Persoonlijk

Mijn eerste werkweek

24 augustus 2015
Mijn eerste werkweek-kolvenop het werk-werken na zwangerschapsverlof-GoodGirlsCompany

Vorige week zondagavond kondigde ik het einde van mijn zomervakantie aan. De dag er na zou ik weer beginnen met werken. Dit na een onderbreking van ruim 18 maanden. Daar kreeg ik hele lieve reacties op van lezers. Bedankt dat deed mij goed! Ook vroegen mensen zich af hoe het nu met mij ging. Vandaag dus tijd om jullie wat meer te vertellen over mijn eerste werkweek. Hoe het mij beviel om weer in de file te staan. Kolven op het werk. De overload aan informatie die je op een eerste werkdag krijgt en last but not least bloggen. Benieuwd hoe het mij verging? Dat lees je in mijn blog over de eerste werkweek.

Ik zou mijn werkweek goed beginnen. Dat betekende: op tijd naar bed. In theorie leuk, maar in de praktijk lastig. Ik kon namelijk niet echt slapen. Hoe zou het zijn? Zou ik vannacht wel goed slapen? Stel dat Miss C nu vannacht een paar keer wakker zou worden omdat ze honger had? Wat als ik nu slecht zou slapen en die ochtend te moe was om te werken? Ja, dat soort vragen spookten er door mijn hoofd. Laat, maar uiteindelijk zonder noemenswaardige onderbrekingen, viel ik die nacht in slaap. De volgende ochtend stond ik op tijd op. De rest van de week bleef ik een beetje worstelen met die bedtijden. Ik vind dat ik rond 22.00 uur in bed moet liggen, maar in de praktijk wordt het regelmatig later. Niet alleen omdat ik te lang achter de computer blijf hangen, maar ook omdat dit soms goed overeenkomt met het ritme van Miss C. Dan slaapt ze namelijk goed en wil ze ’s nachts maar 1 keer drinken.

Kolven op het werk

Voordat ik zou beginnen met werk, zou ik mijn dochter wel aan de fles hebben. Ik was van plan een combinatie te geven. ’s Ochtend en ’s avonds borstvoeding en de rest fles. Dit was mijn derde dochter en ik had nog nooit op het werk gekolfd. Dat leek mij helemaal niks. Mijn uitspraak “Ik zit er om te werken en niet om te kolven”, illustreerde dat maar haarfijn. Alleen dacht Miss C daar anders over. Ze weigert flesvoeding. Het gevolg is dat ik dus nu al weer 12 weken volledig borstvoeding geef. Een record. Ze groeit er goed op. Als ik mijn persoonlijke obstakels opzij kan zetten, kan ik zomaar een langvoeder worden (geintje).

In elk geval bracht dit ook wat uitdagingen met zich mee. Ik had nog nooit op het werk gekolfd. Tijdens het sollicitatiegesprek had ik verteld dat ik een dochtertje van enkele weken had, maar ik had niet verteld wat ik van plan was om te kolven. Het was een kennismakingsgesprek omdat er meerdere kandidaten waren. Doordat de hele sollicitatieprocedure wat sneller ging dan verwacht was het ook nooit ter sprake gekomen. Ik wilde het wel melden, maar aan wie? Vlak voor aanvang van mijn werk, las ik dat ik het ergens moest melden. Dus belde ik maar met HRM die vertelde dat ze een kolfkamer op het werk hadden waar meer vrouwen gebruik van maakten.

Toen het dus maandag tijd was, werd mij deze ook gewezen. Het is inderdaad een mooie ruimte. Er is zelfs een koelkastje waar je de gekolfde melk kan bewaren. Inmiddels heb ik mijn kolftijden in mijn werkagenda gepland. Op maandag schoot ik 4 afspraken is, maar nu na een week kolven, weet ik dat ik met 3 afspraken ook de benodigde voorraad melk weet te kolven. Eigenlijk gaat kolven heel goed. Mits ik voldoende eet en drink. Thuis vind ik het makkelijker om hier bewust op te letten dan op mijn werk. Dan vergeet ik het makkelijker.

Dagelijks sleep ik nu ’s ochtends mijn kolfapparaat een bewaarflesjes mee. Iets waar ik eigenlijk op den duur een mooie tas voor moet kopen. Oh de stress wanneer ik denk dat ik iets vergeten ben! Bijvoorbeeld het snoertje dat je van het apparaat op het flesje aansluit. Tot nu toe nog niet gebeurd, maar als ik hem dan niet kan vinden, dan zie ik al voor mij hoe ik daar dan hulpeloos zit of weer naar huis moet rijden. Ondanks mijn kennis op het gebied van zoogkompressen ben ik deze week dus al wel een keer vergeten om ze in te doen. En dan maar hopen dat je geen natte vlekken op je kleding maakt…

Miss C op het kinderdagverblijf

Deze hele week was mijn man vrij. Deze week had hij namelijk vakantie gepland zodat we in deze periode even wat samen konden doen. Een huisje huren, er op uit. Tja en toen ging ik werken dus zat hij alleen thuis. Handig voor mij want hij bracht Miss C naar het kinderdagverblijf en haalde haar ook weer op. Bovendien nam hij ook haar bezoek naar het consultatiebureau van mij over.

Ze doet het goed. Tenminste dat is wat ik in het overdracht boekje lees. Ze slaapt goed, speelt, heeft interesse in de wereld om haar heen. Laat van zich horen. Je weet wel wat baby’s op haar leeftijd doen. Ze is een heel tevreden kindje dat zelden huilt. Wel merk ik dat ze op crèchedagen vermoeider is en beter slaapt. Iets wat ik zelf wel lekker vind. Ze lijkt meer ritme en regelmaat te krijgen.

Werken na je zwangerschapsverlof

Volgens mij is het voor elke vrouw raar om na haar zwangerschapsverlof weer te gaan werken. Wanneer je net zoals ik anderhalf jaar uit de running bent geweest, is het dat helemaal. Toch is het verbazingwekkend hoe snel je alles weer oppakt en systemen leert kennen. Ook pas ik makkelijker dingen uit het verleden toe. Zoals in de ochtend mijn agenda voor een half uur blocken. Deze geclaimde tijd geeft mij na binnenkomst even de tijd om rustig te bepalen wat ik die dag wil doen, mijn mailtjes door te lezen en weg te werken en eventueel voor te bereiden op onverwachte meetings.

Zo’n eerste werkdag krijg je tientallen namen te horen. Je ziet een hoop nieuwe gezichten en tijdens een voorstelronde hoor je over iedereens werkzaamheden. Informatie die helaas niet allemaal blijft hangen. Dat kan ook niet. Je moet je er ook niet door geïntimideerd voelen. Ooit krijgt alles wel weer een plekje. Daar ga ik althans van uit en die tijd geef ik het ook. Bovendien zijn mijn nieuwe collega’s erg behulpzaam.

Ook de ballans werk privé moet ik weer even opnieuw vinden. Ik ben nooit het type geweest die op haar werk aan thuis denkt. Andersom ook niet. Bij onze huiselijke drempel valt die rol van mij af en ben ik weer gewoon Josan, moeder van 3 dochters. Dat is ook een heel bewuste keuze. Ik wil het thuis niet te veel over mijn werk hebben. Zeker met twee volwassenen kan het heel verleidelijk zijn dat je al snel allebei over je werk zit te praten onder het avondeten. Dat wil ik niet. Als ik thuis ben, wil ik er zijn voor mijn kinderen. Als werkende moeder zit ik misschien na schooltijd niet klaar met thee en koekjes, maar dat betekent niet dat ik niet naar hun verhalen en belevenissen luister als ik wél aanwezig ben.

Werken en bloggen

Bloggen is ook een uitdaging. Gelukkig heb ik vooraf aan veel andere mamabloggers gevraagd hoe zij dat deden. Ik had het rare idee dat iedereen fulltime moeder was en in haar spaarzame vrije tijd blogde. Niets is minder waar. Vele andere moeders werken ook gewoon. Het zij aan huis als gastouder, zzp’er, parttime of fulltime buitenshuis. Voor allen een uitdagende combinatie. Zelfs als je niet werkt. Het leven met kinderen is immers gewoon veel plannen. Wel gaven veel mamabloggers aan dat de combinatie werken en bloggen hun energie gaf. Dat denk ik ook. Ik blog omdat ik het leuk vind, omdat het bij mij hoort omdat ik het mis als ik het niet doe. Omdat het een heerlijk middel is om mijn gedachtes van mij af te zetten. Dat wil ik blijven doen. Die uitlaatklep heb ik nodig.

Voorlopig betekent dit dus dat ik op momenten dat ik de tijd heb blogs vooruit plan. Zoals in het weekend en soms als ik in een goede flow zit, lukt het mij ook om op de avond 2 blogs te schrijven. Ik zie wel hoe ver ik kom en wat het beste voor mij werkt. Mij laten opjagen of stressen heeft natuurlijk geen zin.

In elk geval is mijn eerste werkweek super goed bevallen. Ik heb al echt iets voor collega’s kunnen betekenen. Iets wat ik fijn vind anders loop je ook zo verloren rond.

  • Reply
    Sonja
    27 augustus 2015 at 07:50

    Veel respect voor jou! Kunnen kolven bij je nieuwe baan. Ik weet niet of ik het zolang zou kunnen hebben volhouden als ik met drie maanden al aan de bak was geweest

  • Reply
    Nicole
    26 augustus 2015 at 22:31

    Fijn om te horen dat het eigenlijk al best goed gaat.
    Ook het kolven. Die balans ga je wel weer vinden dat weet ik zeker. Als ik zie hoe je bent kun je volgens mij heel veel aan!

  • Reply
    Romy
    25 augustus 2015 at 10:59

    Fijn dat je eerste werkweek goed bevallen is! Die balans komt vanzelf wel weer, al is mijn ervaring dat er ook vaak dingen zijn waardoor de weegschaal naar de andere kant doorslaat. Maar dat hoort nou eenmaal bij het ouderschap!

  • Reply
    Karen
    25 augustus 2015 at 09:41

    Ik wilde je al vragen hoe het was geweest. Leuk om dat hier te lezen. Het lijkt me zo heftig om alles te moeten combineren. Heel knap dat jou dat lukt. En fijn dat het goed gaat met Miss C op het dagverblijf. Relaxed dat je man thuis bleef afgelopen week.

    • Reply
      Josan
      26 augustus 2015 at 22:08

      Ja was heel erg fijn. Ook deze week liep wel goed.

  • Reply
    Jess
    24 augustus 2015 at 18:45

    Heftige volle week, maar zo te zien heb je alles onder controle, knap! Wel tof dat jou werk een kolfruimte heeft, naar mijn weten is dat bij ons het opbergkot :s. Hop naar week 2 en dat die even goed mag verlopen als week 1 🙂

    • Reply
      Josan
      24 augustus 2015 at 19:32

      Dank je Jess. Ja er zit een slot op aan de binnenkant. Die ik natuurlijk al een keer vergat te gebruiken

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

[instagram-feed feed=2]