En toen regelde ik in mijn kraamweek de uitvaartverzekering voor mijn baby

Zelfs als je de uitzetlijst nauwkeurig opgevolgd, zijn er toch vaak nog een aantal dingen die je even in de kraamweek regelt. Zoals extra rompertjes, of attributen die kunnen helpen bij de borstvoeding. Maar er zijn maar weinig ouders die in de kraamweek de uitvaartverzekering van hun pasgeboren baby regelen. Ik deed het. Omdat ik uit eigen ervaring weet: dood en leven liggen soms heel dichtbij elkaar… .

Nog voordat Miss C geboren was, was ik al vastbesloten om in de kraamweek haar uitvaartverzekering te regelen. Ik had al begrepen dat haar toevoegen aan mijn eigen polis een fluitje van een cent was. Zodra we thuis waren liet ik er geen gras over groeien. Vanuit het kraambed, belde ik op om mijn pasgeboren dochter bij te laten schrijven. Voor sommige lezers mag dit heel morbide klinken, maar ik had hier een goede reden voor.

Wat kan er nu mis gaan?

Acht jaar eerder was ik ook pas bevallen. Van haar zus. Het was mijn tweede kind en ik wist wat ik verwachten kon. Daardoor verliep de kraamweek ook een stuk relaxter. We wisten hoe we een luier moesten verschonen. Dat een baby niet meteen een geweldig dag- en nachtritme heeft. Maar bovenal dat hoe stressvol het in het ook was, dat we op den duur de balans wel zouden vinden. Dus vol vertrouwen namen we afscheid van onze kraamhulp. We hadden eerder met dit bijltje gehakt dus we zouden het wel redden. Wat kon er nu misgaan?

Als je van je roze wolk valt

Hoe erg het mis kon gaan, wist ik pas 48 uur later. Toen keek ik vanachter het glas op de intensive care naar mijn pasgeboren baby. Tijdens dat rustmomentje probeerde ik even te bevatten hoe het zo uit de hand had kunnen lopen. Van een kerngezonde baby, was ze veranderd in een doodziek kindje dat vocht voor haar leven. Artsen gaven al aan dat we maar niet al te veel hoop moesten hebben. Als ze het al zou overleven, zou ze er vast een zeker de nodige schade aan overhouden. Hersenvliesontsteking is een vreselijke ziekte.

Totaal verbijsterd en aangeslagen probeerde ik het voor mijzelf op een rijtje te krijgen. Waarom was ik zo ontzettend hard van mijn roze kraamwolk gevallen? Hoe kon een baby die 9 dagen eerder gezond geboren was, nu zo doodziek zijn?! Hoe kon ze dit opgelopen hebben? Er was amper visite geweest? Ik probeerde er niet aan te denken wat er gebeurd zou zijn als we een andere arts getroffenen hadden. We waren alleen maar naar het ziekenhuis gegaan omdat ze een beetje koorts had en er een routinecontrole gedaan moest worden. Tot dan toe had ik gewoon geloofd dat ze verkouden was. Meer niet.

Het verlossende telefoontje

Een week lang leefden we in onzekerheid. Zou ze het halen, of niet? Dagelijks werd er met scans gekeken wat de hersenschade was. Op een gegeven moment wen je er aan. Raak je afgestompt. We gingen een nieuw jaar in, vol onzekerheid. Men was nog steeds op zoek naar wat dit nu veroorzaakt had. Was het een bacterie of virus? In dat laatste geval zou haar lichaam het zelf moeten aanvechten maar waren overlevingskansen groter.

Het moment waarop we het verlossende telefoontje kregen, zal ik nooit vergeten. Tot op de dag van vandaag weet ik nog wat ik deed, waar ik was, welke muziek er speelde op de radio. Nog steeds als ik Miracle van Ilse de Lange hoor, ben ik weer terug op dat moment. Voor mij is het onlosmakelijk verbonden met het gevoel van opluchting, blijdschap, ongeloof, dankbaarheid, ontroering. De volgende dag mochten we haar ophalen. Mijn zorgeloze relaxte baby was weg. Ook zij had een hoop te verwerken en dat deed ze vooral door huilen. Een jaar lang bleven we onder behandeling van de kinderarts. Vlak voor haar eerste verjaardag kregen we alvast een mooi cadeau; we werden ontslagen uit het ziekenhuis. Geen controles meer.

Je uitvaartverzekering regelen in de kraamweek

Het is nu ruim 8 jaar later. Zelfs jaren later, blijft eind december nog steeds een aparte periode. Die verstikkende angst om mijn kind kwijt te raken, zal ik nooit vergeten. Of de machteloosheid omdat je je als ouders wilt vastklampen aan dat kleine sprankje hoop. Destijds hadden we geen uitvaartverzekering. Als het er op aankwam, zou een begrafenis gewoon betaald kunnen worden. Toen ik gescheiden was, lag het opeens anders. Zonder verzekering zou het voor mij als alleenstaande moeder onbetaalbaar zijn om mijn dochters een fatsoenlijke begrafenis te geven. Dus liet ik ze bijschrijven op mijn eigen uitvaartverzekeringspolis. Tot 18 jaar zijn kinderen sowieso gratis meeverzekerd.

Kijk op een onbezorgde kraamweek veranderd

Deze ervaring heeft ook mijn kijk op een onbezorgde kraamweek veranderd. Zelfs al gaat het goed, dan nog staat het regelen van een uitvaartverzekering hoog op mijn prioriteitenlijstje. Tijdens de laatste kraamperiode liet ik ook Miss C bijschrijven. Natuurlijk hoop ik voorlopig niet dat het nodig is. Maar uit eigen ervaring weet ik dat wanneer je kind doodziek is, je al voldoende zorgen aan je hoofd hebt. Het laatste waar je je druk over wilt maken, is of je je kind een waardig afscheid kan geven. Ik wil dat zelf in de hand hebben. Niet overlaten aan de goedheid van anderen of giften op een go-fund-me-pagina. Bovendien is het allemaal met een simpel belletje te regelen.

Benieuwd naar het hele verhaal je leest het hier?

• Kraamweek nachtmerrie deel 1
• Het leven gaat door (deel 2)
• We mogen naar huis (deel 3)

Volg jij mij ook al via Google+, Bloglovin’, Twitter,Instagram,Facebook of YouTube?

Deze blog is een samenwerking met Monuta.