Gisteren vond de Ouders Natuurlijk Beurs plaats in Doorwerth. Dit is het evenement voor ouders die geïnteresseerd zijn in natuurlijk ouderschap. Natuurlijk ouderschap ( Attachment parenting) gaat uit van het belang van een goede hechting tussen ouder en kind. Hechting kan tot stand komen door de behoefte van je kind te leren kennen. Als ouder heb je twee taken. Je probeert zo goed mogelijk op de behoeftes van je kind in te spelen en je je leert je kind om zelf haar behoeftes te leren kennen. Bepaalde inzichten van deze opvoedingsvisie spreken mij erg aan. Deze pas ik ook toe in de opvoeding van mijn eigen kinderen. Daarom wilde ik ook eens een kijkje nemen op de Ouders Natuurlijk Beurs 2015
In de afgelopen jaren had ik al veel over de beurs gehoord. Toch was het mij nog nooit gelukt om zelf eens een bezoekje te brengen. Altijd kwam er wel iets tussen. Ook dit jaar verwachtte ik niet aanwezig te kunnen zijn. Eind mei was ik immers uitgerekend van Miss C. Ik zag mijzelf niet een week later al weer een evenement bezoeken. Maar Miss C. kwam een week eerder en slaapt inmiddels al lekker door. Dus na een goede nacht slaap, dacht ik bij mijzelf: waarom zou ik niet gaan? Vanaf Arnhem is Doorwerth maar 10 minuten rijden. Mocht dochtertjelief het eerder zat zijn of het mij toch te veel van het goede zijn, dan zou ik ook zo weer thuis zijn.
Workshops
’s Ochtends bekeek ik nog vlug even de lezingen en workshops. Plande ze in mijn agenda zodat mijn telefoon mij een alert zou geven van de begintijden. Ik wilde graag het programma Hooggevoelige kinderen van Josina Intrabartolo bezoeken. Ook moest ik even langs bij de Vereniging van Draagdoekconsulenten. Sinds deze week heb ik een Hop-tye. Hoewel mijn eerste knooppoging niet dramatisch was, is er altijd ruimte voor verbetering. Ik hoopte wat tips en tricks te krijgen zodat ik makkelijk mijn draagdoek kan gebruiken.
Om niet meteen al Miss C’s uithoudingsvermogen te testen besloot ik rond het middaguur te vertrekken. Dan kon ze eerst even rustig thuis slapen. Terwijl zij sliep, pakte ik de auto in. Eten, Maxi-Cosi, kinderwagen, draagdoek, verzorgingstas met inhoud. Na jaren uit de luiers te zijn geweest, is het voor mij wel weer even wennen hoeveel je voor een baby mee moet nemen als je even een dagje uit wilt. Uiteindelijk vertrokken we vol goede moed. Bij aankomst bleek het redelijk druk. Gelukkig was alles goed aangegeven en hielpen behulpzame parkeerhulpen om een plekje te vinden. Nadat ik alles ook weer had uitgeladen gingen we op weg.
Bij de kassa meldde ik mij met de naam van mijn blog. Na een stempeltje op mijn hand kon ik zo doorlopen het terrein op. Het was aangenaam druk. Mensen zaten gezellig op de grond te picknicken. Kinderen renden rond en speelden. Er was zelfs een zwembad. Ideaal met dit warme weer. Daarnaast zag ik draagdoeken. In allerlei kleuren, vormen en maten. Zo gaaf om te zien!
Inhoud van dit blog
Bekenden gedag zeggen
Omdat ik redelijk wat tijd had gepland tussen mijn lezingen kon ik eerst even rustig over het terrein lopen. In de tenten stonden verschillende standhouders. Natuurlijk moest ik even gedag zeggen tegen Maaike van de Knappe Kikker. Raakte ik in gesprek met de vrouw in het standje van Eko de Peko en bekeek diverse draagdoeken. Ook ging ik even langs bij Scrivo Media. Hier kon ik met eigen ogen het SmoeltjesSchrift bewonderen en kocht ik een boekje uit de serie van Langmuts. Helemaal leuk vond ik het om Snoozzze in eigen persoon te bedanken. In de afgelopen maanden heb ik veel baat gehad bij het Zirb kussentje gevuld met houtsnippers.
Melkpunt
Hoewel Miss C heerlijk rustig in de kinderwagen sliep, moest ik ook even pauze nemen on haar te voeden. Momenteel krijgt ze nog volledig borstvoeding. Sinds deze week voed ik ook in het openbaar want ja als mijn kind honger heeft, heeft ze honger. Babygehuil is vast een stuk storender dan een stukje blote borst van mij.
Doutzen had gisteren een #melfie op Instagram geplaats met de haarscherpe constatering “Borsten zijn een schandaal omdat ze de grens tussen moederschap en seksualiteit aan gruzelementen slaan”. Dit als reactie op de diverse media die foto’s van borstvoedende vrouwen verwijderen maar wanneer tieten op een andere manier in beeld zijn, niet moeilijk doen.
Toch is borst voeden voor mij geen statement. Het is een intiem moment tussen mij en mijn dochter waar wij allebei van genieten. Haar kleine handje op mijn borst, het melkmondje na afloop, de tevreden glimlach om haar lippen…daar doe ik het voor. Mijn dochter groeit er goed op en ik ben er trots op dat mijn lichaam haar dit kan bieden.
In elk geval was ik happy met de standje van Melkpunt. Een stichting die zich inzet voor het normaliseren van borstvoeding geven in het openbaar. Borstvoeding geven moet namelijk #geenpunt zijn. Op hun website vind je een overzicht van plekken waar je zonder problemen kan voeden.
Ik vond het erg gezellig om met andere vrouwen te praten terwijl Miss C. tevreden haar warme melkie opdronk. Ergens vond ik het ook heel bijzonder. Terwijl ik op een bank mijn 2 weken oude baby zat te voeden, kreeg verderop een peuter van 2 jaar de borst. Er heerste zo’n saamhorigheidsgevoel. We kunnen als moeders elkaar soms zo bestrijden, maar we willen allemaal het beste voor onze kinderen.
Het intuïtieve kind
Helaas zat de lezing over Hooggevoelige kinderen van Josina Intrabartolo vol. Maar verderop in de gang gaf Robert Tannemaat van de Groeierij een lezing over Intuïtieve kinderen. Vlug sloot ik me hierbij aan en dit bleek zeer de moeite waard. Ik werd er nog eens in bevestigd dat kinderen intuïtief zijn. Daar geloofde ik zelf al heilig in. Ze pikken vaak veel meer op dan wij denken. Houden met hun gedrag ons een spiegel voor. In plaats van dat we proberen hun ongewenste gedrag te corrigeren, kan het ook helpen om bepaalde gevoelens in ons zelf te erkennen en verwoorden. Dus in plaats van je kind te bestraffen omdat het irritant is, kun je je ook afvragen waarom dit gedrag jou irriteert.
Krachtige gezinnen zijn gebouwd op 3 pijlers:
- De gezinsleden (groot en klein) zijn intuïtief
- Als iets in het gedrag van je kinderen je raakt, zegt dat iets over jou.
- Hoe meer jij authentiek, krachtig en (com)passievol word, hoe beter jij je kinderen kan helpen.
Mooi aan de lezing vond ik ook de nuance die Robert bracht. Bij dit soort opvoedingsinzichten zijn veel ouders al snel bang dat kinderen de dienst gaan uitmaken. Dat ze alles mogen en er helemaal geen grenzen meer zijn. Maar dat is dus niet het geval. Het is niet óf maar juist én. Maar het mooie is wel dat deze grenzen op een veel natuurlijker manier ontstaan. Dat is ook mijn eigen ervaring. Ook wij hebben duidelijke grenzen. De manier waarop ik mijn kinderen opvoed zie ik als een rivier die meandert niet als een strak gegraven kanaal. Er is speelruimte en mijn ervaring is dat dit niet meteen tot chaos leidt, maar juist ruimte schept voor de vervulling van verschillende behoeftes.
Uiteindelijk besloot de lezing met de hoopvolle woorden, dat je niet meteen alles aan hoeft te pakken als je wilt beginnen. Maar het is belangrijker dat je ergens begint. Voor mijzelf was de lezing in elk geval een bevestiging van dat ik op de juiste weg zit.
Vereniging van draagdoekconsulenten
Aan het eind van de dag vond de demo van de vereniging van Draagdoekconsulenten plaats. Tot dan toe had Miss C. had voornamelijk in de kinderwagen gelegen. Hier had ik bewust voor gekozen vanwege de zon en de vele prikkels. Ze was prima tevreden. Af en toe had ik haar even op de arm gedragen, zodat ze gezellig kon rondkijken. Maar omdat ik nog niet heel goed ben met knopen, durfde ik het nog niet aan mijn draagdoek te gebruiken die netjes onderin de kinderwagen lag. Ik hoopte nog wat tips te krijgen. Maar ik was ik niet de enige met interesse. Vanwege de vele interesse was het niet mogelijk om de draagdoeken met je kind te testen. Bovendien werd de geweven doek gedemonstreerd en ik heb een mai-tei draagdoek.
Toch vond ik het heel interessant om nu eens stapsgewijs te zien hoe het knopen in zijn werk gaat. Het bleek veel makkelijker dan ik gedacht had. Hoewel ik het dan niet zelf kon testen, voelde ik me uiteindelijk toch zekerder. ’s Avonds probeerde ik het gewoon nog eens. De eerste keer zonder spiegel! En het ging goed. Ook vandaag heb ik het nog 3 keer geprobeerd. Ik heb er meer handigheid in en voel me meer zelfverzekerd. Miss C. vind het heerlijk om tegen mij aan te slapen. Ze is rustig en tevreden en ik heb mijn handen vrij om dit blog te tikken…. .
7 Comments
Jikke
13 juni 2015 at 10:49Ik vond het leuk om je te zien! Mooi verslag heb je geschreven van de beurs. Ben je bekend met de wandelwagensoos in Arnhem? Daar komt soms ook een draagconsulente om je te helpen met knopen. http://www.wandelwagensoos.nl/
Vlijtig Liesje
9 juni 2015 at 11:40Het ziet er erg mooi uit, en wat leuk dat het buiten was.
Divine Vitalityy
8 juni 2015 at 23:05Wat interessant, ik had nog nooit van deze beurs gehoord! Wil hier misschien ooit ook wel eens heen, heb nu nog geen kinderen maar lijkt me sowieso best wel interessant vlak voordat je kinderen krijgt. Je kan er altijd iets van leren lijkt mij haha 🙂
Astrid
8 juni 2015 at 06:47Leuk om te lezen! Jammer dat ik niet lekker was, was ook graag gegaan. Achteraf was ruim twee uur op en twee uur terug ook niet heel ideaal geweest in de warmte.
Fijn dat je nu war zekerder je doek knoopt!
Josan
8 juni 2015 at 22:19Als je volgend jaar erbij kan zijn, dan moeten we maar eens gezellig samen gaan 🙂
josina
7 juni 2015 at 23:33Ha Josan, wat een mooi verslag van een bijzondere dag. Leuk dat je bij ons aan de kraam bent geweest! En wat ontzettend jammer dat de zaal al vol zat voor de lezing. Ik heb meer mensen moeten teleurstellen, heb ik begrepen. Volgende keer een grotere zaal of een extra lezing, zodat iedereen erbij kan zijn!
Josan
8 juni 2015 at 22:19Dat hoop ik want dat zou mooi zijn 🙂