Nu ik zelf kinderen heb, zie ik mijn eigen opvoeding in een heel ander licht. Ik mocht 10 kilometer naar paardrijden fietsen als 8 jarige zonder mobieltje. Er zijn momenten waarop ik me wel eens afvraag: Ben ik dan een overbezorgde moeder of was die van mij dan zo nonchalant?

Laat ik maar meteen met de deur in heus vallen. Het is een cliché, elke moeder doet maar wat. Maar als ik de reacties op Het Beste Voor Je Kind mag geloven, zijn we er allemaal redelijk over eens wat dat beste dan is. Sommige opvoedacties (h)erkennen we als zo danig. Anderen zijn we minder van gecharmeerd.

Eigen gekte

Ik heb wel eens gezegd dat elke ouder binnen bepaalde kaders van vrijheid het recht heeft om zijn/haar kind op te voeden naar zijn eigen inzicht. Of gekte. Hoe je het ook noemen wilt. Geloof jij er heilig in dat je kind ongekookt voedsel moet eten omdat daar nog de ziel en oerkracht in zit? Mooi! Blijf jij bij je kind liggen totdat ze slaapt? Good for you. Het is mijn ding niet. Daar kan ik eerlijk over zijn. Maar hey het is jouw kind. Er zullen vast ook genoeg mensen er wat van vinden dat ik mijn kinderen gelovig opvoed. En tot een bepaalde mate wil ik daar best wel wat over vertellen. Maar als puntje bij paaltje komt, is mijn opvoeding geen interactief realityprogramma waarbij willekeurige getuigen hun zegje mogen doen en ik die meningen meeneem. Ik ben eigenwijs zelfstandig genoeg om met de overschot aan kennis en informatie mijn eigen route uit te stippelen die ik volgen wil. En ook niet te beroerd om gedurende die reis de route te wijzigen. Of mijn stip op de horizon te verleggen.

Mijn niet zo overbezorgde moeder

Mijn opvoeding verschilt met die van een willekeurige lezer. Dat doet het al enorm met die van mijn moeder. Nu ik zelf kinderen heb, zie ik bepaalde dingen van vroeger in een heel ander daglicht. Zo kan ik mij nog levendig voor de geest halen, hoe ik tijdens een warme zomer bij kennissen logeerde. Destijds vond ik het geweldig. Regelmatig hoorden we op de grote zolder een mooi verhaal ondersteund met dia’s. Voor zover ik het mij kan herinneren, verbleef ik daar ook wel eens tijdens een schoolweek.

Mijn eigen dochters gaan zelden uit logeren. Als het al voorkomt is het in een weekend of vakantie. Zeker niet tijdens een schoolweek. Ik zou helemaal geen kennissen weten die zich vrijwillig aan zouden melden om mijn kroost tijdens een schoolweek op te vangen. De ochtend- en avondspits 2 extra kinderen mee willen nemen. En geloof me ik treuzelde enorm. Het staat mij bij dat hun kinderen allang klaar waren met eten en dan kwamen ik en mijn zus nog. Moet je ook maar leuk vinden hoor 2 extra vertragende kinderen erbij.

10 kilometer alleen naar paardrijden fietsen

Ook zat ik in mijn jeugd op paardrijden. 10 kilometer fietsen was het. Naar de andere kant van de stad over verschillende kruispunten. En er was een stukje waarbij we langs een kanaal reden. Een mobieltje had ik niet die bestonden toen nog niet. En hey, ik was 8 jaar oud. Wat moest ik met een mobieltje. Mijn ouders brachten mij de eerste paar keer. Daarna ging ik zelf. Kon prima want volgens mijn moeder was ik ‘zo zelfstandig’. Blijkbaar was dat normaal en was er geen enkel besef van dat zoiets fout kan gaan. Totdat er wildvreemde mensen belden om te informeren hoe het met mijn zus ging. Ze was met haar fietsje tegen hun auto aangekomen. Zij waren zich rot geschrokken en mijn zus had het niet verteld…. Mijn middelste dochter is 8. Ook heel zelfstandig, maar er is geen haar op mijn hoofd die het okay vindt dat zij een fietstocht van 10 kilometer maakt zonder mobieltje. Datzelfde geldt voor haar zus.

Ben ik een overbezorgde moeder?

Op mijn dochters leeftijd, paste ik allang op mijn jongere broertje. We bleven gerust een hele middag met zijn tweeën alleen thuis omdat mijn moeder met de andere kinderen naar muziekles ging. In geval van nood kon ik een nummer bellen of naar een van de buren. Ik had geen overbezorgde moeder en daar had ze ook geen reden toe.

Tja, tijden veranderen. Misschien was het vroeger wel gangbaarder om zoiets te doen. Er waren buren aanwezig voor het geval dat. Ik betwijfel het of mijn moeder stilstond bij alle gevaren waar hedendaagse moeders over nadenken. Persoonlijke vind ik mijzelf eerder nuchter dan overbezorgd. Ook hecht ik veel waarde aan het zelfredzaam maken van mijn kinderen. En toch…voor mij zijn er grenzen. Mijn kinderen zijn allereerst kind. Fijn dat ze heel zelfstandig zijn maar als ze zin hebben om zich als enorme onzelfstandige kinderen te gedragen die elkaar in de haren vliegen en een gevaar voor zichzelf zijn, kan dat ook. Er is geen druk om wekelijks die zelfstandigheid te moeten gebruiken. En op hun leeftijd ligt de hele wijde wereld ook nog niet aan hun voeten. Ze mogen gecontroleerd steeds grotere stukjes wereld ontdekken en ontdekken waar die grenzen liggen. Ze hebben alle tijd voordat ze volwassen zijn. Het gaat al veel te snel.

Ik ben benieuwd. Hoe ben jij opgevoed? Ben jij een overbezorgde moeder?

Volg jij mij ook al via Google+, Bloglovin’, Twitter,Instagram,Facebook of YouTube?

Bezorgde moeder via Shutterstock