Zodra je als blogger een shoplog over Primark online zet, kan je er vergif op in nemen dat je een reactie krijgt over kinderarbeid en slechte arbeidsomstandigheden. Vandaag vertel ik wat ik hiervan vind en hoe ik hier als blogger mee om ga.

Laat ik gewoon eerlijk zijn. Shoplogs van Primark, H&M en Zara scoren altijd erg goed. Ze worden goed gelezen en eindigen hoog in de zoekresultaten. Nu kan dat klinken als goedkoop scoren over de rug van anderen. En zullen critici misschien ook wel zeggen “Leuk, maar op die manier wil ik niet scoren”. Dat begrijp ik. Maar dat bedoel ik niet met scoren. Ik zie scoren breder.

Geen overload aan Primark shoplogs

Als ik het over scoren heb, bedoel ik meestal dat het zorgt voor herkenbaarheid. Ik schrijf over dingen waarin andere moeders zich herkennen. Hoe graag ons kroost zo nu en dan ook bloot door het leven holt, ze hebben kleding nodig. De ene keer groeien ze er uit. Dan heb je een speciale gelegenheid zoals kerst, een bruiloft of schoolfotograaf. En soms kom je er gewoon achter dat het aantal kledingstukken ontoereikend is voor de omloopsnelheid waarmee jouw kind ze vies maakt. Kortom; er moet gewinkeld worden. En dan kom ik om de hoek kijken. Met blogs over sales, inspirerende shoplogs (*insert kuch) van wat mijn dochters dragen maar ook gewoon shoppingtips. Op mijn blog probeer ik altijd een mooie afspiegeling te geven van verschillende merken en modeketens. Je vindt er geen overload aan Primark shoplogs maar ook niet van de duurdere merken.

Fast Fashion modeketens

Het succes van fast fashion modeketens zoals Primark, H&M, Zara, Asos en 21Forever valt te verklaren doordat de collecties regelmatig wisselen. Soms zie ik iets bij Zara, loop 2 weken te twijfelen, ga alsnog terug en kom dan tot de ontdekking dat het kledingstuk er dan al niet eens meer is. Ook van Primark zie ik vaak al veel eerder de collecties dan dat het in de winkels ligt. Dan wordt mij ook verteld dat het in etappes in de winkel komt te liggen. Dat is ook wel nodig want als iedereen er koopt, is het wel handig om er voor te zorgen dat niet iedereen hetzelfde draagt. Tegelijkertijd is het ook gewoon een slimme strategie. Doordat niet meteen alles in één keer verkrijgbaar is, moet je regelmatig terug. En we weten allemaal; dan koop je toch vaak meer dan dat ene langverwachte item.

Duurzamer kleding

Waar fast fashion modeketens de fastfood restaurants van de mode-industrie zijn, komt er steeds meer een roep om duurzame kleding die geproduceerd is onder de juiste arbeidsomstandigheden. Niet verwonderlijk want die trend zien we bij ons eten ook. We willen weten waar het vandaan komt, wat er in zit en onder welke omstandigheden een beest eventueel geleefd heeft. Trouwens ook niet allemaal. Sommige mensen steken nog steeds zonder enige gêne een zogenaamde kiloknaller in hun mond. Daar kan je iets van vinden, maar zoals blijkt is duurzaam biologisch eten vaak toch een ding voor mensen die zich dat veroorloven kunnen. Mensen met minder budget moeten gewoon met azijn de pesticiden wegwassen van hun groente en fruit. Maar bij kleding is die optie er niet. Toch?

De werkelijke prijs van fast fashion

Het overgrote deel van de kleding die in winkels verkocht wordt, is niet 100% duurzaam. Dat is het nu niet en 10 jaar geleden ook niet toen ik er onderzoek naar deed voor een schoolwerkstuk. Eerlijk gezegd vraag ik me af of ik het ooit in mijn leven nog mee ga maken dat duurzame (kinder) kleding de standaard is. Ik heb er een hard hoofd in. Modeketens zijn niet voor niets naar lagelonenlanden verhuisd. Als je er zelf zo ver af zit, hoe goed lukt het dan om scherp te sturen op ethisch handelen? Je kan hier in het Westen wel wat vinden en nastreven, maar in de praktijk komt het er op neer wat je opzichter daar op de werkvloer doet. Honderden jaren kolonisatie en slavenarbeid hebben dit ook duidelijk gemaakt. Als je ooit 12 years a slave hebt gezien, zag je dat de de plantage-eigenaar best wel mild was en het beste wilde voor zijn slaven. Maar hij had ook dagelijks te maken met opzichters die hun macht misbruikten en blootstaan aan corruptie. Als je kleding bij fast fashion bedrijven koopt, kom je er gewoon niet onderuit dat dit niet 100% schoon is. Dat moet je accepteren.

Is het dan allemaal hopeloos?

Corruptie is trouwens niet alleen voorbehouden aan bananenrepublieken of woestijnvolk. Hier in het Westen kennen we het ook maar dan heet het anders. ‘Graaigedrag van topbestuurders’ bijvoorbeeld. Maar goed, waar je wel naar zou kunnen kijken is of een bedrijf stappen zet om de arbeidsomstandigheden beter te maken. Bieden ze educatie voor kinderen van moeders die in fabrieken werken? Werken ze mee aan verbeteringen van arbeidsomstandigheden. Hebben ze inmiddels zelf een code geformuleerd en zo ja hoe handhaven ze die?

H&M bijvoorbeeld ontwikkelt elk jaar wel een collectie met Unicef. Won dit jaar de Drapers CSR award voor duurzaamheid. In hun winkels kan je oude kleding inwisselen en daardoor krijg je korting op nieuwe collecties. Van Primark heb je waarschijnlijk nog nooit een commercial op tv gezien of een poster in een bushokje. Waarom niet? Ze vertrouwen op mond-tot-mondreclame. En ze besteden de miljoenen euro’s die het kost om in tig landen reclame te maken liever aan educatie en gezondheidszorg voor vrouwen.

Meten met 2 maten

Ik hoor je denken “Dat klinkt leuk, ja maar…” Het klinkt inderdaad leuk. Maar dat betekent nog niet dat we er al zijn. Modeketens beseffen dat wij verwachten dat ze er iets aan doen. Ze maken stapjes. Bij de een is dat vrijwillig bij de ander is dat onder druk. Maar ze zetten stappen in de goede richting. Ik vind het Nederlandse opgeheven vingertje dan vaak ook meten met twee maten. Primark, H&M, Zara zijn al snel de merken waar ze het dan over hebben. Ze zijn bekend. Hoge bomen vangen veel wind. Dus als je daar een shoplog over plaatst, krijg je kritische reacties. Plaats ik er een van The Sting, Hema, Noppies en S. Oliver dan hoor ik niemand. Terwijl deze merken volgens rank a brand vergelijkbaar scoren of al dan niet slechter als het gaat om duurzaamheid en verbetering van arbeidsomstandigheden. Maar geen enkele moeder die ik hoor praten over schuldgevoel vanwege Hema rompertjes.

Dus het valt wel mee met Primark?

Of je wel of niet bij Primark koopt, is een persoonlijke keuze. Ik ben opgevoed met “Onderzoekt alles en behoudt het goede”. Ik weet dat hun ‘geen betaalde reclame’ strategie en grote oplages van kledingstukken in elk geval kosten bespaart. Ook weet ik dat ze met de rest bezig zijn. Op verschillende events heb ik dit namelijk aangekaart en over gesproken. Maar verandering heeft tijd nodig. Wat wij hier in het Westen normaal vinden (trouwen met wie je wil, jongens en meisjes gelijke opleidingskansen, etc). Kun je niet altijd meteen met de botte bijl ergens anders aan de man brengen. Corruptie, het kastensysteem, kinderen zien als een oudedagsvoorziening, of hoe lichter de huidskleur des te belangrijker, zit er diep in gebakken. Wantrouwen tegen het Westen en opleggen van onze zogenaamde goede moraal ook… Eeuwen aan kolonisatie heeft daarin ook niet altijd goed gedaan.

In elk geval zal je op mijn blog een afspiegeling blijven vinden van allerlei modeketens. En -zoals ik altijd al deed – geen overload aan Primark shoplogs maar ook niet van de duurdere merken

Vind jij duurzame kinderkleding belangrijk? En zo ja ben jij bereid om daar een extra prijs voor te betalen?

Ook leuk om te lezen:

• Waarom duren de H&M levertijden zo lang?
• Seksistisch kinderkleding

Volg jij mij ook al via Google+, Bloglovin’, Twitter,Instagram,Facebook of YouTube?

• Primark foto Milaan via Shutterstock.
• Primark foto London via Shutterstock