamelijk leefde op borstvoeding, rijstecrackers en knijpfruit(bewerkte appel gaat dan weer wel). Via de dietiste leerde we dat hij qua groei dus wel flink was terug gezakt omdat hij niet meer zijn eigen (bovenste ) lijn volgde. Maar goed dat is inmiddels met aanpassingen in zijn dieet weer goedgekomen.
    Ik had dit terug gekoppeld naar de cb arts maar die leek nauwelijks geintresseerd in het foute advies wat gegeven was maar wel dat ik nu bij de kinderarts zat en dus niet meer zo vaak met mijn zoontje naar het bureau hoefde te komen.

    En toen zat ik met mijn dochtertje van 1 maand bij de cb arts en weer begonnen ze over haar gewicht ( ze had een geboortegewicht van ruim 9 pond) toen was ik er helemaal klaar mee.
    Door blijven zeuren over iets wat gewoon goed gaat maar het niet inzien als het niet goed is.

    Dus geen volgende afspraak gemaakt. Ook niet meer voor mijn jongste zoon die gaat immers nog steeds naar de kinderarts en voor mijn oudste zoon die inmiddels 5 jaar is de jeugdzorg ook afgezegd. Ik zie zelf ook of ze goed groeien of niet en met andere zaken betreft slecht zicht of gehoor ga ik ervan uit dat school dit ook wel zal opmerken.
    Het vergt flink wat zelfvertrouwen en vertrouwen in je kinderen om niet meer deel te nemen aan de consulten van het cb en de ggz. Maar wat een bevrijding. Geen onderbroken slaapjes voor een afspraak, geen vrij meer hoeven te nemen voor de afspraak, geen gelieg meer over tandenpoetsen, zoete drankjes en andere dingen die volgens hun niet deugen.

    Ik heb nog een keer een niet zo vriendelijke mevrouw van jeugdzorg aan de telefoon gehad ze begon het gesprek met de consulten zijn vrijblijvend maar er werd wel erg opaangedrongen om toch te komen. “Zeker bij een oudste kind weet je als ouder zijnde toch niet wat echt goed is” Daar had ze me wel even mee. Als ze wat vriendelijker was geweest had ik ze daar misschien ook nog wel gelijk in gegeven maar toen ik die zin even om me liet inwerken werd ik boos over ik zei dat hun er net zo naast kunnen zitten als ik dat zou kunnen.
    Uiteindelijk zei ze dat ze de huisarts op de hoogte ging brengen van mijn besluit en dat was het.

  • Reply
    Fem
    22 september 2017 at 18:27

    Ja hoor. Ze werken tot nu toe erg mee qua agrnda, zijn erg complimenteus over hoe wij het doen als ouders en P als baby.
    We hadden even een ongemakkelijk momentje toen zij dachten dat P geel zag en wij moesten uitleggen dat dat haar huidskleur was (dat hadden ze op zich kunnen weten want we hadden net de overdracht van het ziekenhuis besproken en onze achtergrond).

    En de laatste keer was een beetje raar omdat de arts volgens mij even dacht dat wij overdreven toen we zeiden dat ze was begonnen met kruipen. Maar gelukkig is P nooit beroerd om te demonstreren wat ze kan.

    Dat is fijn, want nu ze loopt, valt ze ook, dus zit ze wel eens onder de blauwe plekken. We hoeven pas over 3 maanden weer, dus misschien is ze dan wat stabieler, maar ik ben wel blij dat we kunnen laten zien dat we haar niets aan doen, maar haar gewoon laten ontdekken.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

[instagram-feed feed=2]