Family Diary Geen categorie Persoonlijk

Afscheid van mijn verloskundige

1 december 2015
Afscheid van mijn verloskundige

De meeste vrouwen nemen zo’n 6 weken na de bevalling afscheid van hun verloskundige. Hoewel het voor mij al weer een tijdje geleden, was voldeed ik toch niet helemaal aan de gebruikelijke 6 weken. Door zomervakantie en doordat ik weer was gaan werken, was het er volledig bij in geschoten. Dan kom je op zo’n punt waarop je je ook zelf gaat afvragen wat het nog voor zin heeft. Althans ik dan.  Ergens is het toch een beetje raar om met een ruim 5 maanden oude baby even langs te gaan. Ze zien me al aankomen. Of erger; ze denken dat ik weer zwanger ben!

Toch besloot ik al deze gedachtes op zij te zetten. Beter laat, laat dan nooit. En zo maakte ik een afspraak. Gelukkig kon het nog en stelde niemand rare vragen anders had ik het waarschijnlijk zeker niet gedaan.

Ruim een jaar geleden zat ik ik voor het eerst in de verloskundigenpraktijk. Het was mijn 3de zwangerschap dus ik wist wel wat ik ongeveer verwachten kon. Mijn man daarentegen was zenuwachtig. Voor hem was het de eerste keer en alle begin is spannend.  

In Arnhem heb je twee verschillende praktijken. Indeling is afhankelijk van het gebied waar je woont. Onder of beneden de Rijn. Tijdens de zwangerschap van Miss B was ik ingedeeld bij de Verloskundigenpraktijk in Arnhem Noord. Dat was mij totaal niet goed bevallen. Om negatieve ervaringen dit keer te voorkomen, wilde ik in het eerste gesprek al duidelijk laten weten hoe ik alles zag. Ik was zogezegd op mijn hoede. Dit keer zou ik mij niet laten afschepen door verloskundige die elk kwaaltje afdeden als ‘dat hoort erbij’. De vorige keer had ik daar geen speld tussen gekregen en dat had me mateloos geïrriteerd. Uiteindelijk was ik super blij dat ik mijn bevalling mocht doen met een verloskundige die ik tijdens al mijn consulten nog nooit eerder gezien had. Met haar klikte het uiteindelijk het best.

Maar goed de negatieve ervaringen van de vorige keer nam ik deze zwangerschap wel mee. Daardoor stond men wel op een soort van achterstand en werden ze even kritisch bekeken.Gelukkig was er in het allereerste gesprek meteen ruimte om het aan te kaarten. Geen verwijten, maar gewoon open.Ze begrepen dat het voor mij belangrijk was dat dit maar meteen boven tafel was. Het vertrouwen moest nog groeien, maar de ergste weerstand was in elk geval weg. Tijdens de daaropvolgende controles was er altijd ook voldoende ruimte om open te kunnen zijn over hoe ik mij voelde en wat ik ergens van vond.

Hoewel een zwangerschap echt niet altijd over rozen gaat, ging ik deze keer geen enkele keer met tegenzin naar mijn controles. Natuurlijk heb je dat het met de een beter klikt dan met de ander. Ook omdat je die verloskundige mogelijk wat vaker hebt gehad. Maar over het algemeen waren ze allemaal erg open, vriendelijk en welgemeend geïnteresseerd. Niet alleen in het reilen en zeilen van de baby maar ook in mij. Want een happy mama is een happy baby. Die holistische benadering vond ik zelf heel erg prettig.

Soms vind ik het jammer dat deze positieve ervaring ook meteen de laatste keer is. Aan de andere kant, is het ook mooi dat ik jet positief kan afsluiten. Met het afscheid nemen aan mijn verloskundige voelt het echt alsof ik afscheid heb genomen van mijn kinderwens.

Iets waar ik al eens over geschreven heb, maar ja als je het dan zo in het echt doet, wordt het ook echt. Soms moet ik dan toch nog wel even slikken. Nee, ik moet er niet aan denken het nog eens te moeten doen. Maar toch…mijn baby wordt steeds groter, het pasgeborene is er af….de tijd vliegt voorbij en ik wil het kunnen vasthouden. Overdoen. Dingen beter doen. Meer genieten, minder laten meeslepen door vermoeidheid uit balans zijn.

In principe zal ik nooit meer een voet binnen zetten in een verloskundigenpraktijk. Heb ik daar vanaf nu ook niks meer te zoeken. Personen die ik toch met enige regelmaat zag, zijn al weer een tijdje geen onderdeel meer van mijn leven. En dat voelt eigenlijk enorm raar.

Team blauw van Puur Vroedvrouwen, ontzettend bedankt voor de goede begeleiding!

 

  • Reply
    Vlijtig Liesje
    1 december 2015 at 11:11

    Ja, gek is dat hè?Ik vond het ook altijd wel maf dat zulke belangrijke figuren uit mijn leven verdwenen. Je wordt acuut uit het ‘roze circuit’ gegooid.

  • Reply
    Linda
    1 december 2015 at 10:02

    Ik liep bij de gynaecoloog in het ziekenhuis, gaat er erg plastisch aan toe allemaal. Heb denk ik wel wat gemist!

    • Reply
      Channah
      2 december 2015 at 19:36

      Hier precies hetzelfde, ik heb ook heel veel verschillende gezichten gezien, al vond ik dat zo jammer want de verloskundige waar ik tot een week of 20 heb gelopen was super aardig!

  • Reply
    eigenwijsje2014
    1 december 2015 at 09:30

    Oh hoor je afscheid te nemen? Moet ik dat ook nog doen haha.. Ze zien me al aankomen met mijn 2 jarige 😉 Maar lijkt me wel even moeilijk en flink slikken.. al weet je dat het goed is.

  • Reply
    storiesandforever
    1 december 2015 at 09:04

    Logisch dat het raar voelt. Ik snap ook wat je bedoelt met ‘kom ik daar na 5 maanden’, na de geboorte van mijn zoontje ging het precies zo. Gelukkig zijn verloskundigen ook maar mensen en snappen ze het vaak wel. Ben blij dat je zonder tegenzin gegaan bent de afgelopen zwangerschap!

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

[instagram-feed feed=2]