Family Diary Persoonlijk

7 x wat ik raar vind aan ziekenhuizen

1 januari 2016
wat ik raar vind aan ziekenhuizen-thermometer-goodgirlscompany

Goedemorgen en een Gelukkig Nieuwjaar! Ik ben nu al weer een tijdje in het ziekenhuis. Omdat ik niet ziek ben, heb ik voldoende tijd om rond te lopen, na te denken en te verbazen. Over thermometers die gestolen worden. Geen idee of ze schoon zijn, maar het intrigeert mij dat iemand een thermometer fetisj heeft. Ook vraag ik mij af waarom ze dat kleine kastje niet omdopen tot mini-bar. Gewoon omdat ik denk dat mensen daar veel blijer van worden Blije mensen betekent voorspoedig herstel. In dit blog deel ik opvallendheden en hersenspinsels.

wat ik raar vind aan ziekenhuizen

Thermometer fetisj.

Thermometers. Je houdt er van, je haat ze of je schaft net zoals ik een oorthermometer aan. Iets met jeugdtrauma en privacy. Behalve dan in mijn kraamweek (en dan nog niet vrijwillig) gebruik ik dat ding dus eigenlijk liever gewoon niet. Ieder zijn ding maar mijn hobby is het niet. En dan zie je dus bovenstaand briefje. Ik kan het niet helpen, maar mijn fantasie gaat dan met mij op de loop. Mensen die thermometers jatten? Die door henzelf gebruikt zijn of door anderen? Waarom?! Vragen, vragen vragen. Ook of ze hem eerst schoon maken voordat ze hem dan meenemen. Of er misschien stiekem aan ruiken….voor hetzelfde geld jatten ze alleen de schone.

Waar is de mini-bar?

Ik weet het, een ziekenhuis is geen hotel. Dus is er geen mini-bar. Waarom niet? Dat is mij volstrekt onduidelijk. Er is namelijk wel een kastje aanwezig. Met planken. Echt heel veel kan je er niet op kwijt, dus lijkt het mij ideaal om deze om te bouwen tot mini-bar. En voor het geval men bang is dat patiënten dan alcohol gaan drinken…eh sommige patiënten roken ook na een operatie. Staan ze buiten de rookvrije zone met zo’n paal met infuus aan hun arm. Ik vind het bijzonder hoe je zoveel tegenstrijdigheid kan uitstralen zonder dat je je je daar zelf van bewust bent. Tenminste, dat denk ik. Zo kijken ze namelijk altijd.

Dokter Mc Dreamy?

Soap series met knappe dokters zijn de reden waarom ik ziekenhuizen met mogelijkheden associeer. Vele mogelijkheden. Maar een dokter kan natuurlijk ook gewoon een vrouw zijn. Dat laatste is dus ook steeds vaker het geval. Leuk hoor die emancipatie. Maar een paar van die stevige mannenhanden en prachtige geruststellende ogen die toevalligerwijs ook nog eens in een mooi gezicht zitten, kijk daar word je niet zieker van. Toch? Daarnaast vind ik het ook wel prettig als ik door middel van een app kan zien, hoe oud de dokter in kwestie is. Zo’n witte lange jas maakt namelijk elke jonge man nogal overtuigend.  

Waar is het stopcontact?

Zoveel medische apparatuur die ergens op aan gesloten is en zo weinig stopcontacten voor eigen gebruik. Om mij in leven te houden heb ik deze namelijk ook nodig. Een stopcontact voor mijn telefoon, camera, laptop. Ach ik vraag niet zoveel. Gewoon de basisdingen. Het is verbazingwekkend dat alle stopcontacten zich aan één kant van de kamer bevinden en mijn bedje in een stopcontactloze uithoek van de kamer staat. Inmiddels heb ik een verlengsnoer gespannen door de hele kamer. Voor iedereen die telkens bijna zijn nek er over breekt; dit had niet gehoeven…hint, hint.

wat ik raar vind aan ziekenhuizen-ziekenhuis Rijnstate-ervaringen Rijnstate

Schrik niet

Ik weet niet waar medisch personeel hun opleiding volgt.  Op slapende personen afsluipen en als ze wakker schrikken dan zeggen “schrik niet”, vormt blijkbaar een belangrijk onderdeel van de training. Nu blijken ze de sluip skills te hebben van een piraat met een houten poot. Ik schrik ALTIJD wakker.  Wanneer mensen dan zoiets tegen mij zeggen en ik slaperig tegen het licht knipper, verwacht ik toch altijd om een aliën te zien. Die zeggen toch ook zoiets van dat ze in vrede komen en je niet moet schrikken. Tenminste, dat denk ik. Ik heb ze nog nooit gezien. Verplegend personeel daarentegen wel.

Een wc in je kamer

Tenzij je gaat kamperen, is een wc in je kamer geen luxe. Het is raar. Op nog geen anderhalf meter van mijn hoofd, zit een toilet. Geen idee of hij wel of niet werkt. Maar je kan dus letterlijk achter een muurtje gaan zitten schijten (sorry voor het woord). Hij ruikt niet naar chloor dus ik heb de klep ervan dicht gedaan.
Maar ik zie dat dus dan gewoon niet voor mij. Ik vind het al een hele toer om mij ongezien om te kleden. Regelmatig staat hier iemand in de kamer. Arts, verpleegster, schoonmaker, iemand die maaltijden rond brengt…privacy bestaat praktisch gezien niet. Vandaar dat ik het washokje verderop in de gang gebruik.  Ik ben niet preuts want ik ben 3 keer bevallen maar ik vraag mij dan af: hoe gaat zoiets in zijn werk? Zit je dan gehurkt achter het muurtje je behoefte te doen als er weer iemand langs komt. Of stel dat er bezoek komt, zitten ze allemaal in jouw lucht. Kijk in mijn geval is dat geen probleem maar in sommige gevallen….

“Ik ga je eventjes plagen”

Ook dit is zo’n zinnetje die ze ALLEMAAL zeggen. En als ik zeg allemaal bedoel ik,  ALLEMAAL. Dat is niet gelogen. ‘s ochtends, ‘s middags en ‘s avonds heb ik vaak ander personeel. Maar hoe ze ook heten; Marijke, Marieke of Marriet ze zeggen allemaal hetzelfde. Verwarrend! Ik ben al zo slecht men namen of als mensen allemaal hetzelfde uniform aan hebben.
De eerste keer dat ik dit zinnetje hoorde, was tijdens de bevalling van Miss G. Je weet wel als ze even moeten voelen hoeveel ontsluiting je hebt. Iedere vrouw die ooit een kind via haar onderkantje naar buiten heeft gewerkt, snapt nu wat ik bedoel. En dat ‘plagen’ is een understatement is voor de helse pijn die je ervaart wanneer iemand even puur uit nieuwsgierigheid 2 vingers ongevraagd naar binnen moet douwen. Als ze ergens nog een app of iets voor uit mogen vinden anno 2016… In elk geval ben ik sindsdien op mijn hoede. Zodra men het over het p-woord heeft, weet ik genoeg. Geen polonaise aan mijn lichaam.

Zo dit zijn de dingen die mij opvielen aan ziekenhuizen. Weet jij er ook nog een paar? Laat het dan weten.
In de loop van de dag plaats ik een update van hoe het met Miss C gaat? Onze update van gisteren gemist? Lees hem dan hier.

 

  • Reply
    Bianca
    2 januari 2016 at 19:04

    Haha ik zie het al helemaal voor me met die thermometer…jakkes 🙂 Hopelijk kunnen jullie snel weer naar huis xxx

  • Reply
    artisticstateofmind
    2 januari 2016 at 14:57

    Pff ja stopcontacten, kunnen ze wel wat aan doen. Want mn infuuspaal moet er ook nog eens in!

  • Reply
    Daisy
    2 januari 2016 at 01:32

    Hahahaha zo herkenbaar dit allemaal! Ik moest best wel hard lachen om dat verlengsnoer door de hele kamer 😀 dit had niet gehoeven…. hahahaah!

  • Reply
    Marijke
    1 januari 2016 at 22:05

    Het eten? Maar ook bijzonder hoe ze altijd vergeten tegen je te praten als jet over je gaat

    • Reply
      Josan
      1 januari 2016 at 22:14

      Oh die laatste ervaring heb ik nog niet. Maar dat eten ja! Gisteren 10 euro betaald voor een maaltijd die dreef in het vet. Had net zo goed naar de Mac Donalds kunnen gaan. Dat was minder vet geweest maar wel goedkoper.

  • Reply
    Cassandra
    1 januari 2016 at 21:14

    Hopelijk is mini snel thuis, wel een zeer vermakelijke blog! Ik denk aan jullie! Knuffels voor mini

  • Reply
    volgmama
    1 januari 2016 at 21:00

    Nou het eten dan, kreeg eens bordje goulashsoep, het zag eruit als een blik hondenvoer 😛

  • Reply
    poweredbyflowers
    1 januari 2016 at 12:03

    Haha , er gaan wat dingen door je hoofd als je tijd hebt. 🙂 hopelijk ben je snel thuis. We denken hier aan jullie.

  • Reply
    Bregje
    1 januari 2016 at 09:46

    Haha zo herkenbaar, behalve de wc op de kamer 😉 Ik vroeg de nachtdienst een keer om een flesje te geven zodat ik wat kon slapen. Ging ze NAAST mijn bed zitten, dus tja had die voeding net zo goed zelf kunnen geven, was toch wakker…;) ????

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

[instagram-feed feed=2]