Gisteren schreef ik al dat ik vandaag wat tips zou geven voor een samengesteld gezin. Nou ja tips eigenlijk persoonlijke ervaringen en levenslessen uit mijn eigen situatie. Geloof mij: als klein meisje droomde ik er niet van om een alleenstaande moeder te zijn. Maar toen ik het was, was dat ook niet het eind van de wereld. Vooral wanneer je uit een ongelukkige relatie komt, voelt het als een bevrijding dus waarom zou je je nieuwe verworvenheden opgeven voor…een man?!
Toen een van mijn dochters in een boze bui afkeurend riep “Als ik later groot ben, wil ik niet net zoals jij met 2 van die kinderen in een klein huisje wonen” , kwam dat toch wel even binnen. Ze was boos en dan floept er wel eens iets uit wat je beter niet kan zeggen. Meestal vond ze het wel prima zo zonder man in huis. Maar er komt een moment waarop je verder moet. Bij mijn dochters kwam dat moment eerder dan bij mij. Hun vader kreeg een nieuwe vriendin en daar was sprake van serieuze toekomstplannen. Niet dat ik zielig was, maar toch… .
Steeds vaker lieten mijn dochters weinig subtiel hints vallen. Of die man naast mij niet leuk was, er was namelijk geen vrouw bij hem dus dat kon prima. Kinderen die je proberen te koppelen, is de overtreffende trap van Tinder. Ik begreep de hint dus stortte mij op het internetdaten. Uiteindelijk vond ik mijn huidig man. En is onze relatie bekroond (daar krijg ik jeuk van) met een liefdesbaby (lief kind, maar ik noem haar Miss C). Mijn hubby straalt door afwezigheid op mijn blog. Dat is een bewuste keuze want ik denk dat zijn collega’s en vrienden hem, een stuk minder serieus nemen als ik dagelijks over hem schrijf.
We zijn een jaar later maar ik ben erg trots op mijn patchworkfamily. Hieronder deel ik 10 tips. Dingen die ik in het afgelopen jaar leerde.
- Zet je kinderen op de eerste plaats. Vanaf het moment dat ik begon met daten, is dit mijn eerste prioriteit geweest. Vooral om mijzelf voor ogen te houden geen concessies te doen op mijn kinderen. Vind hij mij leuk, maar mijn kinderen niks? Dan gaat het hem dus niet worden. Ook in mijn huidige relatie is het nog steeds zo. Het klinkt tegenstrijdig en onromantisch etc. etc. maar bij mij staan mijn kinderen op de eerste plaats. Inderdaad vóór mijn partner. Nee dat hoeft elkaar niet te bijten. Hij weet hoe belangrijk mijn kinderen voor mij zijn. En hoe belangrijk hun welzijn voor mijn geluk is. Mijn man is gelukkig heel erg nuchter: zolang hij maar in mijn top 5 staat, vind hij het prima.
- Praat met je kinderen. Hoe goed kinderen met een scheiding en eventuele nieuwe partners omgaan is ook afhankelijk van hoe jij er mee omgaat. In de afgelopen jaren heb ik veel belangrijke onderwerpen met mijn dochters besproken. Zo vonden zij eerder dan ik dat het tijd werd om te daten en ook dat babyzusje wilden zij al 2 jaar. Dus toen het zover was, werden ze er ook niet door overvallen. Regelmatig hebben we even momentjes waarop we dingen bespreken. Niet koud en kil aan tafel, maar gewoon gezellig op de bank onder het genot van een koekje, cupcake of stukje taart. Meestal zonder manlief erbij. Hoe gaat het? Hoe voelt iedereen zich? Wat kan er eventueel beter? Mijn dochters hebben hier echt een stem in en ik neem hun ideeën en tips heel serieus. Zo voelen ze er zich niet prettig bij als mijn man bijvoorbeeld in de badkamer komt wanneer zij in bad zitten. Dat respecteren wij.
- Neem de tijd. Natuurlijk is het leuk dat jij verliefd bent en er van droomt een gezin te stichten met je nieuwe vlam. Eventueel bekroond met (daar is ie weer) een liefdesbaby. Maar mijn kinderen hebben daar niet om gevraagd. Okay het leek ze leuk, maar theorie en praktijk kan nog wel eens verschillen. Er is ook een hoop verandering en daarmee onrust en onzekerheid. Daar de tijd voor nemen en ruimte aan bieden, vind ik belangrijk. De eerste keer een avondje alleen weg, deed ik bijvoorbeeld pas een half jaar nadat we samenwoonden. Pas toen voelde het voor iedereen goed.
- Quality time zonder nieuwe partner. Een nieuwe gezin markeert ook het einde van de samenlevingsstructuur zoals mijn dochters die kenden. Uitjes die we voorheen gezellig met zijn drieën deden doen we nu opeens allemaal samen. Ik heb co-ouderschap dat vinden mijn dochters erg leuk. Maar nog leuker vinden ze het om tijd met mij alleen door te brengen. Dat hoeft helemaal niet heel groots te zijn. Samen naar de markt, boodschappen doen, even een terrasjes pakken of een kopje thee ergens drinken zijn bijvoorbeeld dingen die we dan doen. Maar ook samen naar de film.
- Bewaar een paar oude tradities. Elke vakantie een nachtje in mijn bed slapen? We doen het nog steeds ook afgelopen zomervakantie. Ze genieten er volop van om samen te slapen. Omdat ik apart slaap, kan dat ook. De enige met wie we rekening moesten houden is Miss C. Die sliep veilig bij mij aan het hoofdeind en beide dames sliepen samen aan het voeteneind. Waar een wil is, is een weg en het was super gezellig.
- Maak duidelijke afspraken over de opvoeding. Mijn huidige man had nog geen kinderen. Natuurlijk moest hij in het wennen aan zijn rol als stiefvader. Je staat al meteen op achterstand. Je moet namelijk én de kinderen leren kennen én er is al een bepaalde lijn uitgestippeld in de opvoeding. Ik ken mijn kinderen van haver tot gort. Sommige dingen kan ik uitleggen aan mijn man, maar soms komt het ook op gevoel aan of kennis van iets uit het verleden. Dat is lastig uit te leggen, maar moet je gewoon weten. Mijn nieuwe partner sprong als het ware op een rijdende trein. Om dat proces zo goed mogelijk te laten verlopen, ben ik verantwoordelijk voor de opvoeding van mijn oudste dochters. Het zijn immers mijn kinderen. Daarnaast ben ik ook meer thuis dan mijn man. Voor ons werkt dit. Het geeft rust en stabiliteit en dat vind ik het belangrijkste. Mijn man kan straks lekker zijn hart ophalen aan de peuterdriftbuien van Miss C als het zo ver is.
- Maak van je partner niet de boze stiefouder. Straffen? Gedrag corrigeren? Dat doe ik. Als mijn partner het doet, is hij toch al snel de boeman, dus dat doe ik liever zelf. Daarnaast komt daar ook een stukje tact, kennis van het kind, vertrouwen en autoriteit bij kijken. Als mijn kinderen gillen “Jij bent onze vader niet!!
”, hebben ze daar helemaal gelijk in. Het betekent niet dat ze niet hoeven te luisteren, maar het maakt het wel een stuk lastiger om de boodschap onder de aandacht te brengen. Ik weet niet of het altijd zo zal blijven, dat zal de tijd leren. Voorlopig werkt dit het beste. - Werk aan nieuwe familietradities en herinneringen. We proberen elke grote vakantie gezamenlijk minstens 1 attractiepark te bezoeken. Zo zijn we al 2 opeenvolgende jaren naar de Efteling geweest en afgelopen jaar naar het Dolfinarium. Verandering van huiselijke omgeving is goed. Je hebt andere gesprekken. Vaak heb je na zo’n dagje weer een heleboel leuke herinneringen en anekdotes. Dat je het gezamenlijk meemaakt versterkt de band tussen elkaar.
- Maak plezier! Ja het vormen van een samengesteld gezin is serieuze business. Het gaat niet altijd vanzelf. Maar pas op dat je niet zo’n project wordt waardoor je geen plezier meer met elkaar hebt. Maak plezier. Lach! Doe dat kussengevecht. Stoei met elkaar Organiseer een spelletjesmiddag/avond. Kijk of je kinderen in een team met de andere partner willen. Het is geweldig om te zien wat een middagje gek doen doet voor de sfeer in huis. Zoals een van mijn favoriete kinderboekenschrijfster ooit zei “I like nonsense it wakes up the brain cells”. En zo is het, neem jezelf niet altijd zo verdraaid serieus.
- Let it go. Ja, in tijdschriften en op tv gaat het allemaal vanzelf. Nieuwe stiefouders en kinderen kunnen geweldig met elkaar overweg. Oh en de exen ook nog. Sterker nog ze gaan samen op vakantie. En dan kom jij. Jouw kinderen zitten nog steeds in het stadium dat ze de kont tegen de krib gooien en elke voorzichtig gebracht idee van je partner beantwoorden ( of beter: schreeuwen) met “Jij bent onze …niet). Ja, soms is het gewoon zo. Accepteer het gewoon en leg niet op alle slakken zout. Wat je zaait zul je oogsten. Zaai jij liefde, begrip en geduld dan zal dat ooit boven komen. Heb geduld: let it go. Liever 10 valse starts dan een vliegende start die uiteindelijk crasht.
Dus tot zover mijn lessons learned van 1 jaar als samengesteld gezin. Is het uitdagend? Jazeker! Is het het waard. Ook dat. We zijn op de juiste weg. Het tempo waarmee we ons in de goede richting bewegen, is van babystapjes naar fiets gegaan. Of we ooit de sneltrein halen, weet ik niet. Dat hoeft ook niet want zoveel vertrouwen heb ik niet in het openbaar vervoer.
Q: Welke tip vond jij het meest waardevol en wat had je niet verwacht?
Lees ook eens mijn blog scheiden wat levert het op.
4 Comments
Brenda
15 oktober 2015 at 19:54Goed artikel! Ik heb er nu zo’n 8 jaar opzitten met mijn samengesteld gezin, en het blijft een uitdaging, maar ook heel erg de moeite waard. Al je tips zijn spot on, en ik zou er nog aan willen toevoegen om ook voor quality time tussen jou en je partner te zorgen. Als de liefde sterk blijft wordt het ook makkelijker om hobbels op de weg te overwinnen.
Josan
15 oktober 2015 at 21:56Hallo Brenda, dank je wel voor deze waardevolle aanvulling
Judith
15 oktober 2015 at 19:53Heeeel herkenbaar, als kleintje zei mijn broer tegen mijn vader je bent mijn vader niet, en mijn zus gilde hetzelfde naar mijn moeder. Keira deed hetzelfde bij mijn man. En soms om hem bewust pijn te doen nog steeds. Haar vader is haar beste vriend, maar mijn man is haar vader en daar moet ze naar luisteren is gezamelijk door allemaal besproken. Ja we eten met zijn allen, doen samen uitjes, en zegt mijn ex nog steeds mama en papa tegen mijn ouders terwijl man dat niet doet. Niet alles is ideaal bij ons, helemaal in het begin was het een gevecht om liefde van alle kanten. Maar met rust veeeeeeeel praten en respect is het redelijk goed gekomen. Voor hoe lang? Geen idee. Kids first altijd!
Josan
15 oktober 2015 at 22:00Dank je wel voor je aanvulling. Het klopt dat je het niet kan dwingen. Sommige momenten gaat het goed en dan is het weer hopeloos. Dat is de uitdaging. Wat jij zegt praten is belangrijk