Moeders kunnen niet ziek zijn, is een veelgehoorde klacht. Ik doe er niet aan mee. Sinds ik een paar jaar als alleenstaande moeder heb doorgebracht, geef ik juist toe aan ziek zijn. De kinderen? Die gaan maar naar de kinderopvang. Ik mag dan wel ziek zijn, maar lijd niet aan het Florence Nightingale syndroom.

Waarschijnlijk hebben we het allemaal wel eens gedaan. Je bent ziek, maar je gaat gewoon door. Want als jij het niet doet, wie verzorgt dan de kinderen, doet het huishouden en zet eten op tafel? Man kan toch ook niet naast zijn werk die zorgtaken op zich nemen? Bovendien vroeger gingen vrouwen ook gewoon door. Klopt. Maar je overgrootmoeder had waarschijnlijk ook wel iets meer dan 2 kinderen. Enne nog zoiets, als een vrouw vroeger weduwe werd, moest ze wel heel snel opzoek gaan naar een nieuwe kostwinner. Andersom moest een weduwnaar dat ook, want wie moest er anders voor die 6 kinderen zorgen?

Ziek zijn en niet jezelf wegcijferen

Tijden veranderen. En hoe we omgaan met ziek zijn ook. Toen ik er alleen voor kwam te staan, kreeg ik een aha- momentje. Goed voor mijn kinderen zorgen, betekent allereerst goed voor mijzelf zorgen. Het hoeft elkaar niet te bijten, maar het betekent zeker niet dat ik mijzelf volledig wegcijfer. Tandjes op elkaar en maar doorgaan. Als ik ziek ben, ben ik ziek en schakel ik alle hulp in die ik krijgen kan. Als je het net zoals ik moet doen zonder familie die om de hoek woont, is dat dus de kinderopvang. Ik betaal per jaar een groot deel aan de opvang, dus waarom zou ik ze niet eens een extra keer inschakelen?

Kinderen naar de kinderopvang

Afgelopen week was het zover. Het griepje dat een groot deel van Nederland gevloerd heeft, heeft nu eindelijk ook huize GoodGirlsCompany bereikt. Okay, het spookte al een tijdje door ons huis hoor. De man was al 3 keer geveild. Maar hey, ik ben een vrouw. Ik lig niet zomaar even in de lappenmand. Nadat dreumes ook voor de zoveelste nacht achter elkaar naast mij lag te ronken, voelde ik de welbekende spierpijn en keelpijn opkomen. En dan is het toch altijd even een lastige afweging. Doorgaan of er aan toegeven?

Ik koos voor de laatste optie. Ook omdat ik weet dat als je te lang doorgaat je vaak nog meer tijd nodig hebt om te herstellen. De volgende dag trok ik de meest comfortabele kleding aan die ik vinden kon en die niet leek op een joggingbroek of pyjama. (Ik wil niet alle thuisblijfmoeders een slechte naam geven 😉 ) Vervolgens gaf ik de kinderen te eten en propte ze achter in de auto. Dreumes bracht ik naar het kinderdagverblijf.

Ook dreumes gaat naar de kinderopvang

De dag ervoor was Miss C nog thuisgebleven omdat ze niet lekker was. Maar ik voelde er weinig voor om haar nu thuis te houden. “Als het niet gaat, bel dan maar dan haal ik haar wel op”, liet ik de leidsters weten. Deze extra waarschuwing bleek nergens voor nodig te zijn. Ze vierden Carnaval op het kinderdagverblijf en dreumes is dol op dansen en feesten. Match made in heaven. Aan het einde van de dag haalde ik een blij kindje op die zich niet anders had gedragen dan normaal. Ook over haar zussen hoefde ik niet in te zitten. Die gingen gezellig een dagje trampoline springen in een hal. Voor mij dus geen enkele reden om me schuldig te voelen. Als ik ze thuis had gehouden, hadden ze waarschijnlijk de hele dag voor een schermpje gehangen. Dit klonk toch wat gezonder en actiever.

Netflixen of Telsellen

En ik? Ik kroop in bed. Sliep een gat in de dag en gaf me ongegeneerd toe aan het ziek zijn. Ik was zelfs te ellendig om Netflix of Tell Sell te kijken. Aan het einde van de dag pikte ik alle kids weer op. Zij happy en ik had mijzelf in elk geval voldoende energie en rust gegeven om het avondeten voor ze te maken. Die avond lagen ze er allemaal om 19:3 uur in. En ik kroop om 20:00 uur in bed. Ziek zijn was nog nooit zo relaxed.

Waarom zou mijn man vrij moeten nemen, als de kinderopvang ook uitkomst kan bieden. Breng jij je kinderen ook wel eens naar de kinderopvang terwijl je niet werkt?

Ook leuk om te lezen:

• Tips voor omgaan met mom-shaming
• Vooroordelen over thuisblijfmoeders
• Ik ben zo’n moeder die tag

Volg jij mij ook al via Google+, Bloglovin’, Twitter,Instagram,Facebook of YouTube?

♥Uitgelichte afbeelding via Shutterstock