Als het kan blijf ik zo ver mogelijk bij de tandarts uit de buurt. Nu hadden we al voor aankomende maandag een tête-a-tête gepland staan. Maar dat werd hem dus niet. Middenin de nacht ontdekte ik dat wanneer de maximale dosering aan paracetamols niet meer werkt, je gewoon al je moed bij elkaar moet verzamelen. Gisteren liet ik een kies trekken, het is nu 36 uur later en ik geloof dat ik weer een beetje leef  🙂 

Okay mijn kiespijn kwam natuurlijk niet zomaar opzetten. Ik was al bij de tandarts geweest. Vorige week donderdag. Ik had sinds dat voorgaande weekend kiespijn en ik dacht dat een simpele wortelkanaalbehandeling wel de nodige wonderen zou verrichten. Maar een foto later was de tandarts een andere mening aangedaan. Er zat een flinke ontsteking onder de kies en een wortelkanaal had geen zin. Ik moest maandag maar over een week terug komen om even ‘geholpen’ te worden aan de kies.

Medische miscommunicatie

Ik heb niet zoveel ervaring met medische mensen. Wel weet ik dat ze op een andere manier communiceren dan gewone mensen. Denk aan je verloskundige die zegt dat ze je even gaat ‘plagen’. Wat ze bedoelt is dat ze nu zonder verdere waarschuwing 2 vingers in je onderkantje gaat steken om te kijken hoeveel ontsluiting je hebt. Maar ze zegt het niet.

Nu hebben we het hier natuurlijk niet over een vroedvrouw maar een tandarts. Toch blijft de strekking hetzelfde…ze steken hun handen in openingen waar je ze niet hebben wilt. In mijn geval betekende het dat hij met ‘geholpen’ bedoelde dat hij de kies ging trekken. Yep, dat wist ik vorige week donderdag al. Dus ik had nog ruim een week om mezelf op te vreten, moed te verzamelen, vluchtplannen te bedenken zoals een tunnel graven naar de andere kant van de wereld, in de ontkenning te schieten. Voordat ik maandag met knikkende knietjes in de stoel plaats zou nemen. Helaas was deze week van stille voorbereiding en stressmomenten mij niet gegund.

Kiespijn

Donderdag had ik nog aan de tandarts gevraagd of het wel zo lang kon wachten. Tijdens de behandeling kon ik de juiste kies niet eens aanwijzen en ook de testen brachten geen uitsluitsel. Maar ik ken mijn lichaam, als het iets doet, doet het dat ook vol overtuiging en in anderhalf week kan er veel gebeuren…

Maandagnacht sliep ik behoorlijk beroerd. Of eigenlijk niet. Ik zat rechtop in bed vanwege de pijn, kiespijn. En opeens zag ik het licht; ik zou die tandarts bellen en hem zeggen dat die kies er de volgende dag uit moest. Dat was in theorie. Ingegeven door het moment. In het donkerte van de nacht zie je alles altijd een beetje anders. In de ochtend is alles wat positiever. Dus de volgende ochtend sloeg ik weer gewoon 2 pijnstillers achterover. Deed onze dagelijks ochtendroutine zoals aankleden, ontbijten en de kinderen naar de opvang brengen. Ik was bijna op weg naar mijn werk gegaan als een pijnaanval het niet voorkomen had. Tandarts it is…ik kon over 2 uur terecht. Kortom 2 uur van stressen, niet willen, me zorgen maken over de verdoving en al het moed uit mijn tenen trekken. Elke emotie kwam wel voorbij. Maar uiteindelijk zat ik toch in de stoel. Werd er een block gezet en begon het getrek.

Kies trekken

In een ver grijs verleden moest ik al mijn verstandskiezen trekken. Maar destijds leefde ik in Duitsland. Hier was het de gewoonte dat je naar een privékliniek ging en alle kiezen onder totale verdoving getrokken werden. Het herstel was even doorbijten, maar uiteindelijk was ik wel in een keer van alles af zonder de nare ervaringen. Jaren later moest ik in Nederland een kies trekken en deed ik hetzelfde. Ondanks dat ik bijna niet meer wakker werd uit de narcose, heb ik de keuze nooit betreurt. Waarom zou je vervelende momenten doelbewust mee moeten maken? Kijk een bevalling wil ik nog wel doen met of zonder verdoving daar krijg je iets moois voor terug. Maar in het geval van een kies trekken, zie ik het cadeautje zeg maar niet.

Leuke theorieën maar ze brachten me niet verder. Uitstel en een intake bij de kaakchirurg zou betekenen dat ik nog dagen- zo niet weken- pijn moest lijden en dat zou ik echt niet trekken. Trekken onder plaatselijke verdoving was dus mijn enige optie. Hij moest de kies splijten, vanwege de ontsteking zou ik toch iets voelen en het bot moest weggeboord worden. Yep. Heel leuk. Ik doorstond het, overleefde het en ontdekte dat kiespijn een van de meest helse pijnen is die er bestaat. En dat zegt veel voor iemand die al 3 keer bevallen is. Die gelukshormonen of stofjes komen na zo’n operatie namelijk niet opzetten.

Optimist

Uiteindelijk liep ik naar de auto. Ik had het voornemen om weer te gaan werken, maar de pijn aan mijn kaak was hels. Ik dacht dat ik na het trekken ook van de ergste pijn af zou zijn. Dat bleek een denkfoutje. Paracetamols bleken ook niet te helpen. Ik zeg niet zo snel dat ik mij ellendig voel, maar in dit geval maak ik graag een uitzondering. Wat voelde ik mij beroerd en wat deed het zeer ook al was de verdoving nog niet eens uitgewerkt. Nog steeds heb ik een beetje oorpijn, keelpijn, en pijn aan de rechterkant van mijn gezicht, Terwijl ik 100% zeker weet dat er niks mis is met mijn oor of keel maar blijkbaar straalt het zo door. Gisteren ben ik maar in bed gekropen. Zo goed als dat gaat. Slapen met een mond vol bloed is vies. En voor slapen op de verkeerde kant van je gezicht word je meteen gestraft.

Pijnaanvallen na een kies trekken

Pijnaanvallen bleven gisteren ook gewoon nog de hele dag doorgaan. Net zoals een wee komt de pijn dan op om op zijn hoogtepunt wel 5 minuten aan te houden en je in alle staten te krijgen omdat je niet weet waar je het moet zoeken van de pijn. Kou maakt het erger, warmte maakt het erg, puffen is niet te doen omdat alleen al lucht langs de plek maakt dat ik tegen het plafond zit. Niks hielp en lang leve borstvoeding want dan mag je ook geen goede pijnstillers. Dus tandjes op elkaar. Niet te hard want dat doet zeer.

Nu na bijna 36 uur, kan ik zeggen dat de pijn minder wordt. Er zit meer tijd tussen de pijnaanvallen en ze lijken af te nemen in heftigheid. Of ik raak gewoon gewend aan dat het pijn doet, dat kan ook 😉 Hoe dan ook….dan weten jullie ook een beetje wat ik achter de schermen uitspook. Gelukkig had ik van het weekend al de nodige blogs ingepland. Alleen deze is zeg maar ‘live’ de rest die je de komende tijd ziet, komt van een productief weekend momentje 😉

Anyways, wat hebben jullie allemaal de afgelopen 36 uur gedaan?

Foto vrouw met kiespijn via Shutterstock

Volg jij mij ook al via Google+, Bloglovin’, Twitter,Instagram,Facebook of YouTube?