Schrijf een blog over dat je enigszins teleurgesteld bent over het geslacht van je kind en de als het maar gezond is vliegen je om de oren. Maar is dat eigenlijk niet een beetje beledigend naar ouders en kinderen die niet gezond zijn?

Allereerst fascineert het me ontzettend dat begrijpend lezen tegenwoordig is vervangen door invullen voor anderen waarbij emoties of primaire reacties de boventoon voeren. Als alleen pas bevallen vrouwen dit deden, kon ik het nog gooien op hormonen of ontzwangeren. Maar helaas… . Teleurgesteld zijn in het geslacht van je kind, is heel wat anders dan teleurgesteld zijn in de baby die je krijgt. Dus bye alle “Je mag sowieso blij zijn dat je een kind kan krijgen” opmerkingen. Het zelfde geldt voor spijt hebben van het moederschap. Dat moet je ook niet verwarren met dat men er spijt van heeft om kinderen te krijgen. Dat is namelijk ook niet hetzelfde.

Ons eigen ongemak

Eigenlijk vertellen dat soort reacties vooral iets over ons als maatschappij en ons onvermogen om met bepaalde dingen om te gaan. Want ook al gooi je er direct zo’n cliche overheen, het gevoel blijft bestaan. Als er een scheur in een muur zit heb je een aantal opties. Je kan je er een schilderijtje over hangen. Je kan het scheurtje opvullen. Of je onderzoekt hoe dat komt. Het moge duidelijk zijn dat cliché antwoorden de eerste opties zijn: het mooie schilderijtje er over hangen zodat je het niet hoeft te zijn. Ik ben meer van het uitzoeken, voordat ik besluit of het opgevuld moet worden en zo ja met welk materiaal.

Als het maar gezond is

Terwijl moeders die openlijk voor hun gender dissapointment uitkomen, worden afgeschoten, (verwend, ondankbaar). Is het maatschappelijk aanvaardbaar om te zeggen Het maakt me niet uit wat ik krijg, als het maar gezond is. Onbewust zeggen we dus eigenlijk dat we iets minder happy zijn met een kind dat niet gezond is. Met dat ene zinnetje sluit je elk kindje dat een beperking heeft, iets minder gezond of perfect is uit.

Het hek zou van de dam zijn als je hetzelfde zou zeggen over de sekse van je aanstaande baby. Als ik zou zeggen “Het maakt me eigenlijk niet zo uit hoe het eruit ziet, zolang het maar een meisje is” Zou dat meteen vragen en hoog opgetrokken wenkbrauwen oproepen. Tussen al die ouders die een gezonde baby krijgen, zijn er ook heel wat ouders voor wie dit niet het geval is. Maar die even blij zijn en toegewijd aan hun kind dat misschien niet in onze maatschappelijke hokjes past.

De maakbaarheid van het leven

Natuurlijk snap ik het als het maar gezond is principe wel een beetje. We willen allemaal dat ons kind een makkelijk(er) leven heeft. Niet zo hard hoeft te vechten om geaccepteerd te worden of om haar plekje in de maatschappij in te vullen. Ooit las ik over een lesbische moeder die hoopte dat haar kind hetero was. Niet omdat zij minder van haar kind zou houden, maar omdat ze aan den lijve ondervonden had hoe moeilijk sommige dingen voor haar waren geweest. En nog steeds zijn. Daarom gunde ze haar kind een makkelijker leven. Naast dat je als ouder je kind voldoende bagage mee geeft om met bepaalde dingen om te kunnen gaan, zit er in ons ook altijd een beetje dat beschermende. Zodra iemand aan jou kind zit, komt de tijgermoeder in je naar boven.

Wist je het van tevoren?

Wellicht heb ik makkelijk praten over als het maar gezond is. Al mijn kinderen zijn relatief gezond. Toch bekruipt mij af en toe een gevoel van ongemak als ik zie hoe we naar een maatschappij gaan waarin ouders van wie hun kind niet binnen het perfecte plaatje past de vraag moeten beantwoorden “Wist je het van tevoren?” Of had je nu achteraf niet liever wel een NIPT test gedaan? Nog voordat we de moeite nemen om te luisteren naar hun verhaal en daardoor misschien wel in te zien dat we meer gemeenschappelijk hebben dan gedacht.

Bovendien als je het van tevoren wist, kan en mag je ook gewoon beslissen dat je je kind wilt houden. Onbewust gaat men bij deze vraag er ook al vanuit dat als je het van tevoren wist je het niet hebben wilde. Ik ben zo’n moeder die bij maar 1 van haar 3 kinderen echt iets van prenatale screening heeft gedaan. Dat ik mijn oudste dochters niet liet screenen sta ik volledig achter. Sterker nog achteraf gezien vond ik die hele 20 weken echo voor Miss C geen meerwaarde hebben. Ze heeft net zoals ik sikkelcelziekte. Maar dat zie je niet op zo’n echo.

Als ik maar het kind krijg, dat voor mij bedoeld is

Ik heb 3 kinderen en ik ben er 100% van overtuigd dat dit er 3 dochters hadden moeten zijn. Er is geen vezel in mijn lichaam die daar over twijfelt. Net zoals ik er 100% van overtuigd ben dat Miss G, B en C mijn dochters hadden moeten zijn. En ik hun moeder. Ik geloof er heilig in dat ik de kinderen heb die ik had moeten hebben. En dat geloof maakt ook dat ik mijn oudste dochters los kan zien van mijn scheiding. Yep die relatie hield geen stand, maar ik had het niet willen missen want mijn dochters zijn het beste wat mij is overkomen.

In plaats van het “Als het maar gezond is” Zou je ook kunnen zeggen “ Als ik maar het kindje krijg dat voor mij bedoeld is”. Deze zin laat meer ruimte open voor baby’s die misschien niet binnen het perfecte plaatje passen. Maar wiens karakter, talenten, persoonlijkheid, uniciteit, kijk op het leven, gevoel voor humor, ervaren van geluk en blijdschap ook gevierd, gekoesterd en geliefd mogen worden… .

Ook leuk om te lezen:

• Spijt hebben van het moederschap
• Twijfel over de 20 weken echo
• Teleurgesteld in het geslacht van je baby

Volg jij mij ook al via Google+, Bloglovin’, Twitter, Instagram, Facebook of YouTube?
Uitgelichte foto via Shutterstock bron