Het leven van een zwangere vrouw gaat niet over rozen. Gastblogger Sylvia heeft het zwaar. De zwangerschap vordert gestaag en dat brengt zo de nodige uitdaging met zich mee. Allereerst blijkt het toch moeilijker te zijn om een autostoeltje te pimpen. En als laatste blijken de hersenen van een zwangere vrouw ook niet altijd te functioneren.
Inhoud van dit blog
Beslommeringen van een zwangere vrouw
De afgelopen weken stonden in het teken van de steeds verder vorderende zwangerschap. Met 30 weken en een mallemolen zwangerschap, krijg je steeds meer afspraken met de internist, de diëtist en natuurlijk mijn vertrouwde gynaecoloog. Kleine buikbaby doet het goed. Zelf zit ik nog steeds netjes op het randje te balanceren. Geen medicatie, insuline of rolstoelen tot nu toe. Dus we hebben de tijd van ons leven!
Tijdens de christmas giveaway heb ik zowaar iets gewonnen. De laatste keer dat ik iets won was op mijn 15de. Toen won ik twee kaartjes voor miss Saigon en een bak Ben & Jerry’s ijs. De musical was gaaf hoor daar niet van. Maar de gave Dimee Maxi Cosi set is veel gaver! En na een beetje geduld kwam hij binnen. Natuurlijk pak je dan je kans zodra de kinderen knock out zijn van een gezellige speelmiddag, en knoopt dat setje eens even om je autodraagstoel heen. Toch? Juist! Of niet? Wij zijn dus niet erg technisch.
Prutsen met een Maxi-Cosi hoes
En het setje heeft een heleboel kleine elastiekjes, die om een heleboel kleine haakjes moeten. De gordeltjes die de baby netjes op zijn plek moeten houden, horen niet door de gaatjes naar het binnenwerk van de autodraagstoel te vallen. Twee volwassen mensen horen niet zwetend (en vloekend!) bewapend met pincet en fonduevork de flapjes, elastiekjes, touwtjes, op de juiste plaats te krijgen. Na anderhalf uur hebben we het bijna voor elkaar. Enkel de elastiekjes van het zonnekapje moeten nog om het mini haakje, ergens verstopt tussen een draai ding en een *insert vloekwoord* in. Nog 20 minuten verder hebben we het zitje al 3 keer van de 1 naar de ander geschoven.
De kitten – die ondertussen op de achterdeuren staan te kloppen- werken ook niet mee. Onze zenuwen zijn niet bestand tegen zoveel priegelwerk. Nog een kwartier verder (en het inschakelen van YouTube) en we hebben het voor elkaar! Zie onze gave gepimpte Maxi Cosi. Laat je vooral niet ontmoedigen door ons dramatisch record van 2 uur lang, de meeste mensen doen dit een heel stuk sneller (lees ik op internet). Het resultaat is in ieder geval super! Ons mannetje ligt er straks netjes bij, en de zwarte standaard hoezen en kussens verdwijnen in een luchtdichte zak.
Ook carnaval is hier al beginnend. Het Mega Mindy pak van onze dochter is binnen gekomen, en bij gebrek aan een Mega Toby pak in kleine maat, komt de kleine man zijn boevenpak ook snel binnen. Zo’n pak moet natuurlijk gepast worden, en natuurlijk heeft ze er de rest van de dag in gelopen. Zo hier en daar horen we Mega kreten, Mindy liedjes en om de 5 meter striked ze een pose. Zo hoort dat immers. Carnaval gaat Mega worden dit jaar, aldus Mega Mindy Mini. Op zondag gaan we naar kinder carnaval. Tientallen kindjes verkleed als prinses, stoere ridder of hilarische clown. I like iT!
Gaan jullie kindjes ook carnavallen, en zo ja, wat trekken ze aan?
Ps: ik zet er een foto van een pannetje kokend water bij. Waarom? Omdat het wel leuk is te vermelden dat ik 10 minuten op gekookte eitjes zat te wachten. Enkel en alleen om te bedenken dat het wellicht beter gaat als ik de eitjes daadwerkelijk in het water leg *zwangerschapshersenen*
zwangere vrouw via Shutterstock
No Comments