Opvoeding

Hoe machteloos je je voelt als je kind wordt gepest om haar huidskleur

18 april 2016
mijn kind wordt gepest om haar huidskleur-pesten-pestgedrag-GoodGirlsCompany

Verbaasd ben ik niet dat mijn kind wordt gepest om haar huidskleur. Ik wist dat er ooit een dag zou komen waarop ze daar door iemand met een andere huidskleur bewust van zou worden gemaakt. Dat ze veel te vroeg zou leren dat het ‘minder’ is. Maar dat ik daar persoonlijk getuige van zou zijn, had ik niet verwacht.

mijn kind wordt gepest om haar huidskleur-invloed van pesten-stop pesten-GoodGirlsCompany

Het jongetje in kwestie was de hele ochtend al op een negatieve manier aandacht aan het vragen. Ik had hem al op de gang gezet, maar inmiddels weer binnen gelaten. In de hoop dat hij zich nu kon gedragen. Iedereen zat rustig aan de tafel en ik had het verhaal goed kunnen afronden toen hij zijn vinger op stak.

Ik wil niet vervelend zijn maar…

De zin begon met “Ik wil niet vervelend zijn maar…”. Als volwassene weet ik dat zoiets altijd vooraf gaat aan een mededeling die vervelend is. Deze zes woorden verzachten een nare boodschap niet. Ik was dus voorbereid. Hij zou waarschijnlijk wel een reden hebben om het volgende onderdeel niet actief mee te willen doen. Maar in plaats daarvan was zijn opmerking gericht op een ander kindje.

Een meisje die in tegenstelling tot hem wél leuk had mee gedaan. Luisterde en zich op de achtergrond hield omdat ze er niet van houdt om in een groep in de belangstelling te staan. Door het noemen van haar naam, keken alle overige kinderen haar aan. En toen kwam het. Hij maakte een racistische opmerking. Als hij het ‘gewoon’ tegen haar had gezegd als ze samen speelden, of in een-op-een contact had ik het anders gevonden. Maar hij haalde haar doelbewust naar voren, terwijl hij wist dat het niet aardig was. En maakte de opmerking.

Ik greep meteen in. Naast zijn zondagsschooljuffrouw was ik ook moeder. De moeder van het meisje dat hij zojuist had uitgekozen om voor de hele groep voor gek te zetten om iets waar ze niks aan kon doen. Mijn bloed kookte en mijn hart brak bij het zien van de gekwetste blik van mijn dochtertje. Beschaamd. Ze hield zich groot maar maakte zich lichamelijk nog kleiner dan ze al is. Ze wilde overduidelijk overal en nergens zijn behalve daar.

mijn kind wordt gepest om haar huidskleur-GoodGirlsCompany-bruine poppen-zelfacceptatie bij kinderen

Mijn kind wordt gepest om haar huidskleur

Ik aarzelde niet om de jongen meteen zijn stevig op zijn nummer te zetten. Wie aan mijn dochters komt, komt aan mij. Ook omdat zijn opmerking iets over mij zei. Over mijn huidskleur die zelfs nog donkerder is dan die van hen. Na afloop sprak ik met mijn dochtertje. Toen iedereen weg was, kwamen de tranen en begon ze onbedaarlijk te huilen. Ze was intens verdrietig. Dat begreep ik. Het vorige schooljaar was ze ook al het pispaaltje geweest. Gelukkig gaat het nu heel goed, maar haar gegroeide zelfvertrouwen en zelfacceptatie had nu weer een forse deuk opgelopen.

Na afloop sprak ik meteen met het hoofd en vertelde over het voorval. De baldadigheid kan ik mee leven. Maar dit is onacceptabel. Nu is het mijn dochter, straks een ander kindje. Iemand die zich zo gedraagt, wil ik niet in mijn klasje hebben. Gelukkig ken ik ook zijn ouders. Voor het einde van de dag had het jongetjes telefonisch zijn excuses. En belde ik nog even zijn moeder. Zij zaten er ook behoorlijk mee in hun maag en voelden zich opgelaten.

Ik vind iedereen lief

Soms reageren mensen wel eens dat kinderen helemaal niet bezig zijn met huidskleur. Het zou ze niks uitmaken. Veelal komen die opmerkingen van mensen die blank zijn. Die niet hebben mee gemaakt:

  1. Hoe lastig het is om een bruine pop te kopen omdat die het meest op je dochtertje lijkt.
  2. Dat iemand zonder blikken of blozen je complimenteert met je dochtertje omdat je wel kan zien dat ze een halfbloedje is want die volbloedjes zijn lelijk.(I kid you not)
  3. hoe je nietsvermoedend met je 2 weken oude baby door de winkel loopt en door een wildvreemde wordt aangesproken over haar lichte huidskleur en krullend haar. Omdat die in tegenstelling tot die van haar zussen blanker is en haar haren niet kroezen maar krullen. En ze het lef heeft om dat ‘beter’ te noemen terwijl je andere kinderen er bij staan en het kunnen horen…

Mijn dochters werden niet geboren in de wetenschap dat ze een donkere huidskleur hebben. Dat leerden ze van anderen. Als mijn dochters donkerder waren geweest omdat hun vader dat is, maakte dat voor niets uit. Ik zei namelijk nooit “Ik wil later halfbloedjes” maar “Ik wil later kinderen”.

Vorige week vond ik toevallige een briefje van mijn dochtertje aan haar beste vriendinnetje. Er stond ” Ik find iedereen lief maar ik find jouw wel heel erg lief.” *Smelt*, alleen al vanwege die lieve fonetische spelfouten. Zo is zij. Klein, dapper, lief en met een groot hart voor iedereen om haar heen. Daarom doet het pijn om te zien dat sommigen haar anders behandelen. Mijn dochters zijn namelijk niet hun huidskleur. Ze zijn meer dan dat…

Liefs Josan

Is jouw kind ook ooit gepest om haar huidskleur?

Volg jij mij ook al via Google+Bloglovin’Twitter,Instagram,Facebook of YouTube?

P.S. het jongetje heeft zijn excuses gemaakt dus in je reactie hoef je hem niet aan te vallen.

  • Reply
    Jikke
    3 maart 2018 at 20:12

    Wat een verdrietig verhaal. Helaas gebeurt het hier ook regelmatig. Oudste zoon (10) deed mee met een masterclass op het vo. Werd daar door de kinderen uitgescholden voor aap ? En de leerkracht greep niet in volgens zoon.
    En jongste dochter (5) verkondigt regelmatig dat ze niet bruin wil zijn maar wit ? Ze is gewoon prachtig zoals ze is. Maar dat ziet ze zelf nog niet. Aan mij de schone doch lastige taak om haar dit in te laten zien.

  • Reply
    Karen
    19 april 2016 at 08:53

    Voor ons is er ook een kans dat dit thema gaat spelen (4 van de 5 kindjes is donker). Zelf ben ik ook ooit gepest om mijn afkomst en mijn man is ook een mixed kid, dus ik denk dat we het wel goed kunnen ‘oplossen’, maar het is wel een angst van mij. Overigens reageerde iemand op mijn interview over partners met een kleurtje, dat ze dat een onzin interview vond en dat het geen rol zou moeten spelen. Nou, dat doet het dus wel. Zo blijkt maar weer.

    • Reply
      Josan
      21 april 2016 at 07:57

      Ik wist helemaal niet dat jij gemixt was:-) Hopelijk heb je de wijsheid om tegen de tijd dat het speelt je kind zo goed mogelijk te begeleiden. Weet je dat ik zo’n reactie als jij kreeg op je interview soms nog lastiger vind om mee te dealen dan met gewoon openlijk racisme of discriminatie? Het ontkennen van onrecht is namelijk soms nog erger dan het onrecht zelf. Heel wat dingen gebeuren omdat mensen de andere kant op kijken of omdat ze het ongemakkelijk vinden om er over te praten.

      • Reply
        Karen
        22 april 2016 at 09:23

        Een afkomst hoeft niet perse gemixed te zijn (tenzij je Nederlands-Iranees als heel gemixed ziet), het kan ook met andere dingen te maken hebben 😉
        Diegene die kritiek had, had zelf een kleurtje. Dat vind ik eigenlijk nog gekker, maar goed mensen hebben kritiek op de raarste dingen.

  • Reply
    Sandra Murray
    19 april 2016 at 08:10

    Ik word er ziek van als ik dit soort dingen lees! Je zou toch denken in deze tijd dat het minder zou worden maar helaas is er altijd wel iemand die zo is. 🙁 Het spijt me dat je dochtertje hier slachtoffer van moest zijn. op dit soort momenten ben ik toch wel blij dat ik in een stad woon waar veel multi-culti is. Ik wens jou en je dochters een prachtig leven verder <3

    • Reply
      Josan
      21 april 2016 at 08:05

      dank je wel Sandra. Het bestaat helaas maar we laten onszelf er niet door stoppen. onwetendheid los je op met informatie.

  • Reply
    Le Petit Favorite
    19 april 2016 at 06:25

    Vroeger, toen ik nog een blond meisje was en geen hoofddoek droeg merkte ik hier helemaal niets van. Pas toen ik mijn man leerde kennen merkte ik hoeveel rascisme er is. Het was destijds een shock voor mij, een wereld die ik niet kon en niet begreep. Daarna ben ik zelf een hoofddoek gaan dragen en verloor daarmee mijn geaccepteerde status (zullen we het zo maar even noemen). Het is iets waar ik soms nog niet aan gewend ben. En wat ik ook probeer uit te leggen aan mensen die ontkennen dat dit bestaat. Maar toen kwamen de kinderen. Mijn zoontje lijkt meer op zijn vader, op zijn stekeltjes na. En Mijn dochter is een kopietje van mij, met die krullen die ik altijd wilde. Maar in vergelijking met haar broer heel licht en blond. Het is me gebeurd dat mijn zoontje twee meter voor mij liep een vrouw hem vastpakte en meerdere keren vroeg of ik echt wel zijn moeder was. De brutaliteit! Maar ook nu hij op de basisschool zit hoor ik opmerkingen als, ze zeggen dat mijn papa zwart is. Of een meisje in zn klas is zwarte piet. Ik moet terug naar mijn eigen land. Je kan er zo weinig mee vaak, maar het kan me zo boos maken. Wat goed dat je het zo hebt kunnen oplossen. En ik hoop voor je dochter dat het snel omslaat en ze trots kan zijn en niet meer verdrietig erom hoeft te worden. ? Liefs Danielle

    • Reply
      Josan
      21 april 2016 at 08:10

      Kijk dat bedoel ik nu Danielle. White privilege bestaat. Als je het geluk hebt om in de ‘goede’ te worden geboren zal je nooit van het bestaan weten. Die naïevelingen ontkennen het vaak want het is toch ook wel heel ongemakkelijk om te moeten erkennen dat je bevoorrecht bent op basis van iets waar je niks voor hebt hoeven doen. Maar zodra je daar buiten valt of er bewust voor kiest vanwege adoptie, relatie of wat dan ook ervaar je opeens dat het er gewoon is.

  • Reply
    Whitney
    18 april 2016 at 21:03

    Mijn zoontje is met 2 jaar ook al uitgemaakt voor buitenlander. Was er zelf niet bij en gelukkig begrijpt hij er nog niets van. Ook ik weet dat die dag gaat komen. Been there myself. Probeer er niet te veel aan te denken en hun die zelfvertrouwen te geven.

    Heb trouwens ook al de vraag gehad of ik hun oppas ben..

    • Reply
      Josan
      21 april 2016 at 08:12

      Op 2 jarige leeftijd al? Tsss, het is toch onnodig om een kindje van die leeftijd daar mee lastig te vallen.

  • Reply
    Deborah
    18 april 2016 at 15:04

    Zucht, je raakt daar een punt uit onze samenleving dat echt een probleem is. Mijn bloed kookt ook als ik al lezende met je meeleef. Begrijpen zullen we dit soort dingen nooit denk ik. Als ik naar die foto’s kijk, zie ik gewoon een prachtig en uniek kind!

    • Reply
      Josan
      21 april 2016 at 08:13

      Dank je wel Deborah. Ja ik kan het ook niet echt begrijpen, alleen maar er voor zorgen dat mijn dochter sterk op har eigen beentjes komt te staan.

  • Reply
    Nathalie
    18 april 2016 at 14:35

    Niet leuk dat dit gebeurt, maar gebeurt dit dan dagelijks? Want pesten is natuurlijk iets anders dan een opmerking van een kind dat waarschijnlijk de impact er niet van begrijpt. Ik schrik toch dat dit nog steeds is. Al werd ik vroeger ook vaak aangesproken op dingen qua uiterlijk. Goed dat je er iets van gezegd hebt. En je dochter is inderdaad bloedmooi hihi

    • Reply
      Josan
      21 april 2016 at 08:14

      Nee, Nathalie dit was een eenmalig incident met dit jongetje. Maar mijn dochters worden al wel vanaf jongs af aan geconfronteerd met dat ze anders zijn. Het gaat niet om welke druppel het is, maar wel om dat elke druppel er een te veel is.

  • Reply
    pestbriefje #pesten (@pestbriefje)
    18 april 2016 at 13:36

    Tot de leeftijd van ongeveer 10 jaar laten kinderen zich aansturen en beschermen door volwassenen. Zij laten zich vrij gemakkelijk corrigeren, zijn vaak bang om alleen te zijn en voelen zich veilig bij een volwassene. In de volgende fase is dat het tegenovergestelde. Zij voelen zich superieur en vinden iedereen sukkels. Bij kritiek gedragen ze zich stoïcijns. Het komt voornamelijk voor bij kinderen van 10-14 jaar, het is dus niet iets waar het kind voor kiest. Het uit zich meestal in het zichzelf ophemelen door anderen neer te halen. We noemen dit pesten. De enigen voor wie zo’n kind nog ontzag heeft zijn de eigen ouder(s), dus niet de juf of de meester. Om die reden hebben scholen nauwelijks grip op pesten. In dit geval heeft de moeder ingegrepen en wordt het gezag hersteld, maar de toegebrachte schade blijft bestaan.
    Kinderen worden nooit gepest omdat… Kinderen worden gepest mét… Pesten is nooit bedoeld om te beschadigen, pesten dient uitsluitend het eigenbelang van de pester. Luistert u nog eens goed naar dat liedje: “Op een mooie pinksterdag”.

    • Reply
      Josan
      21 april 2016 at 08:15

      Klopt je wordt gepest met.

  • Reply
    Angela Lodder
    18 april 2016 at 13:35

    Met tranen in mijn ogen lees ik dit. Wat een verdrietige situatie voor je prachtige dochter. Je bent een fantastische moeder dat je het zo aanpakte. Hopelijk kunnen de ouders van het jongetje hem leren dat we allemaal gelijk zijn, ongeacht huidskleur. Ik zou net als jou echt koken van binnen…. Ik hoop dat je dochter haar zelfvertrouwen snel weer terug kijkt.

    • Reply
      Josan
      21 april 2016 at 08:16

      Dank je wel Angela voor je mooie oprechte reactie. We hebben er gelukkig goed over kunnen praten en ik hoop dat dat zo blijft.

  • Reply
    Romy
    18 april 2016 at 13:01

    Wat een naar voorval en wat verdrietig voor jouw (bloedmooie!) dochter om mee te moeten maken. Mij verbaast het niet dat jonge kinderen al zo racistisch kunnen doen, ze krijgen dit mee van hun ouders of directe omgeving. En inderdaad hebben kinderen al heel goed door wat ‘anders’ dan gangbaar is en uiten ze dat vaak heel direct.

    Mijn bloed zou ook koken.

    • Reply
      Josan
      21 april 2016 at 08:16

      Ik ken zijn ouders en die zijn absoluut niet zo. Maar ze vertelden wel dat hij momenteel veel van school mee krijgt. Dus helaas ook dit soort dingen.

  • Reply
    Kreanimo (@IlseVerhoeven81)
    18 april 2016 at 12:58

    Oei toch 🙁

    Ik vraag me dan af waar dat vandaan komt, een kind zegt uit zichzelf zoiets toch niet?

    Bij mijn dochtertjes zit ook een Afrikaans kindje. Ze heet Precious.
    Voor een kleuter is dat moeilijk uit te spreken, ze zei ‘Pesjes’
    Ze was over ‘Pesjes’ aan het vertellen aan de tafel en mijn man zei: “Over wie heeft ze het?”
    En ik zei: “Over Precious, dat donker kindje bij haar in de klas.”
    En mijn dochtertje zegt: “Als het donker is moet je het licht aandoen, mama!”
    En meteen besefte ik mijn ‘fout’.
    Voor haar is Precious geen ‘donker kindje’ het is gewoon een kindje in haar klas.

    Goed gereageerd van je, maar zo jammer dat het moest!

    • Reply
      Josan
      21 april 2016 at 08:17

      Wat je zegt Ilse, het begint met dat soort kleine dingetjes. We labelen mensen en geven zo vorm aan de wereld om ons heen niet op basis van hoe mensen zijn, maar in welk hokje we ze gestopt hebben.

  • Reply
    Mary-Lou
    18 april 2016 at 12:52

    Hier ben ik nou zo bang voor! Tot nu toe nog niet gebeurd, maar die dag gaat er vast komen. Ik hoop dat ik net zo adequaat kan reageren en niet met mn mond vol tanden kom te staan. Fijn dat je erbij was om haar te steunen.

    • Reply
      Josan
      21 april 2016 at 08:18

      Het enige wat je kan doen is werken aan je kinderens zelfbeeld en hun eigenwaarde.

  • Reply
    Janske
    18 april 2016 at 12:43

    Wat vervelend zo’n situatie….verschrikkelijk dat racisme bestaat en soms al op zo’n jonge leeftijd…waar gaat het heen…
    Hopelijk krijgt dochterlief snel weer haar zelfvertrouwen terug want ze is net zo mooi en bijzonder als alle andere kindjes. Fijn dat haar mama zo heeft gereageerd.

    • Reply
      Josan
      21 april 2016 at 08:19

      Dank je we Janske, we werken er hard aan 🙂

  • Reply
    najat
    18 april 2016 at 12:30

    Kinderen zijn vaak zo dat ze het extra aangeven en vaak niet op een prettige manier dat een kind in hun midden ‘anders’ is. Mijn kind is ook bruin en zijn haarkleur is even bruin waardoor het lijkt alsof ie geen wenkbrauwen heeft. Drama alom!

    Ik blijf hem ook wel zeggen dat de meeste mensen zich blauw betalen aan zonnebank en spray tan voor zijn kleurtje.

    • Reply
      Josan
      21 april 2016 at 08:20

      Het opbouwen van zelfbeeld heeft tijd nodig. Ik hoop dat als ze tieners zijn ze stevig in hun schoenen staan en hun unieke uiterlijke kenmerken omarmen. Mijn dochters hebben al wel omarmd dat ze geen glad en blond haar hebben en vinden dat inmiddels prachtig dus ik weet dat het mogelijk is en daar werk ik aan.

  • Reply
    Hanna
    18 april 2016 at 11:51

    Wat een naar verhaal zeg. Ik vind het echt niet kunnen van dat jongetje. En die opmerkingen die je beschreef, belachelijk gewoon. Hopelijk heeft het jongetje hier wat van geleerd..

    • Reply
      Josan
      21 april 2016 at 08:21

      Dank je wel Hanna, Ja ik denk dat de les hem wel duidelijk is gemaakt door zijn ouders.

  • Reply
    Marguerita
    18 april 2016 at 11:40

    Bah, wat een naar verhaal… goed dat je zo ingreep! Denk niet dat ik kalm had kunnen blijven

    • Reply
      Josan
      21 april 2016 at 08:23

      Uiteindelijk is het ook maar een kind die iets doms zegt. Ergens denk ik ook altijd dat je zelf redelijk in de knoop zit als je dat soort dingen zegt.

  • Reply
    rebeca
    18 april 2016 at 11:22

    Met tranen over mijn wangen lees ik dit verhaal, pijn van vroeger, pijn van vorige toen mijn zoon werd buitengesloten gewoon omdat ze het nodig vonden. Als moeder komt het zo hard binnen, netjes dat de jongen wel zijn excuses heeft aangeboden. Ik hoop dat je dochter snel weer op haar sterke benen komt, want ze is prachtig.

    • Reply
      Josan
      21 april 2016 at 08:22

      Dank je wel rebeca voor je lieve woorden. Het enige wat je er aan kan doen is er voor ze zijn Dat weet ze gelukkig en stapje voor stapje bouwen we aan haar zelfbeeld.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

[instagram-feed feed=2]