Moeder & Kind

Borstvoeding: hoe gaat het nu?

16 september 2015
borstvoeding geven hoe gaat het nu

Sinds ik moeder ben, heb ik op mijn blog regelmatig mijn twijfels over het geven van borstvoeding gedeeld. Toen het begin augustus Wereld Borstvoedingsweek was, maakte ik nog even van de gelegenheid gebruik om te zeggen waar ik nu zelf sta. Eerlijk en nuchter gewoon zoals ik ben. Misschien dat sommige moeders zich er in herkennen en misschien ook niet. Dat hoeft ook niet. Ik deel mijn verhaal, niet de waarheid. Iedere moeder mag daar voor zichzelf iets uithalen. Nu anderhalf maand later, is het weer eens tijd voor een update. Borstvoeding waar sta ik nu?

Door het blog van Elisabeth kwam ik op het idee om een update te geven. Zij schreef het nuchtere blog : I support fed babies. Het maakt niet uit hoe je je kindje voed, het gaat er om dat het te eten krijgt. Die visie hang ik zelf ook aan. Voor mij is borstvoeding geven een manier van voeden. Het gaat erom dat mijn kindje te eten krijgt waardoor het zich lichamelijk en geestelijk kan ontwikkelen. Waar dat eten vandaan komt, maakt mij niet zoveel uit. Mijn andere dochters zijn- zonder noemenswaardige afwijkingen- groot geworden met een combinatie van fles en borst. Een bewuste keuze waar ik, nu ik terugkijk, nog steeds achter sta. Indertijd was dit de beste keuze gezien alle andere omstandigheden die meespeelden. Miss C is de eerste van mijn dochters bij wie ik een historisch lange periode van 4 maanden fulltime voed.

Ik ben geen borstvoedingsmama

Op zwangerschapscursus hoorde ik van de andere cursisten dat zij erg veel respect hadden voor borstvoedende moeders. Het is topsport. Dat besefte ik zelf ook heel erg toen ik er mee bezig was. Zeker de eerste paar maanden kostte het behoorlijk wat moeite. Genoeg eten, kind aanleggen…. Er waren dagen waarbij ik voor mijn gevoel weinig anders deed dan met mijn baby bezig zijn. Niet perse leuk, maar wel noodzakelijk. Zonder mij heeft ze geen voedsel. Dat ik het vervelend vond niet meer dan 3 uur weg te kunnen, moest ik maar even opzij zetten. En dat is best wel een dingetje: ik ben daar niet zo goed in. Maar zoals alle andere borstvoedende moeders beloofden: op den duur werd het makkelijker. Dus hield ik vol.

Inmiddels ben ik al weer anderhalf maand verder. En tadaa….ik voed nog steeds. Yep, verbazingwekkend. En nog steeds heb ik niet dat geweldig euforische gevoel wat die moeders blijkbaar behoren te hebben. Als ik diep in mijn hart kijk, ben ik ‘gewoon’ geen borstvoedingsmama. Ik heb ervaring met een fles en dat heb ik nooit erg gevonden. Ik heb het nooit als heisa ervaren om even te moeten wachten voordat een fles warm was. Op den duur wist ik er zo goed raad mee, dat de fles klaar was, tegen de tijd dat dochter wakker was. Lang huilen is dan ook nooit aan de orde geweest.
Er lijkt een taboe op te rusten om borstvoeding te geven gewoon omdat je dat het beste vindt voor je baby zonder dat je lyrisch bent. Toch hoor ik het steeds vaker. Dat geeft rust. Blijkbaar ben ik niet de enige te zijn.

Borstvoeding hoe gaat het nu?

Het euforische gevoel is er dan niet, maar er is wel een ander gevoel dat in de afgelopen weken is gegroeid: mijn zelfvertrouwen. Nog nooit ben ik zover gekomen. Om te zien dat mijn kind groeit, tevreden is en haar ontwikkeling prima gaat en dat allemaal op mijn borstvoeding geeft zelfvertrouwen. Moet ze op een dag opeens wat vaker drinken dan is niet meteen mijn eerste gedachte: zal ze wel genoeg krijgen?
Ze krijgt genoeg en zo niet dan kan ik door haar vaker aan te leggen mijn melkproductie omhoog schroeven. Het is voldoende anders waren we nooit zover gekomen. Wij kunnen dit. Ik kan dit. Mijn lichaam kan dit. Die gedachte en dat vertrouwen is erg prettig.

Het helpt ook om mijn borstvoedingsperiode bij mijn andere dochters in perspectief te zien. Achteraf heb ik mij soms afgevraagd of ze wel voldoende kregen. Nu weet ik dat mijn dochters ook genoeg binnen kregen.

Daarnaast is borstvoeding voor mij ook meer een mindset. Ik moet er rustig voor gaan zitten. Er voor kiezen om even afstand te nemen van de drukte en in het moment te leven. Dat loslaten dat blijft nog wel een dingetje maar het lukt beter. Ik kan veel beter gewoon rustig met mijn baby zitten zonder mij druk te maken over wat ik allemaal nu niet kan doen. Het lukt me beter om in het moment op te gaan. Te vertederd te glimlachen om de manier waarop Miss C tegenwoordig mijn truitje, bh, T-shirt of topje stevig vasthoudt terwijl ze zichzelf nokvol drinkt. Ook moet ik lachen om hoe ze soms voldaan grijnst onder het drinken waardoor ze niet kan drinken. Is er niks heerlijker wanneer haar kleine lijfje aan de borst tegen mijn lijf in tevreden in slaap valt.

’s Nachts vind ik het nog steeds reuze handig om mij op mijn zij naar haar toe te draaien en voeden als ze honger heeft.

Rol partner

Borstvoeding geef je niet alleen. Ook je partner heeft een belangrijke rol. Om eerlijk te zijn weet ik niet hoe mijn ex-partner over borstvoeding denkt. Wel kan ik zeggen dat hij er geen actief voorstander van was. Dat de twijfelende vraag of mijn dochters wel genoeg kregen ook regelmatig vanaf zijn kant kwam. Mijn huidige partner heeft ook geen uitgesproken mening over borstvoeding. Hij is ook geen actief voorstander maar hij zegt er ook niks over. Het is nog nooit bij hem opgekomen om mijn melkproductie in twijfel te trekken. Ook heeft hij nog nooit een hint laten vallen over flesvoeding. Hij is niet het type die me enthousiast aanmoedigt om te blijven geven. Maar hij is ook niet het type die me ontmoedigt. Borstvoeding geven is echt mijn pakkie an. Welke keus ik ook maak: het is goed. Hij bemoeit zich er niet mee. Dat is voor mij ook maar goed.

Kolven op het werk

Nooit had ik verwacht te gaan kolven, maar met een baby die flessenvoeding weigert, ontkom ik er niet aan. Inmiddels kolf ik 4 weken. De eerste week probeerde ik uit te vinden hoe vaak ik moest kolven. En het schuldgevoel van mij af te zetten. Mijn collega heeft nooit een opmerking gemaakt of mij en bepaalde blik toe geworpen. Het zat meer in mijn eigen hoofd. Toen ik dat kon loslaten ging het ook veel beter. Uiteindelijk staan rokers ook regelmatig buiten wat werktijd kost. Je mag ¼ van je werktijd gebruiken om te kolven en daar kom ik bij lange niet aan. Momenteel zit ik in de 4,5- 5 maand borstvoedingsdip dus de melkproductie loopt wat terug. Het is dus weer opnieuw uitvinden wat werkt. Maar ik heb vertrouwen dat we er wel komen.

Nu ik al 4 maanden non-stop borstvoeding geef, wil ik graag de grens van 6 maanden halen. Nu ik een hoop eigen twijfels, gedachten en gevoelens overwonnen heb, gaat het eigenlijk best goed. Misschien heeft iedereen toch gelijk en wordt borstvoeding geven op den duur gemakkelijker.

In elk geval wilde ik mijn bortsvoedingsreis even delen. Hopelijk motiveert hete en andere moeder die ook twijfelt. Misschien ben je net zoals ik geen borstvoedingsmama. Maar geef het dan een kans. Doe het voor jezelf, elke dag is er een die niemand je meer afneemt.

  • Reply
    iooon
    18 september 2015 at 16:09

    Bij mij speelden vooral de financiële overwegingen. Euforisch heb ik me nooit gevoeld tijdens het voeden, enkel toen ik berekend had hoeveel geld ik bespaard heb. Ik vind het wel fijn hoor, borstvoeding en ik vind het fijn dat ik zeker weet dat het goed is. Nu ik nog maar twee keer op een dag voed zijn de momenten wel specialer geworden. Ik denk omdat ik mijn eindgrens ook ga bereiken.

    • Reply
      Josan
      23 september 2015 at 09:36

      Dat is natuurlijk ook een goede reden. Bij andere 2 gebruikte ik Hypo allergeen. Niet goedkoop, maar wel goed. Nu heb ik denk ik toch al heel wat blikken melkpoeder bespaart. Ik ga het binnekort eens uitrekenen.

  • Reply
    Gwen
    18 september 2015 at 14:39

    Mooi geschreven! Gaat het alweer ietsje beter met je productie nu, na een paar dagen meer aanleggen en kolven?

    • Reply
      Josan
      23 september 2015 at 09:35

      Ik ben nog steeds bezig om de productie weer te verhogen. Gisteren had ik weer een goede dag en kolvde ik zelfs 2x over de 150 ml terwijl het vorige week met pijn en moeite amper 75 was.

  • Reply
    Sylvie
    16 september 2015 at 21:45

    Ik heb mezelf ook nooit echt als borstvoeding mama gezien, al heb ik het wel volledig gegeven en ook bijna een jaar. Pas toen er meer ruimte kwam, steeds een voeding wegviel, merkte ik hoeveel ik had ingeleverd in vrijheid. Je zit echt in een soort “flow” 🙂

    • Reply
      Josan
      16 september 2015 at 22:00

      Wow, een jaar 🙂 Nou ik weet niet of ik dat ga redden hoor! Maar wat je zegt je moet echt even in de flow komen.

  • Reply
    Elisabeth
    16 september 2015 at 21:21

    minder = mindset (darn autocorrect)

    • Reply
      Josan
      16 september 2015 at 22:00

      🙂 ik dacht dat je middel wilde zeggen.

      • Reply
        Elisabeth
        18 september 2015 at 15:15

        Ja had ook gekund! Gelukkig had je door dat het een schrijffout was. K schoot in de stress toen ik t zag joh.

        • Reply
          Josan
          23 september 2015 at 09:35

          Ach ik doe niet moeilijk hoor 🙂

  • Reply
    Elisabeth
    16 september 2015 at 19:21

    Mooi gezegd, Josan! Vooral dat van borstvoeding is een minder, kan ik me goed in vinden…

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

[instagram-feed feed=2]