Waarom zou ik mijn parenting gone wrong momenten met jullie delen? Nou gewoon zodat de mensen die altijd denken dat ik de perfecte moeder ben, weten dat ik ook zo mijn momenten heb waarop ik mijzelf volstrekt belachelijk maak en elke vorm van geloofwaardigheid volledig verdwijnt….voor mijn kinderen.

Parenting gone wrong

Paaltje!

Tijdens mijn zwangerschap was ik nogal vergeetachtig. Maar toch ging autorijden gewoon normaal. Totdat ik in een parkeergarage stond. Normaliter als er geen auto tegenover mij staat, rij ik gewoon naar voren in plaats van dat ik mijn bolide in zijn achteruit zet en al manoeuvrerend mijn plekje verlaat. Maar deze keer kon ik wel vooruit…dacht ik. Ik was alleen vergeten dat er een klein geel paaltje voor mij stond die vanaf de bestuurderstoel niet kon zien. Terwijl de mensen naast ons in de auto stapten reed ik naar voren. *BAM* tegen het paaltje aan…je had die gezichten in de auto naast mij moeten zien…schaam, 2 gierende kinderen op de achterbank. Tot op de dag van vandaag zit er een kleine deuk in mijn bumper met gele verf van het paaltje.

Sukkelpad

Groene vingers komen niet aangewaaid, daar moet je iets voor doen. Althans bij kinderen. Dus leek het mij leuk om met de kinderen te gaan tuinieren. In de avond. Het was nog geen zomertijd dus vroeg donker. Prima want ik ben een moedige moeder en niet bang in het donker. Althans niet waar de kinderen bij zijn. Dus trokken we de hele border leeg. Ging goed totdat ik op iets donkers stuitte wat een beetje leek te glimmen. En te bewegen. Of was dat mijn fantasie? Ik was er heilig van overtuigd dat het een pad of kikker was. Omdat hij niet bewoog dacht ik dat we hem dood hadden gemaakt…en dat wilde ik de kinderen besparen. Zo vlug als we konden pakten we voorzichtig onze tuinspullen en verdwenen naar binnen. De volgende ochtend ontdekten de kinderen dat de pad of kikken in werkelijkheid gewoon een rotte appel was… Sukkel pad.

Deo kikker

Zoals je hierboven hebt kunnen lezen zijn kikkers en ik geen gelukkige combinatie. Daar heb ik niet eens een duidelijke reden voor. Het is er gewoon. Beetje jammer dat ik in het buitengebied woon waar de flora en fauna welig tiert. Toen er één in onze garage sprong, leek het mij een logische manier om hem met een busje deo spray weg te jagen. Maar kikker was niet onder de indruk en sprong nog dieper de garage in….Hoe ik vervolgens als een idioot achter dat beest aanving met in de ene hand een bus deo spray en de ander een bezem, heeft zo’n indruk op Miss B gemaakt dat ze het er nu nog over heeft. Destijds stond ze stil in een hoekje naar mij te kijken en dacht ik dat ze doodsbang was. Maar in werkelijkheid stak ze geen poot uit omdat ze het super grappig vond om mij te zien klungelen… Vervolgens deed ze mij na, inclusief gilletjes en mijn wegjaag moves. Oeps, parenting gone wrong.

Mijn mama is politieagent

In een ver grijs verleden had ik handboeien. Waar je die voor gebruikt, laat ik in het midden. Tijdens die verhuizing, had ik ze in een doos gestopt die ik met mijn leven bewaakte en in mijn eigen auto ‘verhuisde’. Na de verhuizing borg ik dit doosje als eerste op een strategische plek op….dat wil zeggen, totdat mijn kinderen ze ontdekten.

Vol kinderlijk enthousiasme en gretigheid vroegen ze waar die voor waren. En wat zeg je dan als moeder die een leugentje om eigen bestwil verzint?

Precies! Je vertelt hoe je vroeger bij de politie wilde. Zie je de bewondering en verbazing al groeien in de ogen van je kinderen? Dat is dus even. De eerst volgende keer namen ze een klasgenootje mee. Vervolgens gingen ze met dat klasgenootje op mijn kamer spelen. Toen ik even kwam controleren ving ik de woorden op “Mijn mama heeft handboeien, want ze zat vroeger bij de politie. ECHT?! Ja, hoor, wil je ze zien?!” Die handboeiend zijn op de een of andere magische manier verdwenen…en nooit meer terug gevonden

De menstruatie app

Sinds ik een kind op de wereld heb gezet, heb ik een geheugen als een vergiet. Om nog maar te zwijgen over een regelmatige menstruatiecyclus. Geen probleem! Voor alles heb je een app. Makkelijk en overzichtelijk zelfs kinderen begrijpen het. Vandaar dat mijn dochter op 5 jarige leeftijd die app kon openen om mij te vertellen wanneer ik weer ongesteld zou worden…natuurlijk doen ze dat altijd op een gênant moment. In die app kon je ook bijhouden wanneer je gevreeën had. Maar uit voorzorg heb ik dat er dus nooit in gezet.

Die ene

Je kinderen die bevriend raken met kinderen die irritante ouders hebben. Het komt in de beste families voor. Je doet er zo weinig aan als het de BFF van je kleintje is. Echt er zijn ouders die ik dolgraag prozac zou willen adviseren. Maar ja, je bent volwassen dus je doet beleefd. Nu weet ik al dat bijnamen aan ouders geven, leidt tot beschamende situaties. Maar wat doe je als die irritante moeder dezelfde naam heeft als iemand anders die je wel aardig vindt? Precies, je plakt ‘die ene’ achter haar naam. Zodat je het verschil weet tussen die leuke en die ene. En toen ontdekten mijn kinderen het alsnog…en noemen zij die moeder ook ‘die ene’…

Toch maar een frituurpan?

Miss G wilde aardappelkroketjes eten. Kan geregeld worden. We hebben geen frituurpan, maar ik koop altijd een variant die je ook in de oven kan proppen. Alleen had ik ze dit keer in een andere winkel gekocht. En niet op de verpakking gekeken. Na 30 minuten in de oven waren ze nog steeds erg bleekjes. Toen ging ik toch maar eens kijken. En wat bleek? Ze konden niet in de oven. Een beetje jammer dat alle kinderen al aan tafel zaten en honger hadden.

Dit waren mijn parenting gone wrong momenten. Heb jij jezelf ook wel eens volstrekt belachelijk gemaakt waar je kinderen bij waren?

Volg jij mij ook al via Google+, Bloglovin’, Twitter,Instagram,Facebook of YouTube?