Opvoeding Persoonlijk

Afscheid van mijn kinderwens

29 mei 2015
Afscheid van mijn kinderwens-GoodGirlsCompany-gezin compleet-wanneer is je gezin compleet

Met de geboorte van Miss C. is er een einde gekomen aan het uitbreiden van ons gezin. Ik neem afscheid van mijn kinderwens. Ze is mijn laatste kindje. Ik heb drie gezonde dochters. Daar ben ik enorm dankbaar voor.
Wanneer het om kinderen gaat, heb ik één ding geleerd: voor je omgeving is het nooit genoeg. Zodra ik trouwde was een vaak terugkerende vraag: “En, wanneer komen de kinderen?” Blijkbaar ging iedereen er vanuit dat ik kinderen wilde. Alhoewel ik al sinds mijn 8ste oppas, was het voor mij geen vanzelfsprekendheid. Ik kon mij ook heel goed een bewust kinderloos bestaan voorstellen. Ik wilde er in elk geval goed over nadenken. Na de geboorte van Miss G. was ik verkocht: ik was een mamma in hart en nieren en genoot ervan.

Miss G. was nog geen 2 jaar oud toen mij al weer gevraagd werd “En, wanneer komt er een broertje of zusje?” Zodra ik bekend maakte een derde dochter te verwachten, kreeg ik de opmerking “Nog een keer, en dan voor een jongetje.” Nee, voor je omgeving is het nooit genoeg. Maar daardoor ging ik wel nadenken over de vraag: Wanneer is het voor mij genoeg?

Als ik eerlijk ben, zag ik mijzelf nooit als moeder van 3 kinderen. Zo’n 3 weken voor de bevalling vond ik het allemaal nog steeds onwerkelijk. Was het alsof ik naar het leven van iemand anders keek en vroeg ik mijzelf af “Hoe kon dit mij overkomen?” De laatste keer dat ik checkte, vond ik maximaal 2 kinderen aanvaardbaar.

Nooit echt een kinderwens gehad

Wanneer het om kinderen gaat, heb ik trouwens ook nooit echt zo’n duidelijke kinderwens gehad. Althans niet zoals sommige vrouwen dat hebben. Je weet wel die types die smelten bij het zien van iedere baby. Bij wie die biologische wekker op den duur zo hard gaat tikken dat ze het gevoel hebben dat ze wel een baby MOETEN. Tuurlijk, kleine kinderen vind ik schattig. Tuurlijk ik kan er best mee over weg. Maar mijn motivatie om op 23 jarige leeftijd de pil aan de wilgen te hangen, kwam niet door een duidelijke kinderwens. Ik was het gedoe met hormonen zat. En dacht: als ik moet kiezen tussen mij hormonaal niet goed voelen of een baby dan overleef ik die laatste optie ook wel. Ik was klaar met school, had een baan, was getrouwd, woonde ik een leuk koopappartementje. Kortom: het zou wel goed komen. Dat deed het ook. Miss G. was een modelbaby. En tijdens mijn eerste zwangerschap stond ik overal veel onbevangener in dan mijn derde.

Ik wil een goede moeder zijn

Zelf kom ik uit een gezin van 4 kinderen. Broertjes en zusjes bij de vleet. Al vanaf kinds af aan zat ik daar niet echt op te wachten. Ik hield niet van de drukte binnen een groot gezin. Van de onderlinge strijd om aandacht. Ik was een rustig kind dat zich graag alleen vermaakte op haar kamer. Als het aan mij had gelegen was ik enigst kind gebleven. Ik benijdde elk kind dat geen broertjes of zusjes had.

Toen ik in groep 8 mocht schetsen hoe ik mijn toekomst voor mij zag, beschreef ik dat ik moeder was van 1 kind. Misschien 2 maar dat hing van een aantal factoren af. Voor mij stond vast dat ik een goede moeder wilde zijn. Dit verlangen, speelde altijd een rol bij mijn kinderwens. Zolang de zorg voor kinderen viel te combineren met mijn persoonlijke zelfverwezenlijking, vond ik het prima. Ik ben niet zo’n moeder die zichzelf helemaal kan wegcijferen voor haar gezin en daar alle voldoening uithaalt. Noem het egoïsme, of zelfkennis maar ik trek dat niet. Ik heb een behoorlijke mate van persoonlijke vrijheid nodig om gelukkig te kunnen zijn. Dat weet ik inmiddels ook van mijzelf. Mits dat in balans is, ben ik de beste moeder die mijn kinderen zich kunnen wensen. Heb ik zeeën van geduld, ga ik voor ze door het vuur, beschik ik over veerkracht van hier tot Tokyo en lukt het me ook nog om dagelijks één-op-één quality time met ze te hebben.

Mijn gezin is compleet

De zwangerschap van Miss B. was een verrassing. Zij is echt mijn bonusbaby. Om eerlijk te zijn, duurde het wel een tijdje voordat ik van die zwangerschap kon genieten. Waarschijnlijk kwam het ook wel doordat de relatie met haar vader toen al niet optimaal was. Inmiddels zijn we gescheiden. Ik ben hertrouwd en met mijn nieuwe man woon ik in een groot huis in de vinex. Tijdens het bezichtigen van huizen, wilde ik altijd dat het huis 5 slaapkamers had. We hadden het wel eens over een derde gehad, maar tot dan toe was ik fel tegen. Zoveel kamers is handig, want een huis is snel gevuld. Bovendien ken ik geen vrouw die niet een inloopkamer voor haar kleding wil, toch?

Voor mij was mijn gezin met 2 dochters compleet. Doordat ik co-ouderschap heb, konden we lekker elk weekend uit en heb ik meer vrijheid dan veel andere moeders. Ik vond het wel goed zo. Waarom weer vrijwillig naar die fase van luiers verschonen, slapeloze nachten en oppas regelen als je uit wilt?
Toch begreep ik mijn man ook wel. Mijn dochters worden nooit zijn kinderen. Ik neem hun opvoeding grotendeels voor mijn rekening. Hij boft met zijn rol als leuke stiefvader die ze meeneemt naar de dierentuin, binnenspeelparadijs en weet ik meer.

Er het beste van maken

Toen ik 2 dagen over tijd bleek, was het nooit in mijn hoofd opgekomen dat ik zwanger kon zijn. Uiteindelijk deed ik ook meer een test uit voorzorg dan dat ik nu echt vermoedde dat er iets aan de hand was. Groot was de shock toen ik twee streepjes zag verschijnen. In eerste instantie geloofde ik er niks van en ging zelfs nog naar de huisarts. Maar uiteindelijk bleek het toch waar te zijn. Achteraf verbaast het me hoe makkelijk ik mij er bij neerlegde. Het was nu eenmaal zo en ik zou er het beste van maken. Ongepland betekent niet ongewenst. Ons huis is groot genoeg. We hebben voldoende financiële middelen. En in ons hart bleek er ook ruimte genoeg voor nog een meisje. Tijdens mijn zwangerschap hadden mijn man en ik het er nog vaak over dat het maar goed is dat het uiteindelijk zo is gegaan. Anders zou het echt nooit van een derde kind gekomen zijn.

Een heerlijk meisje

Inmiddels is Miss C. 8 daagjes oud. Terwijl ik dit typ ligt ze heerlijk rustig en tevreden op mijn borst te slapen. In de afgelopen maanden hebben we heel vaak geprobeerd om ons voor te stellen hoe dat nu is met zo’n derde kindje. We zagen slapeloze nachten voor ons, gesloopte ouders en chaos thuis. Maar we konden nooit vermoeden dat ons derde kind zo’n heerlijk meisje is.

Ze is over haar geboortegewicht heen. Ik blik terug op een geweldige kraamweek! Ik vertik het om het een roze wolk te noemen, maar alles ging zo perfect. Pas als ze de komende weken ook gezond blijft, durf ik weer rustig adem te halen. Ze maakt mij ’s nachts maar 1 keer wakker omdat ze honger heeft. Als ze wakker is, ligt ze rustig tevreden om zich heen te kijken. Ze heeft een behoorlijk relaxte houding en zet niet snel een keel op. We voelen ons echt zo gezegend met haar. Zoiets kun je ook gewoon niet plannen!

Een mooie herinnering

Perfecter dan dit wordt het vast niet. Ze voelt echt als een cadeautje. Terwijl ik naar haar kijk en met volle teugen geniet, besef ik ook dat ze de laatste is. Die wetenschap maakt het allemaal ook wat dragelijker wanneer dagen niet perfect gaan. Dit komt nooit meer terug. Ik zal nooit meer een kindje hebben die 8 dagen oud is. Nooit meer stilletjes genieten van de lachstuipjes die ze in haar slaap heeft. Nooit meer het getrappel van nieuw leven in mijn buik voelen. Elke dag wordt ze ouder en verdwijnt het newborn achtige van haar. Ik probeer heel bewust in het hier en nu te leven. Onze tijd samen te koesteren. Vindt het niet erg als ik ’s nachts met haar wakker ben. Slaap komt wel weer. Op den duur zullen gebroken nachten een herinnering zijn.

Afscheid van mijn kinderwens

Mijn gezin is compleet ik neem afscheid van mijn kinderwens. Hoewel het een hele bewuste keuze is, maakt het me soms ook een beetje verdrietig. Dat is het dubbele er aan. Begrijp me goed ik moet er niet aan denken om weer te bevallen. Ook afgelopen bevalling heb ik regelmatig geschreeuwd dat ik dit NOOIT meer wilde doen.
Tijdens deze zwangerschap heb ik het idee laten varen dat het zielig is dat C. af en toe als enigst kind opgroeit. Ze heeft zusjes. Op de dagen dat ze alleen is, vind ik het heerlijk haar één-op-één aandacht te geven en merk ik ook dat ik veel meer rust heb dan toen G. kleiner was.

Ik besef ook hoe dankbaar ik mag zijn. Ik heb mij nooit afgevraagd of ik wel zwanger kon worden. Ken niet het medische circus waar je in komt als gewoon zwanger worden niet lukt. Heb ook nooit een miskraam gehad. Pas deze zwangerschap besefte ik hoe kwetsbaar nieuw leven is. Hoe wonderlijk het is als zo’n hummeltje er puntgaaf uitkomt. Ik mag dan wel geen zonen hebben, maar ik heb 3 gezonde dochters. Ik ken niet de zorgen die andere ouders hebben wanneer ze een kindje met een ziekte of afwijking krijgen. Het is goed zo. Dat weet ik in mijn hoofd. Hopelijk voel ik het over een tijdje ook in mijn hart… .

  • Reply
    Nicky
    1 juni 2015 at 13:54

    Wat heb je dit mooi geschreven! Toch wel grappig hoe dingen anders kunnen lopen. Ik begrijp wat je bedoeld. Je hebt 3 prachtige en gezonde meiden en als jij en je man daar tevreden mee zijn dan is het toch goed zo. Geniet van je gezin!

  • Reply
    Divine Vitality
    31 mei 2015 at 00:46

    Je schrijft erg leuk, en het is zeker niet egoïstisch als je zegt dat je genoeg tijd voor jezelf nodig hebt. Het is juist goed dat je dat zelf beseft en ik denk juist dat de moeders die zichzelf wegcijferen continu, dat die uiteindelijk veel minder te bieden hebben aan hun kinderen. Ieder mens heeft ook tijd voor zichzelf nodig, de een meer dan de ander. Je kunt niet altijd 200% geven, je moet ook af en toe lekker wat tijd voor jezelf nemen en doen waar jij zin in hebt :). Vind het trouwens grappig om te lezen want ik denk dat als ik ooit kinderen zou willen dat ik 1tje ook wel genoeg zou vinden, wie weet eindig ik later ook nog met 3 kleine meisjes, net als jij hihi

  • Reply
    Ilse
    29 mei 2015 at 15:37

    Erg mooi en eerlijk geschreven zo. Ik zou juist graag een meisje willen, ik heb in mijn hoofd dat áls ik aan kinderen begin (wat ook bij mij niet zeker is) ik graag één dochter zou willen. Tenzij de eerste een jongetje is, dan nog een keer proberen voor een meisje.

    Gefeliciteerd overigens met je nieuwste aanwinst!

    • Reply
      Josan
      29 mei 2015 at 17:28

      Dank je wel. Leuk dat je aangeeft een duidelijke voorkeur te hebben. Dat geven niet veel mensen eerlijk toe.

  • Reply
    Debby
    29 mei 2015 at 15:28

    Heel erg mooi geschreven dit, bewonder de openheid en de kwetsbaarheid van je verhaal! Geniet van jullie kleine hummel 🙂

    • Reply
      Josan
      29 mei 2015 at 17:27

      Dank je wel. Dat genieten zal ik zeker doen.

  • Reply
    Marijke
    29 mei 2015 at 15:09

    Wauw, ja, hij komt binnen. Het is goed zo, voor mij ook. En ook dit proces fluitend doorlopen. Zwanger worden, hoppa, onbevangen en zonder gedoe. Een bonusbaby erbij en daarna niet meer. Maar nu ik je verhaal lees, ga ik het toch nog eens voor mezelf ook lekker terugbeleven en even bewust afscheid nemen van de kinderwens. Er komt hier namelijk echt geen 3e ;), maar ergens diep van binnen heb ik het zelf misschien toch niet afgesloten in mijn hart, maar alleen in mijn hoofd, dat je me zo raakt? Nadenk stof, mooi verhaal!

    • Reply
      Josan
      29 mei 2015 at 17:27

      Dank je wel. Het is ook echt een verwerkingsproces.

  • Reply
    Sonja
    29 mei 2015 at 15:05

    Oh wat herkenbaar! Ik wilde het na mijn eerste ook zó graag nog eens bewust(er) en intens(er) meemaken en toen kwam de tweeling!
    Dat bewust is toen niet helemaal gelukt, intens was het wel

    • Reply
      Josan
      29 mei 2015 at 17:25

      🙂 zal je altijd hebben. Mooi dat je er achteraf toch tevreden op terug kan blikken.

  • Reply
    Judith
    29 mei 2015 at 14:48

    Echt prachtig geschreven… heel mooi. En je bent ook gewoon gezegend met 3 gezonde meiden. Wat wil je dan nog meer? Ik ben ook gelukkig met mijn 2 meisjes. Vind het ook goed zo, meer wil ik niet. Ik geniet extra van het baby zijn van de kleinste nog, want weet dat zij voor mij de laatste is.

    • Reply
      Josan
      1 juni 2015 at 21:31

      Dank je wel 🙂 Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

[instagram-feed feed=2]